ସାରଳା ମହାଭାରତ

ଜୟ ତୁ ଅମୃତାକ୍ଷ ଜୟ ତୁ ଗଣପତି

ପ୍ରଳୟ ଉଦ୍ଧାରଣ ନାଥ ବିଶ୍ୱମ୍ଭର ମୂରତି ।୧।

ପରଶୁ ପାଶ ଅଂକୁଶ ଅମୃତ ଲଡୁଭୋଜୀ

କଣୟ ସୁଧାରସ ହରଷେଣ ଭୁଂଜି ।୨।

ବିଘ୍ନ ନିବାରଣ ନାଥ ବିଘ୍ନଂକ ଅଇରି

ପ୍ରସନ୍ନେ ପରମବନ୍ଧୁ ଜୟ ତୁ ଦିଗାମ୍ବରୀ ।୩।

ପ୍ରଳୟ ଉଦ୍ଧାରଣ ତୁ ନାଥ ବିଶ୍ୱବାସୀ

ଦ୍ରଶନେ ସର୍ବସିଦ୍ଧି ଅପାଦ ଦୁଖ ଧ୍ୱଂସି ।୪।

ୟେ ଶରୀରକୁ ଆପାଦ ଯେ ଅଟଇ ମହାବିଘ୍ନ

ବିଘ୍ନରାଜ ବିହୁନେ ନାହିଂନା ମନ ଆନ ।୫।

ନାଶଗଲା ପ୍ରାଣୀକି କୃତାନ୍ତେକ ଦିଅଇ ଶାସ୍ତି

ସେ କୃତାନ୍ତକ ଧ୍ୱଂସନକୁ ଅଭୟେ ଗଣପତି ।୬।

ମରଣକଇ ମୂଳ ଯେ ଅଟଇ ଯେଉଂ ବିଘ୍ନମାନ

ତେଣୁକରି ଯମର ଦର୍ପ ଗଂଜିଲୁ ଗଜାନନ ।୭।

ଯମକଇ ଗଂଜିଲୁ ନାଥ ଯେ ସଂସାର ଦୁଖ ଦେଖି

ନାଶିତ ବୁଦ୍ଧି କଲୁ ତୋହୋର ଦୟା ଯେ ଉପେଖି ।୮।

ବିକଳେ ନାଶକର ପଳାଇଲା ଗୋପ୍ୟେ

ବିବରେ ପଶିଲା ଯାଇଂ ଇନ୍ଦୂର ସରୂପେ ।୯।

କାଳଫାସି ଲଗାଇ ତାକୁ କଲୁସି ବନ୍ଧନ

ତ୍ରାସେଣ ଶରଣ ତୋତେ ପଶିଲା ଜନ୍ତୁରାଣ ।୧୦।

ଶରଣ ଉଦ୍ଧାରଣ ତୁ ଅଟୁ ହୋ ବିଶ୍ୱବାସୀ

ଶରଣ ରକ୍ଷାକଲୁ ଦେବ ତାହି ପ୍ରାଣେ ନ ନାଶି ।୧୧।

ଭଗତଜନ ମତ୍ସଳ ତୁ ଦେବ ଗଜାନନ

ସେ ଯମ ଇନ୍ଦୁରକଇଂ ଦେବ କଲୁସି ବାହାନ ।୧୨।

ମହାଭାରା ରୂପ ତୋର କହିତ କେ ପାରି

ଯମ ଯେ ଇନ୍ଦୂର ରୂପେ ବାହାନ ତୋହରି ।୧୩।

ବିଘ୍ନମାନଂଙ୍କ ରାଜା ରାଜ୍ୟେ ଅଟେ ମୂଳ

ଅତି ଦୁଷ୍ଟପଣ ଦେଖି ତାକୁ ଥୋଇଲୁ ଜାନୁତଳ ।୧୪।

ମହାମନ୍ଦ ଆଚାରୀ ସେ ଅଟଇ ଦେବ ଜରା

ସଂସାର ନାଶକଲା ଯେ ଅମୃତାକ୍ଷ ଅସୁରା ।୧୫।

ଯମ ବୋଇଲା ଦେବ ମୋତେ କୋପକଲୁ

ଜରା ଯେ ବଡ଼ ମନ୍ଦ ତୁ ୟେହାକୁ ରଖିଲୁ ।୧୬।

ପ୍ରାଣୀକୁ ନାଶ କରିବାକୁ ଜ୍ୱର ମୋହୋର ଦଣ୍ଡ

ଶତେ ଶତେ ରୋଗ ୟେ ଅଟଇ ତ ଦୁର୍ଦ୍ଦଣ୍ଡ ।୧୭।

ପ୍ରଥମ ସେନାପତି ଯେ ଅଟଇ ମୋହରି

ୟେହାକୁଇଂ ଘେନି ସେ ମୁଂ ପ୍ରାଣୀଂକର ଦର୍ପ ହରି ।୧୮।

ଯମର ବଚନେ ଦେବ ଧଇଲୁ ଦୁଷ୍ଟ ଜରା

ପାଦେଣ ମାଡ଼ିଲୁ କଠାଉ ଚୂରଣ ମହାଭାରା ।୧୯।

ୟେ କଳିକାଳେ ହୋଅନ୍ତା ଅନେକ ଅନୀତି

ଜାଣିଣ ସର୍ବଗ୍ୟଂ ନାଥ ଯେ ସବୁନ୍ତି ନିବର୍ତ୍ତି ।୨୦।

ଜୟତୁ ଜୟ ତୁ ଦେବ ନିଶାକର ମଉଳି

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନେ କପାଳୀ ।୨୧।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଅନ୍ଧକ ଦର୍ପଧ୍ୱଂସା

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଦିଗ ବସନ କଷା ।୨୨।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଅଭୟେ ବରଦାତା

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଶାସ୍ରରେ ନିର୍ଜ୍ଜିତା ।୨୩।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନ ଗଣପତି

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ସୁଦୟା ଶୁଦ୍ଧ ଶାନ୍ତି ।୨୪।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନ ୟେକଦନ୍ତ

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଭୋଜନ ଅମୃତ ।୨୫।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପଦ୍ମ ଆସନ ମୂର୍ତ୍ତି

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ସୁଗ୍ୟାନୀ ମହାଯତି ।୨୬।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଦେବତା

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନେ ବରଦାତା ।୨୭।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନ ଗଣପତି

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ନୀଳ ଉତ୍ପଳ ମୂରତି ।୨୮।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଶରଣ ପଂଜର

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ଦୁରତି ନାଶ କର ।୨୯।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନେ ବ୍ରହ୍ମଋଷି

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ନିରାକାର ଗୋପ୍ୟବାସୀ ।୩୦।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ତ୍ରିପୁର ଦର୍ପ ଗଂଜା

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ନାଶକର ଦର୍ପ ଭଂଜା ।୩୧।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରସନ୍ନେ ଅଭୟା

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ସାଧୁ ଶୁଦ୍ଧ କାୟା ।୩୨।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ମହା ବିନାୟକ

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ମହା ବରଦାୟକ ।୩୩।

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପର ଦୁଖେ ଦୁଖୀ

ଜୟ ତୁ ଜୟ ଦେବ ପ୍ରାପତ ସର୍ବ ସୁଖୀ ।୩୪।

ମନ ବଚନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଯେ ବାଞ୍ଛା ସଂକଳ୍ପେ

ତବ ଦ୍ରଶନେ ନାଥ ଧ୍ୱଂସ ନ ହୋନ୍ତି ଚିର ପାପେ ।୩୫।

ନିରାଲମ୍ବ ପୁରୁଷ ବଚନେ ସର୍ବକଳ୍ପି

କଳିକାଳ ଧ୍ୱଂସି ନାଥ ରକ୍ଷଣ ସର୍ବତପୀ ।୩୬।

ଶ୍ରୀ ତୁଳୁସାର ବଲ୍ଲଭ ଚରଣ ଧରି ଶିରେ

ସର୍ବପାପ ହରୁ ନାଥ ବିନାୟକ ଅବତାରେ ।୩୭।

ଦୟାକଇଂ କାରଣ ତୁ କାରଣକଇଂ ସାଧୁ

ମମ ପାତକ ବିଧ୍ୱଂସନ୍ତା ଜଗତ ଜନ ବନ୍ଧୁ ।୩୮।

ମୁହିଂତ ମୂର୍ଖ ଦେବ ଅଟଇ ଅଗ୍ୟାନ

ତବ ଲୟେ ଗ୍ୟାନ ମୋତେ ହୋଇବା ପ୍ରସନ୍ନ ।୩୯।

ଶ୍ରୀ ବିଘ୍ନରାଜଂକ ଚରଣେ ଶତେ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପ୍ରଣମ୍ୟ

ତେଣୁକରି ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳ ଦାସ ମୋର ନାମ ।୪୦।

ଜଙ୍ଖେରପୁର ବାସୀ ଯେ ଅଭୟେ ଅପର୍ଣ୍ଣା

ସେ ମୋହୋର ଶରୀରକୁ ଅଟଇ ବଜ୍ରସେନ୍‌ହା ।୪୧।

କୃପାଜଳ ନନ୍ଦିନୀ ଚରଣେ ସର୍ବଦା ଚିତ୍ତ

ତବ ପ୍ରସନ୍ନେ କହିବି ଗୋ ଶ୍ରୀ ମହାଭାରଥ ।୪୨।

ତୃତୀୟଖଣ୍ଡ ଆଖ୍ୟାନ ୟେ ସଭାପର୍ବ ରୀତି ବାଣୀ

ତୋହୋର ପ୍ରସନ୍ନେ ଗୋ କହିବି ଠାକୁରାଣୀ ।୪୩।

ହୁଅସି ପ୍ରସନ୍ନ ମୋତେ ଅଭୟେ ହିଙ୍ଗୁଳା

ପ୍ରସନ୍ନେ ବଞ୍ଚାଇଲେ ଯାହା ସେ ସିଦ୍ଧ ସାରୋଳା ।୪୪।

କୁମ୍ଭଋଷି ନନ୍ଦନ ଯେ ଅଗସ୍ତିଂକ ପାଦତଳେ

ତହିଂ ମୋର ଚିତ୍ତ ଯେ ଥାଉ ସର୍ବ କାଳେ ।୪୫।

ଯେଉଂଣ ମୁନି ବିନୋଦ କଲେ ବାଳଲୀଳେ

କ୍ଷୀରୋଦ୍ର ଗଣ୍ଡୂଷ କଲେ ଖେଡ଼ର କୂତୋହୋଳେ ।୪୬।

ସେ ମୁନି ପାଦପଦ୍ମେ ସର୍ବଦା ମୁହିଂ ଦାସର ଦାସ

ବଦନ୍ତି ସାରୋଳ ଦାସ ଜନ୍ମେ ଅଭ୍ୟାସ ।୪୭।

ବିଲଂକ ଦେଶର ରାଜା ବଇବସୁତ ମନୁ

ପାଦ୍ୟ ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ ପୂଜାକଲା ସେ ଘଟଋଷିର ତନୁ ।୧।

ବସନ କୁଣ୍ଡଳ ରତ୍ନମାଳ ଧୂପଦୀପ ନଇବିଦ୍ୟ

ପଞ୍ଚୁଲକ୍ଷ୍ୟ ହିରଣ୍ୟ ଦେଇଣ ପୂଜିଲା ମୁନିଂକ ପଦ୍ମପାଦ ।୨।

ଭୋ ବ୍ରହ୍ମଋଷି ତବ ଚରଣେ ମୋର ସେବା

ୟେ ସଭାପର୍ବ କଥା ମୋତେ ବିଶେଷି କହିବା ।୩।

ବୋଇଲା ଯେ ଆଦିପର୍ବେ ପଣ୍ଡୁରାଜା କୟେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା

କେମନ୍ତେ ପଣ୍ଡୁ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଧ୍ୱଂସନ ଗଲା ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା ।୪।

ୟେହା ମହାତମା ମୋତେ କହିବା ଅଗିସ୍ତିୟେ

ବଂଶେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଥିଲେ କେମନ୍ତେ ନିଭ୍ରାନ୍ତି ହୋଇବ ମୁନିହେ ।୫।

ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି କଳପି ମହାତମା

ପ୍ରତକ୍ଷେ ନାରାୟଣ ସେ ଅନାଦି ସିଦ୍ଧବ୍ରହ୍ମା ।୬।

ତୁଳମାସ ଶୁକଳ ପକ୍ଷ ଦଶମୀ ଗୁରୁବାର

ଧନିଷ୍ଠା ନାମେ ନକ୍ଷତ୍ର ଅଟଇ ସେ ଦିନର ।୭।

ତଇତିଳ ନାମେ କରଣ ବୃଦ୍ଧି ନାମେ ଯୋଗ

ତୁଳ ସଂକରାନ୍ତିକି ପାଞ୍ଚଦିନ ଭୋଗ ।୮।

ବିଜୟେ ନାରାୟଣ ଦେବ ନୀଳାମ୍ବରେ

କାମପାଳେ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଗୋବିନ୍ଦଂକ ଛାମୁରେ ।୯।

ଭାବେଣ କଥାୟେ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଦେବରାଜେ

ଯମର ସଂଜୀବନୀ ପୁରକୁ ହରି କରିଥିଲୁ ବିଜେ ।୧୦।

ଗୁରୁ ପଞ୍ଚପୁତ୍ରନ୍ତ କଲୁଟି କେମନ୍ତ

ଖୋଜି ପାଇଲୁନା ହୋ କହ ଦେବ ଜଗଭୂତ ।୧୧।

ବଦନ୍ତି ଜଗନ୍ନାଥେ ଶୁଣିମା ଦେବ କାମପାଳେ

ଯମର ସଭାକୁ ମୁଂ ଗଲି ଯେତେବେଳେ ।୧୨।

ଦେଖିଣ ଅନେକ ପାପୀ ହୋଇଲେ ମୁକତ

ନାଶକର ଅନେକ ଶାସ୍ତି ଯେ ଦେଉଥିଲେ ମନୁଷ୍ୟନ୍ତ ।୧୩।

ମୋହୋର ଦ୍ରଶନେ ଅନେକ ପାପୀଜନେ

ପାଇଲେ ପରମ ଗତି ଯେ ବସିଲେ ସ୍ୱର୍ଗସ୍ଥାନେ ।୧୪।

ଗୁରୁଂକ ପଞ୍ଚପୁତ୍ର ମୁଂ ଯାଉଥିଲି ଲୋଡି

ଯମଗଣେ ମାରୁଥିଲେ ଅନେକ ପାପୀଂକି ବିହଡି ।୧୫।

ମୋତେ ଦେଖିକରି ଭୟେ ପଳାଇଲେ ତାହାନ୍ତ ଛାଡି

ବହୁତ ପାତେକୀମାନେ ନର୍କକୁଣ୍ଡେ ଥିଲେ ପଡି ।୧୬।

ମମ ଦ୍ରଶନେ କରି ପାରିଲେ ମୋକ୍ଷଗତି

ଦେଖିଣ ତ୍ରାସିଲା କୃତାନ୍ତକ ଆଧିପତି ।୧୭।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଥାଳିରେ ଦୁର୍ବାକ୍ଷତ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନି

ମମ ପାଦ ପୂଜାକଲେ ଯେ ନାଥ ସଂଜୀବନୀ ।୧୮।

ଅନେକ ତ୍ରାସେଣ ସେ ବହୁତ ବିନୟେ

ପ୍ରଣପତ୍ୟ କରି ସେ ବସାଇଲେ ସଭାୟେ ।୧୯।

ଛାମୁରେ କରପତ୍ର ଯୋଡିଣ ନାଶକର

ନିସ୍ତରିଲି ସ୍ୱାମୀ ଆଜ ଅନେକ ଭାଗ୍ୟ ମୋହୋର ।୨୦।

ୟେ ସଂଜୀବନୀ ପୁରେ ପଡିଲା ୟେ ତୋହୋର ପାଦରଜ

ବହୁତ ଅପ୍ରାଧୀ ପାପୀ ତ୍ରାହିକଲୁ ଦେବରାଜ ।୨୧।

ମୋତେ ଅନୁଗ୍ରହ କି ତବ କାର୍ଯ୍ୟ ଅର୍ଥେ

ନାଶକର ପୁରକୁ ସ୍ୱାମୀ ହେ ବିଜୟେ କି ନିମନ୍ତେ ।୨୨।

ବୋଲନ୍ତି କେଶବ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ହୋ ଜନ୍ତୁପତି

ଅଳପ କାର୍ଯ୍ୟେ ଆମ୍ଭେ ଅଇଲୁ ତୋହୋର ୟେଥି ।୨୩।

ଶାନ୍ତିପନୀ ପଣ୍ଡା ଯେ ଆମ୍ଭର ବିଦ୍ୟାଗୁରୁ

ତାହାଂକର ପୁତ୍ରକୁ ତୁ କିମ୍ପାଇ ହାଦେ ହରୁ ।୨୪।

ଆମ୍ଭଂକୁ ଦକ୍ଷିଣା ସେ ମାଗିଲେ ହାଦେ ଗୁରୁ

ଗ୍ୟାନ ପାଇଲେ ସେ ଆମ୍ଭର ଶାସ୍ର ପଢ଼ୁ ।୨୫।

ମୃତ ପଞ୍ଚୁପୁତ୍ର ମାଗିଲେ ବହୁତ କଟାଳେ

ତଦ ଅର୍ଥେ ଅଇଲୁଂ ତୋର ସଂଜୀବନୀ ମଣ୍ଡଳେ ।୨୬।

ସେ ଗୁରୁପୁତ୍ରମାନେ ଅଟନ୍ତି ମୋର ଧର୍ମଭ୍ରାଥ

ତାହାନ୍ତ ଦିଲେ ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ବିଦ୍ୟା ହୋଇବ ପ୍ରାପତ ।୨୭।

ସ୍ୱାମୀ ଅନେକ ତ୍ରାସ ମୋତେ କରିଥିଲା ଜନ୍ତୁରାୟେ

ୟେ କଥା ଶୁଣିଣ ଥୋକାୟେ ହୋଇଲା ନିର୍ଭୟେ ।୨୮।

ଯମ ପଚାରିଲା ଚିତ୍ରଗୁପତକଇଂ ହକାରି

ଆହୋ ଶାନ୍ତିପନୀ ବ୍ରାହ୍ମଣର ପୁତ୍ରେ ଅଛନ୍ତି କେଉଣ ଯେ ପୁରୀ ।୨୯।

ଯମର ବଚନେ ଚିତ୍ରଗୁପତେ ପରିଣାମି

ପଛିମ କୋଶଳେ ଯେ କଶୀଦେଶ ଅଛି ସ୍ୱାମୀ ।୩୦।

ଶିବ ପାଦ ଗଙ୍ଗା ଉତ୍ତରାଂକୁର ନଦୀକୁଳେ

ଦତ୍ତାତ୍ରିକ ନାମେ ଲିଙ୍ଗ ଅଛି କଉଶିକ ବଟତଳେ ।୩୧।

ସେ ନଗ୍ରେ ପଞ୍ଚୁପୁତ୍ରେ ହୋଇଛନ୍ତି ଜନ୍ମ

ବ୍ରତନ୍ତି ହେତୁରେ ଯେ ତାହାଂକର ଚଉର୍ଯ୍ୟପଣ ।୩୨।

ଅନେକ ଦ୍ରବ୍ୟନ୍ତ ସେ ଆଣନ୍ତି ବାଟପଡି

ସେ ଦ୍ରବ୍ୟ ବାଣ୍ଟନ୍ତି ସେ ବେନିଭାଗ କରି ।୩୩।

ରୁଦ୍ର ଦେବତାଙ୍କୁ ସେ ଦିଅନ୍ତି ଅଧେ ଧନ

ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଧନ ଘେନି ବଞ୍ଚନ୍ତି ପଞ୍ଚୁଜନ ।୩୪।

ଶୁଣିଣ ଆଗ୍ୟାଂଦିଲା ଯେ ଜନ୍ତୁ ଅଧିକାରୀ

ପାପପୁଣ୍ୟ ତାହାଂକର ଅଟଇ ଅଇରି ସରି ।୩୫।

ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତଂକ ବଚନେ ନାଶକର ଆଖଣ୍ଡଳ

ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ହକରାଇଲେ କାଳ ଯେ ବିକାଳ ।୩୬।

କାଳ ବିକାଳଂକୁ ବୋଇଲା ଜନ୍ତୁପତି

କୋଶଳ ଦେଶକୁ ତୁମ୍ଭେ ଯିବରେ ତଡିତି ।୩୭।

ଶାନ୍ତିପନୀ ବ୍ରାହ୍ମଣର ପଞ୍ଚୁ ଯେ ନନ୍ଦନ

ତାହାନ୍ତ ଯାଇଂରେ ବହନ କରି ଆଣ ।୩୮।

ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ଯେ ଗଲେ ବେନି ଦୁଷ୍ଟେ

ଚଉର୍ଯ୍ୟ କୁମାରନ୍ତ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ଭେଟେ ।୩୯।

ପ୍ରାତସ୍ରାନ କରନ୍ତେ ପାଞ୍ଚହେଂ ରୁଦ୍ର ପାଦଗଙ୍ଗା ଜଳେ

ଧାତିକାରେ ଗଭୀରେ ବୁଡାଇଲେ କାଳ ଯେ ବିକାଳେ ।୪୦।

ନାଶକର ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣିମା ମଧୁହାରୀ

ଭ୍ରାଥମାନେ ହୋଇଲେନି ତୋହର ଜଳ ଯେ ଅନ୍ଧାରି ।୪୧।

କାଳେ ଜଳେ ବୁଡ଼ିମଲେ ଜଳେ ହୋଇଲେ ଜାତ

ଗୁରୁଂକୁ ନେଇ ସମର୍ପଣ କର ହୋ ଜଗନ୍ନାଥ ।୪୨।

ନାଶକର ବଚନେ ମୁଂ ନେଇଣ ସମର୍ପିଲି ।୪୩।

ଦେଖିଣ ବେନିଜନେ ହୋଇଲେ ସନ୍ତୋଷ

ତଦନ୍ତରେ ମୁଂହି ଯେ ଅଇଲି ନିଜ ବାସ ।୪୪।

କହନ୍ତି ବାସୁଦେବ ଶୁଣିମା କାମପାଳେ

ପଣ୍ଡୁଂକୁ ଦେଖିଲି ଦେବ ଯମର ସଭାତଳେ ।୪୫।

ଯହିଂ ସେ କୃତାନ୍ତେକର ପଡଇ ପାଦରଜ

ତହିଂ ତିନିପାବଚ୍ଛର ତଳେ ଦେଖିଲି ଉଭା ପଣ୍ଡୁ ମହାରାଜ ।୪୬।

ସ୍ୱାମୀ ୟେକସ୍ତରି ବରଷ ଗଲାନି ପଣ୍ଡୁ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଜ ହୋଇଲା

ଆସ୍ତାନ ତଳେ ଉଭା ହୋଇଛି ଯମ ବସ ବୋଲିନ ବୋଇଲା ।୪୭।

ପୁଣ୍ୟଲୋକମାନେ ବସନ୍ତି ଯେ ଆସ୍ତାନ ଉପରେ

ତାହାଂକର ପାଦରଜ ପଡଇ ପଣ୍ଡୁରାଜାର ମଥାରେ ।୪୮।

ଜଗନ୍ନାଥଂକ ମୁଖରୁ ୟେସନିକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣି

ଥମ୍ବୀଭୂତ ପ୍ରାୟେ ହୋଇ ବସିଲେ ହଳପାଣି ।୪୯।

ବଦନ୍ତି କାମପାଳେ ଶୁଣ ହୋ ଶ୍ରୀବତ୍ସି

କେଉଣ ଦୋଷେ କୃତାନ୍ତେକ ପଣ୍ଡୁଂକୁ ୟେଡେ ଶାସ୍ତି ଦେଉଅଛି ।୫୦।

ଜଗନ୍ନାଥେ ବୋଇଲେ ପଣ୍ଡୁ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା କଲା

ଅଗ୍ନିକା ମହାଋଷିଂକି ସେ ନାରାଜେ ମାଇଲା ।୫୧।

ପଣ୍ଡୁ ଶାସ୍ତି ପାଉଅଛି ଯେବଣ ଦୋଷ କରି

ସେ ହତ୍ୟା ଦୋଷ ତାଂକୁ ନୋହିଲା ଅପହାରି ।୫୨।

ବଳରାମେ ହସିଲେ ଯେ ଜଗନ୍ନାଥଂକେ ବଚନେ

ତୁ ସେ ବୋଇଲୁ ନା ମୋତେ ଦେଖି ମୋକ୍ଷ ହୋଇଲେ ଅନେକ ପାପୀଜନେ ।୫୩।

ହରି ନାନା ପାତେକ ମୋଚନ ହୋଇଲା ତୋତେ ଦେଖି

ପଣ୍ଡୁର କଥାକୁ ହରି ନୋହିଲୁ କିଂପେ ସାଖୀ ।୫୪।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଅପାର ପାତେକ

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ପାତେକ ଦେବ ବଡାଇ ଦୁରାନ୍ତେକ ।୫୫।

ବଳରାମେ ବୋଇଲେ ହରି ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକି ତୋର ମାୟା

ୟେବେ ସେ ଜାଣିଲି ବାବୁରେ ପାଣ୍ଡେବଂକୁ ନାହିଂ ତୋର ଦୟା ।୫୬।

ଯଥାର୍ଥ ହୋଇଣ ଯେବେ ତୋହୋର ଚିତ୍ତରେ ଶୁଦ୍ଧ ଥାନ୍ତା

ଯମର ଦର୍ପରେ କାହିଂ ପଣ୍ଡୁଂକୁ ୟେଡେ ଶାସ୍ତି ଦିଅନ୍ତା ।୫୭।

କରପତ୍ର ଯୋଡିଣ ଜଗନ୍ନାଥେ ବୋଇଲେ

ଈଶ୍ୱର ଦେବତା ପୂର୍ବେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା କଲେ ।୫୮।

ସେହି ଅନେକ କଷ୍ଠୋରେ ପାରକରି ନୁଆରିଲେ

ବ୍ରହ୍ମାର କପାଳ ଘେନି ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟ ବୁଲିଲେ ।୫୯।

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷରେ ସେ ପାତାଳେ ପଶିଲେ

ପାତାଳେ ହଟକେଶ୍ୱର ରୂପରେ ରହିଲେ ।୬୦।

ମୁଂ କି ସାମରଥ ପଣ୍ଡୁର ହତ୍ୟାଦୋଷ ମୋଚନ କରିବାକୁ

ୟେ ହତ୍ୟାଦୋଷ ପାର ନ ଗଲା ଈଶ୍ୱରଦେବତାଂକୁ ।୬୧।

ବଳରାମେ ବୋଇଲେ ଯେବେ ତୁ ଦେଖିଲୁ ଦେବହରି

ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକର ଛାମୁରେ ୟେହା କହିବୁ ନା ନିର୍ଣ୍ଣେକରି ।୬୨।

ଭାଗୀରଥୀ ବୋଲି ପୁତ୍ରେକ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶେ ଥିଲା

ସଗର ରାଜାର ଷାଠିୟେ ସହସ୍ର ପୁତ୍ରନ୍ତ ମୁକତ କଲା ।୬୩।

ଦିଗପାଳ ସମାନେ ପଣ୍ଡୁର ଅଛନ୍ତି ପଞ୍ଚପୁତ୍ରେ

ପିତାର ପାତକ ସେ ଖଣ୍ଡରୁ ଜଗନ୍ନାଥେ ।୬୪।

କରପତ୍ର ଯୋଡିଣ ଯେ ବୋଲନ୍ତି ଦେବରାୟେ

ୟେ କଥା ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକି କହିତେ କରଇ ମୁହିଂ ମହାଭୟେ ।୬୫।

ବଳରାମେ ବୋଇଲେ ତୁ ଯେବେ ନ କହିବୁ ତାହାଂକୁ

ଆନ କେ ବାରତ ଦେବ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକୁ ।୬୬।

ୟେମନ୍ତେ ତ ଜଗନ୍ନାଥ ପଣ୍ଡୁ ନାଶଗଲା

ଯୁଝେଷ୍ଠି ପରାୟେ ପୁତ୍ର ଥାଉଂ ପଣ୍ଡୁ ନର୍କଗତି ପାଇଲା ।୬୭।

ବଳରାମଂକୁ ତୁଲେ କଥା ହୁଅନ୍ତେଣ ଦେବହରି

ୟୋଗଲୟ କରି ଦେବ ନାରଦେ ସୁମରି ।୬୮।

ବଦରିକା ଆଶ୍ରମେ ଯେଥିଲେ ମୁନିବର

ଯୋଗବଳେ ଜାଣିଲେ ମୋତେ ଚିନ୍ତିଲେ ଜଗତ ଈଶ୍ୱର ।୬୯।

ତକ୍ଷଣେ ବ୍ରହ୍ମା ନନ୍ଦନ ମନଦଣ୍ଡକୁ ଆରୋହି

ଦ୍ୱାରକା ଭୁବନ ମୁନି ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ହାଦେ ଯାଇଂ ।୭୦।

ଦେବର୍ଷିଂକି ଦେଖି ଜଗନ୍ନାଥେ କଲେ ପୂଜା

ଜଗନ୍ନାଥେ ବୋଇଲେ ୟେହିକ୍ଷଣି ନାରଦ ତୁମ୍ଭେ ହସ୍ତିନାକୁ ଯାଅ ଯା ।୭୧।

ଆସ୍ତାନର ମଧ୍ୟେ ଯାଇଂ ତୁମ୍ଭେ ବିଜୟେ କରିବ

ଯୁଝେଷ୍ଟି ପଚାରିଲେ ସଂଜୀବନି ପୁରେ ଥିଲୁ ବୋଲିଣ କହିବ ।୭୨।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବେ ପଚାରିବେ ଯେବେ ପିତାର ବାରତା

ଆମ୍ଭର ପାଇଂ ମୁନି ହେ କହିବ ତୁମ୍ଭେ ମିଥ୍ୟା ।୭୩।

ବିଚାରି କହିବ ତୁମ୍ଭେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକୁ

ଯମର ତିନି ପାବଚ୍ଛ ତଳେ ଦେଖିଲୁ ତୋ ପିତା ପଣ୍ଡୁଂକୁ ।୭୪।

ସେ ପଚାରିବେ ମୁନିହେ ପିତା ମୋର କଲେ କେଉଂଣ ପାପ

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ବୋଲି କହିବ ସରୂପ ।୭୫।

ଆନ କଥା କିଛି ନ କହିବ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକୁ

ନାରାୟଣ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ମହଋଷି ନାରଦଂକୁ ।୭୬।

ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ସେ ଚଳିଲେ ମହଋଷି

ହସ୍ତିନା ପୁରେଣ ସେ ମିଳିଲେ ବେଗେ ଆସି ।୭୭।

ଛତଉତ୍ତର ଶତେଭ୍ରାଥ ବିଜୟେ ଆସ୍ଥାନେ

ସଭାରେ ଧାତିକରେ ବିଜୟେ ମହାମୁନ୍ୟେ ।୭୮।

ନାରଦଂକୁ ଦେଖିଣ ସର୍ବେ ଉଠିଲେ ଧାତିକାରେ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ପ୍ରଣପତ୍ୟ ନାରଦଂକ ପୟରେ ।୭୯।

ଶ୍ରୀହସ୍ତରେ ଅର୍ଘ୍ୟେକ ଘେନିଣ ଯେ ଦେବରାଜା

ମୁନିଂକ ପୟର ତଳେ କଲେ ଦିବ୍ୟ ପୂଜା ।୮୦।

ବସନ କୁଣ୍ଡଳ ଧୂପ ଦୀପ ନଇବେଦ୍ୟ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଥାଳୀରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଦିଲେ ଯେ ମାନଗୋବିନ୍ଦ ।୮୧।

ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇ ଶୁତିଲେ ଛଡଉତ୍ତର ଶତେ ଭାଇ

କନେକ ସିଂଘାସନେ ମୁନିଂକି ବସାଇଲେ ନେଇ ।୮୨।

କୁଶହାଥ ହୋଇଣ ବଦନ୍ତି ଦେବଋଷି

ଆରୋଗ୍ୟ ଆପାଦମାନ ଖଣ୍ଡଣହୋଉ ବାବୁ ପରମ କଲ୍ୟାଣ
ହୋଅସି ।୮୩।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଅଛନା ସର୍ବେ କ୍ଷମେ

ଶତ୍ରୁ ଉପଦ୍ରବ ତୁମ୍ଭନ୍ତ ନାହିଂନା ସାଂଗ୍ରାମେ ।୮୪।

ପୁତ୍ର ପଉତ୍ରୀ ସୋଦର ଆବର କୁଟୁମ୍ବ ଭାରିଯା

ସମସ୍ତେ କୁଶଳେକ୍ଷମେ ଅଛନ୍ତିନା ହୋ ମହାରାଜା ।୮୫।

ତପୀଜନେ ଉପଦ୍ରପ ନ କରନ୍ତିନା କଉଣୋପେ

ପୂର୍ବ ବିଧାନେ ଖଟିଛନ୍ତିନା ପାରିଦଣ୍ଡ ସର୍ବ ନୃପେ ।୮୬।

ଦଇତ ଦାନବ ଉପଦ୍ରବ ନାହିଂନା ତପବନେ

ହବିର୍ଭାଗେ ଅଛନ୍ତିନା ତପୋଧନମାନେ ।୮୭।

ସୁବିଧାନେ ମେଘମାନେ କରନ୍ତିନା ବୃଷ୍ଟି

ଶସ୍ୟ ଫଳ ସର୍ବଦା ଦେଉଛନ୍ତିନା ସୃଷ୍ଟି ।୮୮।

ସୋଦରେ ଅନ୍ୟୋଅନ୍ୱି ନାହିଂନା ତୁମ୍ଭର ଦ୍ୱନ୍ଦ

ରାଜ୍ୟେ ଜନମାନେ ହୋଇଅଛନ୍ତି ନା ପରମ ସାନନ୍ଦ ।୮୯।

ସକଳ ସୁବିଧାନେ ବ୍ରତିଅଛୁନା ମହାରାଜା

କୁଶଳେ ବ୍ରତନ୍ତିଟି କି ତୁମ୍ଭର ଜନପ୍ରଜା ।୯୦।

ଅନକୂଳେ କାର୍ଯ୍ୟ ତୋର ହେଉଛିନା ସିଦ୍ଧି

କୃଷିକାରୀମାନନ୍ତ ନାହିଂନା ଅବିଧି ।୯୧।

ଦେଶାଉରେ ବାରତା ତୋତେ କହନ୍ତିଟି କି ଭଲେ

ଧାର୍ମିକ ଦେଖି ବରଗିବୁ ଦଣ୍ଡ ପରରାଷ୍ଟ୍ର ପଡିଲେ ।୯୨।

ଦ୍ରିଯୋଧନ ବୋଇଲା ସର୍ବ କୁଶଳ ମହାମୁନ୍ୟେ

ସକଳ ସୁବିଧାନ ମୁନି ତୋହର ପରସନ୍ନେ ।୯୩।

ଭୋ ମହାମୁନି ତୁମ୍ଭେ କେଉଂଣ ପୁରେ ଥିଲ

କେଉଣ ଭୁବନେ କେଉଣ ଉପାଧି ଦେଖିଲ ।୯୪।

ନାରଦ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ହୋ ଧୃତିରାଷ୍ଟି

ସଂଜୀବନୀପୁରେ ଥିଲୁ ୟେହିକ୍ଷଣି ନିକଟି ।୯୫।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ବୋଇଲେ ଥିଲ ଯେବେ ସଂଜୀବନୀ ପୁରୀ

ପିତା ପଣ୍ଡଂକୁ ମୋର ଦେଖିଲ କି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ।୯୬।

ଯୁଝେଷ୍ଟିଙ୍କ ବଚନେ ଯେ‌ ନାରଦେ ବୋଇଲେ

ପିତା ପ୍ରାଣତ୍ୟାଜ ତୋହୋର ୟେକସ୍ତରି ବରଷ ହୋଇଲେ ।୯୭।

ଯହିଂ ଯମରାଜର ପଡଇ ପାଦରଜ

ତହିଂତଳେ ଦେଖିଲୁ ତୋର ପିତା ପଣ୍ଡୁରାଜ ।୯୮।

ଯୁଝେଷ୍ଟିଂ ପଚାରିଲେ ଶୁଣିମା ତପୋଧନି

ଯମ ୟେତେ ଶାସ୍ତିଦିଲା ପିତାଂକୁ ମୋହୋର କେଉଣ
ଦୋଷ ଘେନି ।୯୯।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ପୂର୍ବେ ପିତା ତୋହୋର ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ କଲା

ଅଗ୍ନିକା ମହାଋଷିଂକି ସେ ନାରାଜେ ମାଇଲା ।୧୦୦।

ସେ ଦୋଷ ବିଚାରି ଶାସ୍ତି ବିହିଲା ଜନ୍ତୁନାଶ

ମହା ଦୁରାନ୍ତେକ ୟେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ପାପ ଦୋଷ ।୧୦୧।

କର୍ଣ୍ଣବୀର ହସିଲା ଯେ କରତାଳ ଦେଇ

ଦ୍ରିଯୋଧନ ଉପହାସ୍ୟ କଲା ଛିଦ୍ର କଥା ପାଇ ।୧୦୨।

ୟେକେ ଗୋଳକୁଣ୍ଡା ଦିଜେ ୟେ ଜାର ଜାତକ

ଆବର ବିଶେଷେ କଲେ ପିତା ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ପାତେକ

ୟେହାଂକର ମୁଖ ଆବର ଚାହିଂବା କେମନ୍ତେ

ଉପହାସ୍ୟ କରି ଆସ୍ତାନୁ ଉଠିଲା କୁରୁନାଥେ ।୧୦୪।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ମୃଚ୍ଛାଗତ ନାରଦଂକ ବଚନ ଶୁଣି

ଅର୍ଜୁନକୁ ରାଇ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେକ ନୃପମଣି ।୧୦୫।

ୟେହିକ୍ଷଣି ଯାଅସି ବାବୁ ଦ୍ୱାରକା ଭୁବନକୁ

ବହନ ଘେନିଣ ଆସ ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ଦେବଂକୁ ।୧୦୬।

ପରମାନନ୍ଦ ନାଥ ସେହି ସେ ମୋତେ ସାହା

ବିଚାର କରିବା ହରି ଆଗ୍ୟାଂ ଦେବେ ଯାହା ।୧୦୭।

ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକ ବଚନ ଶୁଣିଣ ଫାଲଗୁନି

ଚଳଇ ବାସବି ଯେ କରେ ଧନୁଶସ୍ର ଘେନି ।୧।

ପବନଗତି ହୋଇ ଚଳଇ ରାତ୍ର ଯେ ଦିବସ

କ୍ଷୁଧା ତୃଷା ନାହିଂ ତାର ମନରେ ବିରସ ।୨।

ତେରଶତ ଯୋଜନା ସେ ରାତ୍ର ଦିବସକେ ଗମି

ଦ୍ୱାରକାୟେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ବୀର ଫାଲଗୁନି ।୩।

ଦ୍ୱାରପାଳେ ଦେଖି ଦ୍ୱାର ଛାଡିଲେ ପାଥକୁ

ଚଳଇ ବାସେବି ଯେ ନବର ଭିତରକୁ ।୪।

ଚଉବିଂଶଦ୍ୱାର ଜିଣିଣ ଗଲାକ ଧନୁର୍ଜୟେ

ସତ୍ୟଭାମା ପୁରେ ଯେ ବିଜୟେ ଦେବରାୟେ ।୫।

ଶକ୍ରାବତୀକି ଘେନିଣ ଯେ ବିଜୟ ଦେବ ବନମାଳୀ

ବିନୋଦେଶ ଜଗନ୍ନାଥ ପଶାକ୍ରୀଡା କୁତୂହୋଳୀ ।୬।

ବାସୁଦେବ ସତ୍ୟଭାମା ଯେ ଖେଡର ସମୟେ

ଦ୍ୱାରେଣ ପ୍ରବେଶ ଯାଇଂ ହୋଇଲା ଧନୁର୍ଜୟେ ।୭।

ସତ୍ୟଭାମାକୁ ଦେଖିଣ ପାଣ୍ଡବ ସର୍ବସାଚୀ

ସଂକୋଚ ଭିତରେ ନ ପଶି ଦ୍ୱାରେ ଉଭା ହୋଇଅଛି ।୮।

ଦାନ ବାହାନ୍ତେ ଶକ୍ରାବତୀ ଦେଖିଲେ ଅର୍ଜୁନର ବଦନ

ପ୍ରତକ୍ଷେ ନାରାୟଣ ସରୂପ ବର୍ଣ୍ଣ ଚିହ୍ନ ।୯।

ପଶାକାଠି ଘେନି କରେ ବୋଇଲେ ଶକ୍ରାବତୀ

ମାୟା ଉପାୟେ କିମ୍ପେ ରଚିଲ ଶିରୀପତି ।୧୦।

ମୂର୍ତ୍ତିକେ ପଶା ଖେଡ ମୋହୋର ସଙ୍ଗତରେ

ଆରେକ ମୁର୍ତ୍ତିକେ ଧନୁଧରି ଉଭା ହୋଇଅଛି ଦ୍ୱାରେ ।୧୧।

ମୟାଧର ମୂରତି ତୁମ୍ଭେ କେହୁ ଅନ୍ତକରୁ

କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ମାୟାରୂପ ଅନୁମାନ ଧରୁ ।୧୨।

ବଦନ ତୋଳି ଲେଉଟି ଚାହିଂଲେ ବନମାଳୀ

ଅର୍ଜୁନର ବଦନ ଦେଖିଲେ ଦେବହରି ।୧୩।

ଦେଖିଣ ପରମସାନନ୍ଦ ହୋଇଲେ ଦେବ ଜଗଭୂତ

ଗୋବିନ୍ଦର ପଦ୍ମପାଦେ ଅରଜୁନ ପ୍ରଣପତ୍ୟ ।୧୪।

ବାବୁ ଭିତରକୁ ଆସ ପ୍ରାଣର ସଂଘାତ ମୋର ଧନୁର୍ଜୟେ

ସତ୍ୟଭାମାକଇଂ ଦେଖି ତୋର କିମ୍ପେ ୟେତେ ଭୟେ ।୧୫।

ତୁ ମୋର ପ୍ରାଣବନ୍ଧୁ ଅଭେଦ ପଞ୍ଚୁଭୂତ

ହୃଦୟର ବଲ୍ଲଭ ତୁ ମୋର ପ୍ରାଣର ସଂଘାତ ।୧୬।

ଉଠିଣ ମାଧବ ଯାଇ ଆନନ୍ଦେ ଅର୍ଜୁନକୁ କୋଳ କରି

ମୁଖରେ ଚୁମ୍ବନ ଦେଇ ବେନିଭୁଜେ ପାଥକୁ ଭିଡ଼ି ।୧୭।

ସିଂଘାସନ ଉପରେ ବସାଇ ଦେବ ହୃଷୀକେଶି

ପୁଣ ପୁଣ ଶ୍ରୀକରେ ଅର୍ଜୁନର ଶରୀର ଆଉଂସି ।୧୮।

ଗୋବିନ୍ଦେ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ଶକ୍ରାବତୀଂକି ରାଇ

ରୁକ୍ମଣୀର ଅଗ୍ରତେ କହ ତୁମ୍ଭେ ବେଗେ ଯାଇଂ ।୧୯।

ବେଗକରି ପାକ ସେ କରନ୍ତୁ ରଞ୍ଚନ

ବୋଲ ଆମ୍ଭ ପୁରକୁ ବିଜେ କୋଇନ୍ତାଂକ ନନ୍ଦନ ।୨୦।

ସ୍ୱାମୀଂକର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ଚଳିଲେ ସତ୍ୟଭାମା

ରୁକ୍ମିଣୀଂକି କହିଲେ ଯେ ନାରାୟଣଂକ ବାମା ।୨୧।

ଅର୍ଜୁନର ଆଗତ ବାରତା ଦେବୀ ଶୁଣି

ଅନେକ ସାନନ୍ଦ ସେ ଯେ ହୋଇଲେ ଗୋସାମଣୀ ।୨୨।

ଆପଣେ ଉଠିଣ ତହୁଂ ଦେବ ଜଗନ୍ନାଥ

ତିଳ ଅୟେଂଳା ଲେପନ କଲେ ଅର୍ଜୁନର ମାଥ ।୨୩।

ଜମ୍ବୁବତୀ ସତ୍ୟଭାମା ରତ୍ନଘଟେ ଦିଅନ୍ତି ପାଣି ତୋଳି

ଆପଣେ ଶ୍ରୀକରେ ସ୍ୱାମୀ ଅର୍ଜୁନର କେଶ ଯେ ପଖାଳି ।୨୪।

ସ୍ରାହାନ ସାରିଣ ସେ ଦେବ ପଖାଳନ ବସ୍ର ଘେନି

ଅର୍ଜୁନର କେଶ ଯେ ପୋଛନ୍ତି ଚକ୍ରପାଣି ।୨୫।

ଜମ୍ବୁବତୀ ସତ୍ୟଭାମା ଆଲଟା ଚାମର ଘେନି ଢାଳି

ଶ୍ରୀକରେ ବାସୁଦେବ ଅର୍ଜୁନର କେଶ ଯେ କୁରୁଳି ।୨୬।

କେଶ ଶୁଖାଇଣ ପୁଣ ଯଦୁକୁଳ ନାଥେ

ଅପୂର୍ବ କୁସୁମ ସାଂଜୋଇଲେ ନେଇ ଜଗନ୍ନାଥ ଅର୍ଜୁନର ମାଥେ ।୨୭।

ଅନେକ ଅପୂର୍ବ ରତ୍ନ ଆଭରଣ କଲେ

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ସିଂଘାସନେ ନେଇଣ ଅର୍ଜୁନକୁ ବସାଇଲେ ।୨୮।

ଆପଣେ ସ୍ରାହାନ ତହୁଂ ସାରିଣ ଦେବହରି

ଅର୍ଜୁନକୁ ଘେନିଣ ଦେବ ମୁଣୋହିରେ ବିଜେକରି ।୨୯।

ପାଦ ଶଉଚ କରି ଦେବ ବସିଲେ ଦିବ୍ୟସ୍ଥାନେ

କୃଷ୍ଣ ଅର୍ଜୁନ ବସିଲେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଆସନେ ।୩୦।

ସତ୍ୟଭାମା ରତ୍ନଝରୀରେ ଘେନିଣ ସୁବାସିତ ପାଣି

ହେମଝରୀରେ ପାଣି ଭରି ଦେବୀ ବସାଇଲେ ଆଣି ।୩୧।

କାଳିନ୍ଦୀ ସତ୍ୟଭାମା ଦୁହେଂ ଚାମର ଢାଳନ୍ତି

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପଇଲମେ ରୁକ୍ମଣୀ ଦେବୀ ଅନ୍ନ ପରଶନ୍ତି ।୩୨।

ଷଡରସ ମେଞ୍ଜନ ଅମିୟ ରସ ପାଗ

ପରଶନ୍ତି ଗୋସାମଣୀ ଯେ କଉତୁକେ ଦେବ କରନ୍ତି ଭୋଗ୍ୟ ।୩୩।

ଭୋଜନ ସାରିଣ ଦୁହେଂ ଆଂଚୋବନ କଲେ

କନକ ହାନ୍ଦୋଳାରେ ହରି ଅର୍ଜୁନକୁ ଘେନି ବାହୁଡିଲେ ।୩୪।

କାଳିନ୍ଦୀ ସତ୍ୟଭାମା ହାନ୍ଦୋଳା ପଞ୍ଛାବନ୍ତି

ଜମ୍ବୋବତୀ ତୁଳୁସା ଯେ ତାମ୍ବୋଳ ଭୁଞ୍ଜାନ୍ତି ।୩୫।

ଆଗରେ ବିଳାସୁଣୀୟେ କରନ୍ତି ନୃତ୍ୟଗୀତ

କୁସୁମ ବୃଷ୍ଟି ହୋଉଅଛି ହରି ଅର୍ଜୁନଂଙ୍କ ମାଥ ।୩୬।

ଗୋବିନ୍ଦେ ପଚାରନ୍ତି ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ଫାଲଗୁନି

ମୋତେ ଅନୁଗ୍ରହ କି ଅଇଲୁ କେଉଣ ଆଗ୍ୟାଂ ଘେନି ।୩୭।

ପୁତ୍ର ପଉତ୍ରୀ ମୋହର କୁଟୁମ୍ବ ଦେଖିବା ନିମନ୍ତେ

ଅନୁଗ୍ରହ କରି ବାବୁ ବିଜୟେ କଲୁ କି ୟେଥେ ।୩୮।

କିସ ଆଗ୍ୟାଂ ଠାକୁରଂକର ତୁମ୍ଭର କିସ କାର୍ଯ୍ୟ

ପୁଣ ପୁଣ ପୁରସରି ପୁଚ୍ଛନ୍ତି ଦେବରାଜ ।୩୯।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲା ପୁଣ ହାନ୍ଦୋଳାରୁ ଓହ୍ଲାଇ

ସ୍ୱାମୀ ଯିସ ଅର୍ଥେ ଅଇଲି ଶୁଣ ସାବଧାନ ହୋଇ ।୪୦।

ନାରଦ ମହଋଷି ବିଜୟେ ଆମ୍ଭ ପୁରେ

କୁଶଳ ବାରତା ପୁଚ୍ଛିଲେ ଯୁଝେଷ୍ଟି ଦେବ ଠାକୁରେ ।୪୧।

ନାରଦେ କହିଲେ ଯେ ସଂଜୀବନୀପୁର କଥା

ଆମ୍ଭର ପିତାଂକୁ ଯମ ଦେଉଅଛି ଅନେକ ଅବସ୍ତା ।୪୨।

ତାହା ଶୁଣି ଯୁଝେଷ୍ଠି ଯେ ହୋଇଲେ ଆରତ

ଉପହାସ୍ୟ କଲା ଶୁଣି ଧୃତିରାଷ୍ଟ୍ରର ସୁତ ।୪୩।

ଠାକୁରଂକ ଆଗ୍ୟାଂୟେ ମୁଂ ଅଇଲି ବହନ

ବେଗ ହୋଇ ଯିବା ସ୍ଵାମୀ ଜଗତ ମୋହନ |୪୪|

ଶୁଣିଣ ବାସୁଦେବ ପରମ ସାନନ୍ଦେ

ହସ୍ତିନାପୁରକୁ ସଜ ହୋଇଲେ ଗୋବିନ୍ଦେ |୪୫|

ବଇନେତ୍ର ସୁମରଣା କଲେ ଦେବ ଯେ ଅଚ୍ୟୁତ

ରମ୍ୟେକ ଦୀପୁଂ ଆସି ପ୍ରବେଶ ବିନତାର ସୁତ |୪୬|

କୋଳକରି ଧରି ବିଜେ କଲେ ପାଣ୍ଡବ କିରୀଟୀ

ବିଜୟେ ଜଗନ୍ନାଥ ଖଗେଶ୍ଵର ପିଠି|୪୭|

ଆକାଶେ କ୍ଷେପଇ ଯେ ପଚ୍ଛୀ ମହାବଳୀ

ରାତ୍ରକେ ବିଜୟେ ଦେବ ହସ୍ତିନାୟେ ଯାଇଂ ମିଳି |୪୮|

ଆସ୍ତାଲେ ବିଜୟେ କରିଛନ୍ତି ଦେବ ଧର୍ମରାୟେ

ଗରୁଡ ପିଠି ତେଜ୍ୟା କଲେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଧନୁର୍ଜୟେ |୪୯|

ଯେତେ ଧୂରୁହୁଂ ଦିଶିଲା ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକ ଆସ୍ତାନ

ଦଣ୍ଡଲାଇ ଶୁତିଲେ କୃଷ୍ଣ ଅରଜୁନ |୫୦|

ଯୁଝେଷ୍ଠି କଲ୍ୟାଣ କଲେ ବାସୁଦେବଂକ ବଦନ ଚାହିଂ

ପାୟେ ଯାଇଂ ନିଉଛାଳି କରନ୍ତି ଯଦୁସାଇଂ ।୫୧।

ସନ୍ନିଧେ ଉଭା ହୋଇଣ ଅନେକ ସ୍ତୁତି ବୋଲି

ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗେ ଜଗନ୍ନାଥେ ଶୁତିଲେ ଗଡଘାଲି ।୫୨।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ଆଜ୍ଞା ଦିଲେ ଯାଅସିରେ ନକୁଳ

କୋଳାଗ୍ରତ କରି ବାବୁ ନାରାୟଣଂକୁ ବେଗେ ତୋଳ ।୫୩।

ମାଦ୍ରୀର ନନ୍ଦନ ସେ ଆଗ୍ୟାଂ ପରମାଣେ

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣକଇ କୋଳକରି ତୋଳଇ ତତକ୍ଷଣେ ।୫୪।

ଠାକୁରଂକ ଆଗ୍ୟାଂ ହୋଇଲା ଉଠ ହୋ ଦେବହରି

ଉଠି ଉଭା ହୋଇ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ରହିଲେ ଅପସରି ।୫୫।

କରପତ୍ର ଯୋଡି ପୁଚ୍ଛା କରନ୍ତି ଜଗନ୍ନାଥେ

ସ୍ୱାମୀ ମୋତେ ଆଗ୍ୟାଂ ହୋଇଲା କେବଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଅର୍ଥେ ।୫୬।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ବୋଇଲେ ଶୁଣିମା ହୋ ଦାମୋଦର

ମୋହୋର ଚରିତ ଦେବ ନାରଦଂକୁ ପଚାର ।୫୭।

ଶ୍ରୀହରି ବୋଇଲେ ମହଋଷିଂକ ବଦନ ଚାହିଂ

କଳହ ପ୍ରିୟ ମୁନି ହେ କେବଣ ଅଛ ଯେ ଭିଆଇ ।୫୮।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ଦେବ ଶୁଣିମା ନାରାୟଣ

ସମସ୍ତ କୁତୂହୋଳ ହରି ତୋହୋର ଭିଆଣ ।୫୯।

ସ୍ୱାମୀ ସଂଜୀବନୀ ପୁରକଇଂ ମୁଂ ଯେ ହାଦେ ଯାଇଥିଲି

ତହିଂ ୟେହାଂକରି ପିତା ପଣ୍ଡୁ ରାଜାଂକୁ ଦେଖିଲି ।୬୦।

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷେ ନାଶକର ଜନ୍ତୁପତି

ପଣ୍ଡୁରାଜାଂକୁ ଦେଉଅଛି ଅନେକ ଯେ ଶାସ୍ତି ।୬୧।

ଶୁଣି ଅସାଷ୍ଟମ ହୋଇଣ ପଡିଲେ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ନିର୍ଘାତ ହୋଇଣ ଯେ ପଡିଲେ ମହୀଲୋଟି ।୬୨।

କୋଳ କରି ଧଇଲେ ସେ ଦେବ ଜଗନ୍ନାଥେ

କାହିଂକି ଅସାଷ୍ଟମ ଦେବ କେବଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଅର୍ଥେ ।୬୩।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ଜମ୍ବୁଦୀପେ ଆଧିପତି

ଆବର ବିଶେଷ ଯାହାକୁ ସଂପକ୍ଷେ ଦାଶରଥି ।୬୪।

ଇନ୍ଦ୍ରର ସମାନେ ଆମ୍ଭେ ପଞ୍ଚୁପୁତ୍ରେ ଥାଇଂ

ଆମ୍ଭର ପିତାକୁ ଯମ ବହୁତ ଶାସ୍ତି ଦେଇଂ ।୬୫।

ମୋହର ପିତାର ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା କେମନ୍ତ ହୋଇବ ପାର

ହୋଇବି ତୀର୍ଥବାସୀ ମୁଂ କରିବି ଦେଶାନ୍ତର ।୬୬।

ଗଙ୍ଗା ଗୟା ଗୋଦାବରୀ ପାପ ହରଣୀ ବଇତରଣୀ

କେଦାର ଭାଗୀରଥୀ ନର୍ମଦା ପ୍ରାଗବେଣୀ ।୬୭।

ଫଲୁକି ସୁବର୍ଣ୍ଣଭଦ୍ରା ମଣିଭଦ୍ରା ବାଞ୍ଛାବଟି ମଣିକର୍ଣ୍ଣିକା ତୀର୍ଥେ

ଗମିବି ସକଳ ତୀର୍ଥେ ପିତାର ପାତକ ଖଣ୍ଡନ ନିମନ୍ତେ ।୬୮।

ତୁ ଜଗମୋହନ ନାଥ ମୋତେ କରସି ଉଦ୍ଧାରଣ

ଗାନ୍ଧାରୀ ପୁଅନ୍ତ ତୋତେଟି କଲି ସମର୍ପଣ ।୬୯।

ଦ୍ରିଯୋଧନକୁ ସୁଦୟା କରିଥାଅ ସର୍ବଦାୟେ

ମୁହିଂ ଯାଉଅଛି ପିତାର ପାତେକ କରିବଇଂ କ୍ଷୟେ ।୭୦।

ଶ୍ରୀହରି ପଚାରରିଲେ ନାରଦଂକୁ ହକାରି

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ପାତେକ କେମନ୍ତ ଖଣ୍ଡନ କରି ।୭୧।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ହୋ ଅଛି ଚାରି ପ୍ରତି

ୟେଥିରେ ଚରିତ ତୋତେ କହିବା ହୋ ଶ୍ରୀପତି ।୭୨।

ଅନ୍ନଦାନ ଯେବେ ଦେଇପାରଇ ଅବିଚ୍ଛନ୍ନେ

ତେଣୁ ସେ ମହାପାତକ ହୋଅଇ ଦହନେ ।୭୩।

ନଉଚେତ ଯେବେ ସାଧି ପାରଇ ବ୍ରହ୍ମଗ୍ୟାନ

ତେବେ ସେ ସର୍ବ ପାତେକ ଯେ ହୋଅଇ ଖଣ୍ଡନ ।୭୪।

ନୋହିଲେ ପାରି ଯେବେ ଧାରାତୀର୍ଥ କରି

ଓହୋବଳ ସାଂଗ୍ରାମେ ଯେବେ ଝାସିବ କରେ ଶସ୍ର ଧରି ।୭୫।

ସେ ରଣଯୋଗେ ପଡ଼ିଲେ ସର୍ବପାପ ହୋୟେ ଧ୍ୱଂସ

ସାଂଗ୍ରାମେ ଝାସିଲେ ସମସ୍ତ ପାତେକ ହୋୟେ ନାଶ।୭୬।

ନୋହିଲେ ପ୍ରୟାଗ ଯେବେ ଝାସିତେ ପାରଇ

ତେଣୁ ସେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ କ୍ଷୟେ ଯାଇ ।୭୭।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ଦେବ ଶୁଣିମା ଶ୍ରୀପତି

ପାତେକ ଦହନକୁ ଦେବ ଅଛଇ ୟେ ଚାରିପ୍ରତି ।୭୮।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ବୋଇଲେ ନାରଦେ ଯେ କହିଲେ ଚାରିକଥା

ମୋହୋର ବେଳେ କରି ୟେ ନୋହଇ ସର୍ବଥା ।୭୯।

କାହିଂ ଧାରାତୀର୍ଥ ମୁଂ କରିବି ଦେବହରି

ମୋହୋର ତୁଲେ କେହୁ ଅଛଇ ଶସ୍ରଧାରୀ ।୮୦।

ବ୍ରହ୍ମଗ୍ୟାନ ସାଧିବାକୁ ଶକ୍ୟ କାହାର ଅଛି

ଦେବତାଆଦି ଯାହା ନୁଆରିଲେ ଇଚ୍ଛି ।୮୧।

ପ୍ରୟାଗେ ଝାସନ୍ତି ଅବା ପିତାର ନିମନ୍ତେ

ଆତ୍ମଘାତ ଦୋଷ ଲାଗିବ ହରି ମୋତେ।୮୨।

ଅନ୍ନଦାନ ଦେବାକୁ ତ ଶକ୍ୟ ମୋର ନାହିଂ

ଧୃତିରାଷ୍ଟି ପୋଷୁଛନ୍ତି ଅନ୍ନ ବସ୍ର ଦେଇ।୮୩।

ୟେମନ୍ତେ ଅନ୍ନଦାନ ମୁଂ ଦେବଇଂ କେମନ୍ତେ

ୟେ ଚାରିକଥା ହରି ହେ ପ୍ରାପତ ନୋହୋଇ ମୋତେ।୮୪।

ପଞ୍ଚତୀର୍ଥ ଆମ୍ଭେହେଂ କରିବୁ ପାଞ୍ଚଭାଇ

ଯେତେକାଳ ପିତାର ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ପାତେକ କ୍ଷୟପାଇ ।୮୫।

ଧୃତିରାଷ୍ଟ ପୁଅଂକୁ ମୁଂ ଦେବଇଂ ରାଜ୍ୟ ଭାର

ତାହାନ୍ତ ସୁଦୟା କରିଥିବୁଟି ଦାମୋଦର ।୮୬।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ବୁଦ୍ଧିୟେ ମୋର ଅଛି

ଅନ୍ମଦାନ ଦେବା ହାଦେ ବଦନ୍ତି ଶ୍ରୀବତ୍ସି ।୮୭।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ଯେବେ ଅନ୍ନଦାନକୁ ବିଚାରି

ରାଜୁସ ଯଗ୍ୟଂ ଯେବେ କରିତେ ହରି ପାରି ।୮୮।

ନାରଦଂକୁ ବଚନେ ପୁଚ୍ଛନ୍ତି ଜନାର୍ଦ୍ଦନ

ରାଜସୁ ଯଗ୍ୟଂ ଦେବ କେଉଂଣହିଂ ବିଧାନ ।୮୯।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ହୋ ଶିରୀପତି

ଲକ୍ଷେ ରାଜାନ୍ତହିଂ ଯେବେ ଆଣିବ ନିମନ୍ତ୍ରି ।୯୦।

ସମସ୍ତ ରାଜାୟେ ଆସିବେ ଥାଠ ଯେ ପଲାଣି

ବାଳଖିଳା ଆଦିକର ଆସିବେ ସର୍ବମୁନି।୯୧।

ଷୋଳଦିନ ପରିଯନ୍ତେ ହୋଇବ ଆହୂତି

ରାନ୍ଧଣା ହୋଉଥିବ ଗଉରୀ ସଉରୀ ନଳବିଧି ତିନିପ୍ରତି ।୯୨।

ଯେ ଯିସ ମାଗିବ ଅବିଚ୍ଛନ୍ନେ ଦେବ ଦାନ

ଶତ୍ରୁ ମଇତ୍ର ହୋଇବ ସେ ୟେକଇ ସମାନ ।୯୩।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ବୋଇଲେ ଦେବ ଶୁଣିମା ମଧୁହାରୀ

ୟେଡେକ ସମ୍ପଦକୁ ଶକ୍ୟ ଅଛଇ କାହାରି ।୯୪।

ଧନବନ୍ତ ଲୋକ ମୁହିଂତ ନୋହୋଇ ଅଚ୍ୟୁତ

ଅବିଚ୍ଛନ୍ନେ ଦାନ ଦେବାକଇଂ କାହିଂ ହୋଇମି ସାମରଥ ।୯୫।

ମୋହୋରେ ନୋହି ଦେବ ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ସଭା

ତୀର୍ଥହିଂ ସେ କରିବା ୟେ ଆଗ୍ୟାଂ ମୋତେ ଦେବା ।୯୬।

ଗୋବିନ୍ଦ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ନୋହୋଇ ୟେମନ୍ତ

ୟେଥେ ଥାଇଂ ଯେବେ ସେ ପାତକ ହୋଇ ହତ ।୯୭।

କିଂପାଇଂ ଯିବା ସ୍ୱାମୀ ବହୁତ ଦୂର ପଥକୁ

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ତୁ ଚିନ୍ତା ନ କର ଧନକୁ ।୯୮।

ଯାହାକଇଂ ସପକ୍ଷ ଯେ ଦେବାଧିଦେବ ରାଜା

ପରମଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦେବୀ ଯେ ଜଗନ୍ନାଥଂକର ଭାରିଯା ।୯୯।

ସେ ଜଗନ୍ନାଥ ଯାହାକଇଂ ଭୃତ୍ୟପଣେ ଖଟନ୍ତା

ଧନ ଭୋଜନକୁ ଆର କିସ ତୋର ଚିନ୍ତା ।୧୦୦।

ଯଗ୍ୟଂ ଆରୋପଣ ତୁ କରସି ଯୁଗତେ

ସ୍ୱର୍ଗରୁ ଆସିବେ ହାଦେ ଦେବଗଣ ଇନ୍ଦ୍ରଂକ ସହିତେ ।୧୦୧।

ଅନେକ ପୁଣ୍ୟ ତୁହୋ ଅରଜିବୁ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ଖଣ୍ଡିବୁ ପାତେକ ଶାନ୍ତି ହୋଇବ ଅରିଷ୍ଟି।୧୦୨।

ନାରାୟଣ ବୋଇଲେ ଦେବ ଧନକୁ ନ ଭାଳ କିଛି

କୁବେର ଆଣି ଦେଉଥିବ ଯେତେକ ଧନ ଇଚ୍ଛି ।୧୦୩।

ନାରଦଂକୁ ଚାହିଂଣ ପୁଚ୍ଛିଲେ ଧର୍ମରାୟେ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ଲକ୍ଷେରାଜା ଗୋସାଇଂ ଅଛନ୍ତିଟି କି ପୃଥୀ ।୧୦୪।

ବଦୟନ୍ତି ବାସୁଦେବ ଶୁଣିମା ଧର୍ମସୁତ

ନାରଦେ କହିଲେ ଲକ୍ଷେ ରାଜାର ବାରତ ।୧୦୫।

ବଦନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମାସୁତ ଶୁଣ ହେ ବାସୁଦେବ

ଚାରିଉଣା ଲକ୍ଷେ ରାଜା ପୃଥୀରେ ହୋଇବ ।୧୦୬।

ଦୁଇଉଣା ପଚାଶସହସ୍ର ରାଜାଅଛନ୍ତି ପଛିମ ଦିଗେ

ୟେକଉଣା ଚାଳିଶସହସ୍ର ରାଜା ଉତ୍ତର ଦିଗଭାଗେ ।୧୦୭।

ୟେକଉଣା ସାତସହସ୍ର ରାଜା ଦକ୍ଷିଣ କୋଶଳେ

ତିନି ସହସ୍ର ରାଜା ବସନ୍ତି ପୂର୍ବ ଯେ ମଣ୍ଡଳେ ।୧୦୮।

ୟେମନ୍ତେ ଚାରିଉଣା ଲକ୍ଷେ ରାଜା ବିଧାତାର ଭିଆଣ

ମହା ମହା ଦୁଷ୍ଟ ଯେ ଅଛନ୍ତି ରାଜାଗଣ।୧୦୯।

ଯୁଗତେ ଚାରିଊଣା ଲକ୍ଷେରାଜା ହୋଇଲେ

ଯଗ୍ୟଂ ହୋଇବଟି କି ଯୁଝେଷ୍ଟି ଦେବ ବୋଇଲେ ।୧୧୦।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ଯେବେ ୟେକଊଣା ହୋଇ

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ନୋହୋଇ ଧର୍ମ ପ୍ରାପତ ନୋହି ।୧୧୧।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ଦେବ କଥାୟେ କରିବା

ସୁବର୍ଣ୍ଣରେ ଚାରିରାଜା ନିର୍ବାଣ କରାଇବା ।୧୧୨।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ବୋଇଲେ ଯାହା କହିଲେ ଶିରୀରଙ୍ଗ

ମୋହର ବେଳେ ବାସୁଦେବ ନୋହୋଇ ୟେହୁ ମହାଯଗ୍ୟଂ।୧୧୩।

ଦ୍ୱାପରଯୁଗେ ମନୁଷ୍ୟ ସାତହାଥ ଉଚ୍ଛର୍ଗ

ଚାରିଗୋଟି ପିତୂଳାକୁ ଧନ ହୋଇବ କି ମଧ୍ୟସ୍ୱର୍ଗ ।୧୧୪।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଶୁଣ ଧର୍ମସାଇଂ

ୟେକା ଜଣକେ ରାଜା ସୁବର୍ଣ୍ଣରେ ହେବ କାହିଂ ।୧୧୫।

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ସହସ୍ରେକ ରଥ ବେନି ସହସ୍ର ହାଥୀ

ଚାରି ସହସ୍ର ଅଶ୍ୱ ସାଗରେକ ପାଦାନ୍ତି ।୧୧୬।

ଛତ୍ର ବାଦ୍ୟ ଆଦିକର ସୁବର୍ଣ୍ଣରେ ନିର୍ବାଣି

ୟେତେ ସରୂପେ ରାଜାୟେକ ବୋଲି ଗଣି ।୧୧୭।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ବୋଇଲେ ମୋହୋରେ ନୋହୋଇ ୟେଡେବ ଯଗ୍ୟଂ

ୟେ ମହାଭରା ଶୁଣି ମୋର ପ୍ରାଣ ହୋଉଅଛି ତ୍ୟାଗ।୧୧୮।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ କିଛିହିଂ ଚିନ୍ତା ତୁ ନ କର

ଲକ୍ଷେ ରାଜା ସୁବର୍ଣ୍ଣରେ କରି ପାରଇ ୟେହି ଦାମୋଦର।୧୧୯।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ତ୍ରିପୁତି ହୋଇଲେ ନାରଦଂକ ବଚନ ଶୁଣି

ଲକ୍ଷେ ରାଜାନ୍ତ କେ ସାଧ୍ୟ କରିପାରିବଟି ଚକ୍ରପାଣି ।୧୨୦।

ନାରଦେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଶୁଣ ଧର୍ମରାୟେ

ଶୁଣ ବାବୁ ଯୁଝେଷ୍ଟି ଆବର ଅପୂର୍ବ କଥାୟେ ।୧୨୧।

ଚାରିଉଣା ଲକ୍ଷେ ରାଜାନ୍ତ ଭାଳୁଛ ଗୋବିନ୍ଦି

ଛୟାଣୋଇ ସହସ୍ରେ ରାଜାୟେ ଜରାସନ୍ଧ ଘରେ ଛନ୍ତି ବନ୍ଦୀ ।୧୨୨।

ପଅରିଦିନ ହୋଇବ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ ଆହୂତି

ରାଜାନ୍ତ ମାରି ଯଗ୍ୟଂକୁଣ୍ଢେ ପକାଇବ ସବୁନ୍ତି ।୧୨୩।

ଯୁଝେଷ୍ଠିଦେବ ଆଶ୍ରିଜ ହୋଇଲେ ତାହା ଶୁଣି

ୟେଥକୁ କିସ ଉପାୟ କରିବୁ ହୋ ଚକ୍ରପାଣି ।୧୨୪।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଶୁଣିମା ଯୁଝେଷ୍ଠି

ଜରାସନ୍ଧରାଜା ରୁଣ୍ଡକଲା ତୋତେ ଭଲ ସେଟି ।୧୨୫।

ଜରାସନ୍ଧକୁ ମାରି ଆମ୍ଭେ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତିବା

ଲୋଡିଯାନ୍ତୁ ଅବା ୟେବେ ସବୁନ୍ତି ୟେକଠାବରେ ପାଇବା।୧୨୬।

ଯୁଝେଷ୍ଟି ବୋଇଲେ ହରି ତୋହର ବଚନ ଶୁଣି

ଆଶ୍ରିଜ ହୋଇଲି ମୁଂ ଦେବ ଚକ୍ରପାଣି ।୧୨୭।

ଜରାସନ୍ଧ ଜୁଆଇଂ ତୁମ୍ଭେ ନାଶକଲ କଂସ

ସେ ରାଗେ ଘେନିଲା ତୁମ୍ଭ ମଥୁରାପୁର ଦେଶ ।୧୨୮।

ମଧୁପୁର ଛାଡି ତୁମ୍ଭେ ପଳାଇଲ ଡରେ

ଦୁଇଭାଇ ଲୁଚିଲା ପରା ଗୋମତ ପର୍ବତରେ ।୧୨୯।

ଖଣା ଖୋଳାଇକରି ପର୍ବତ ବେଢାଇଲା

ତୁମ୍ଭର ପ୍ରମାଦେ ତହିଂ ଅନେକ ଜନ୍ତୁ ନାଶଗଲା ।୧୩୦।

ଧର୍ମେଣ ଉତୁରି ତହୁଂ ଗଲ ବେନିଭାଇ

ମଧିୁବନ କଟକେ ଯେ ରହିଲ ପୁଣ ଯାଇଂ ।୧୩୧।

କାଳଦମନ ରଜା ତହିଂକି ଧାଡିଦେଲା

ସେ ମଧୁବନ ଭାଂଜିଣ ଅନେକ ଜୂର କଲା ।୧୩୨।

ଭୟେ ପଶିଲ ଯାଇଂ କାଳେବର ବନେ

ତହିଂକି ଧାଡିଦିଲା ଜାରା ଅତିୟ କୋପମନେ ।୧୩୩।

କାଳେବର ବନ ଭାଙ୍ଗି କଲା ଭଗନସ୍ତ

ପଳାଇ ପଶିଲ ଯାଇଂ ହିରଣ୍ୟଗର୍ଭ ପର୍ବତ ।୧୩୪।

ଅଷ୍ଟାଦଶ ବେଳ ଯେ ତହିଂ ଦିଲା ଧାଡି

ଭାଂଜିଣ ଚୂରକଲା କଣୟ କୋଶ ଗିରି।୧୩୫।

ତହୁଂ ପଳାଇଲ ତୁମ୍ଭେ ଜରାସନ୍ଧର ଡରେ

କୁଟୁମ୍ବ ଘେନି ପଶିଲ ପରା ସାହେର ଭିତରେ ।୧୩୬।

କୁଶସ୍ଥଳୀ ଦ୍ୱାରିକା ବୋଲି ତହିଂର ନାମ ହେଲା

ସେ ସାହେର ବୋଲିଣ ସିନା ତୁମ୍ଭନ୍ତ ଠାବ ଦିଲା ।୧୩୭।

ବଳରାମଂକ ମୂଷଳେ ନାଶ ନ ଗଲା ପୁଣ ଜାରା

ଦୃଭାର ବଳବନ୍ତା ସେ ଅଟଇ ମହାବୀରା ।୧୩୮।

ଗତକଥା ମାନ ହରି ମନରେ ନ ବିଚାରୁ

କେମନ୍ତେ ଜରାସନ୍ଧ ପୁରକୁ ଯାଇଂ ଲୋଡୁ ।୧୩୯।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ଦେବ ତବ କାର୍ଯ୍ୟ ଇଚ୍ଛି

ତେଣୁ ସେ ଜାରାକୁ ନ ମାରି ପ୍ରାଣେ ରଖିଅଛି ।୧୪୦।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକୁ ସ୍ୱାମୀ ୟେବେ ମୋହର ସଙ୍ଗତେ ଦେବା

ମାରିବି ଜରାସନ୍ଧ ଦେବ କିଛି ଭ୍ରାନ୍ତିହିଂ ନ କରିବା ।୧୪୧।

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ଚାହିଂଲେ ସହଦେବର ବଦନ

ବାବୁ ଜାରାକୁ ବଧକରି ପାରିବେ କି ଦେବ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ।୧୪୨।

ସହଦେବ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ଯାଆନ୍ତୁ ଜଗନ୍ନାଥେ

ଜାରା ମୃତୁଭେଦ ଅଛି ଭୀମସେନ ଠାକୁରଂକ ହାଥେ।୧୪୩।

ସହଦେବ ବଚନେ ଯେ ଛାଡିଲେ ମନଭ୍ରାନ୍ତି

ଜରାସନ୍ଧ ପୁରକୁ ସଜ ହୋଇଲେ ଶିରୀପତି ।୧୪୪।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକଇଂ ଘେନିଣ ଦେବ ତୁଲେ

ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକ ପଦ୍ମପାଦେ ପ୍ରଳମ୍ବିତ ହୋଇଲେ ।୧୪୫।

କଲ୍ୟାଣ ବାଞ୍ଛା ତହିଂ କରନ୍ତି ଦେବ ଧର୍ମସୁତ

ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧହୋଉ ଚିରଆଷ୍ୟ ହୋଇ ବ୍ରତ ।୧୪୬।

ତୁ ଦେବ କରୁଣାମତ୍ସଳ ପୀତବାସ

ରିପୁମରଦନ ନାଥ ତୋତେ ମୋର ଆଶ ।୧୪୭।

ତୁ ଦେବ ଯୋଗେଶ୍ୱର ପ୍ରସନ୍ନେ କରତା

ଦୁଖୀଜନ ଉଦ୍ଧାରନ୍ତା ଅଭୟ ବରଦାତା।୧୪୮।

ଯେ ତୋତେ ଆରାଧନା କରଇ ମନ ବଚନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟେ

ତୁ ସୟଳ ଚିନ୍ତାମଣି ନାଥ ଅଟୁ ହୋ ବାସୁଦେବ ।୧୪୯।

କ୍ଷତ୍ରୀର ଜନ୍ମ ଯେ ଦୃଭାର ବଡକଷ୍ଟ

ତୋହୋର ପ୍ରସାଦେ ଫିଟଇ ଦେବ ସକଳ ସଂକଟ ।୧୫୦।

ମୁହିଂ ଅନାଥ ତୁହି ଯେ ଅନାଥଜନ ବନ୍ଧୁ

ଭଗତଜନମଚ୍ଛଳ ନାଥ ତୁ କୃପାଜଳ ସିନ୍ଧୁ ।୧୫୧।

ଅପାର ମହିମା ଦେବ ନ ସରଇ କହନ୍ତେ

ମୁଂ ତୋର ଶରଣ ଦେବ ଉଦ୍ଧରି ଧର ମୋତେ ।୧୫୨।

ଦଧି ମୀନ ଆଗମେ ଯାତ୍ରା ଅନକୂଳେ

ସର୍ବଶୁଭ ହୋଉ ସ୍ୱାମୀ ଯାତ୍ରାର ମଙ୍ଗଳେ ।୧୫୩।

ମକର ମାସ ଶୁକଳପକ୍ଷ ପଞ୍ଚମୀ ଗୁରୁବାର

ରେବତୀ ନକ୍ଷତ୍ର ଭୋଗ୍ୟ ଅଟେ ସେ ଦିନର ।୧।

ତଇତିଳ ନାମେ କରଣ ସିଦ୍ଧିନାମେ ଯୋଗ

ପଛିମ ଦିଗରେ ବିଜୟେ କରିଲେ ଶ୍ରୀରଙ୍ଗ ।୨।

ଅଢାଇ ପ୍ରହର ଯେ ହୋଇଅଛି ବେଳ

ରୋହିଣୀ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଭୋଗ୍ୟ ପଛିମହୁଂ ଅନକୂଳ ।୩।

ଅମୃତାକ୍ଷ ନାମେ କାଳ ଉତ୍ତର ଦିଗେ ଥିତି

ବାମ ପାରୁଶରେ ଯୋଗ୍ନି ମହାମାୟା ମୂରତି ।୪।

ତାରବାର ନକ୍ଷତ୍ର ଯେ ଶୁଭଯୋଗ ଘେନି

ଗମିଲେ ପଛିମେ କୃଷ୍ଣ ଭୀମ ଫାଲଗୁନି।୫।

ପ୍ରଥମ ଦିବସେ ଯେ ଚଳିଲେ ଦେବ ଜଗନ୍ନାଥେ

ଦୁତୀୟ ଦିବସେ ପ୍ରବେଶ ପଚ୍ଛିମ ସୋମନାଥେ ।୬।

କାଶୀ କୁଣ୍ଡ ମଧ୍ୟେ ସ୍ରାହାନ ଦେବ ସାରି

ସୋମେଶ୍ୱର ଦେବତାନ୍ତ ବିନୟ ଭାବ କରି ।୭।

ଜୟ ତୁ ବିଶ୍ୱନାଥ ଚନ୍ଦ୍ର ଯେ ମଉଳି

ପ୍ରସନ୍ନେ ବରଦାତା ଜୟ ତୁ ଦେବ ଶୂଳୀ।୮।

ଅନ୍ଧକ ବିଦାରଣ ତୁ ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟ ଜନହିତେ

କାଳକୂଟ ବିଷ ବହିଲୁ ଦେବ ସଂସାର ନିମନ୍ତେ ।୯।

ତ୍ରିପୁର ଧଂସନ ନାଥ ବ୍ରହ୍ମାଶିର ମୋଡୁ

ପତ୍ନିର ନିମନ୍ତେ ଦକ୍ଷଯଗ୍ୟଂ ବିଧ୍ୱଂସନ କଲୁ ।୧୦।

ଆପଣେ ଦୁଃଖ ପଡି ପରଲୋକଇଂ ଉଦ୍ଧରି

ଭଗତମଚ୍ଛଳ ନାଥ ଶରଣ ରକ୍ଷାକରି ।୧୧।

ବହୁତ ସ୍ତୁତି ସେ କଲେ ଯେ ରୁଦ୍ର ଦେବତାଂକୁ

ଶତସହସ୍ରେ ପ୍ରଳମ୍ବିତ କଲେ ସଦାଶିବ ଦେବଂକୁ ।୧୨।

ନାରାୟଣଂକ ବିନୟ ଦେଖିଣ ଦେବ ବିଶ୍ୱବାସୀ

ବୃଷଭ ଆରୋହିଣ ବିଜୟେ ଦେବ କାଶୀ ।୧୩।

ଧବଳ ଶରୀର ପଞ୍ଚୁବଦନ ଯେ ଦେବ

ପଞ୍ଚୁଦୋଷ ନେତ୍ର ବିକାଶିତ ସଦାଶିବ ।୧୪।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକୁ ଦେଖି ହସିଲେ କପାଳୀ

ଜାରାର ଭୁବନକୁ ବିଜୟ କଲୁ କି ବନମାଳୀ ।୧୫।

କରପତ୍ର ଯୋଡିଣ ବୋଲନ୍ତି ନାରାୟଣ

ରାଜୁସି ଯାଗ କରିବେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ରାଣ ।୧୬।

ନାରଦେ କହିଲେ ଯାଇଂ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକୁ

ଜରାସନ୍ଧ ବନ୍ଦୀ କରିଅଛି ରାଜାଗଣମାନଂକୁ ।୧୭।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକଇଂ ଆଉର ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ମୋତେ

ମଗଧ ଦେଶକୁ ଯାଉଅଛୁଂ ଜାରା ବଧର ନିମନ୍ତେ ।୧୮।

ସଦାଶିବ ବୋଇଲେ ତାର ଜାଣଟି କି ମୃତୁଭେଦ

ଭୀମସେନେ ଅପହାର ହୋଇବ ଜରାସନ୍ଧ ।୧୯।

ଜଗନ୍ନାଥ ଅର୍ଜୁନ ନ ପଶିବଟି ତୁମ୍ଭେ ଯୁଦ୍ଧେ

ଭୀମସେନକୁଇଂ ପେଶିବ ଜରାସନ୍ଧର ସନ୍ନିଧେ ।୨୦।

ମହାବଳୀ ବିଭୂତି ଲେପିଲେ ଭୀମସେନ କାୟେ

ୟେ ବିଭୂତି ଲାଗିଥିଲେ ତୋତେ ନାହିଂଟି ଅପଚୟେ।୨୧।

ଜାରାର ମୃତୁଭେଦ ତୋତେ କହିବଇଂ ମହାବଳ

ଆଦି ସଞ୍ଚାଉଂ ଜାରାସନ୍ଧ ଅଟଇ ଶକତି ବେନିଫାଳ ।୨୨।

ଖଡଗ ନ କାଟଇ ଶକତି ହୋଅଇ ଚୂର

ଜଳ ଅନେଳେ ଜାରା ଯେ ନୋହୋଇ ଅପହାର ।୨୩।

ୟେହା ତଦନ୍ତ କରି ଭୀମସେନ ତୁ ଜାଣିଥିବୁ

ଦୁଇଫାଳ କରି ଜାରାକୁ ଚିରି ପକାଇବୁ ।୨୪।

ତେବେଟି ବଧ ହାଦେ ହୋଇବ ଜରାସନ୍ଧ

ଭୀମକଇଂ କହିଲେ ପ୍ରଭୁ ସଦାନନ୍ଦ ।୨୫।

ଭଲା ଯଗ୍ୟଂ ଗୋଟାୟେ କରିବେ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ବାବୁ ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ନିମନ୍ତିକରି ଆସିବୁଟି କିରୀଟୀ ।୨୬।

କହିଣ ସଦାଶିବେ ଗଲେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନେ

ତହୁଂ ଚଳିଗଲେ ସ୍ୱାମୀ ନିରାକୂଳ ବନେ।୨୭।

ସେ ବନ ଜିଣିଗଲେ ଯୋଜନ ଦ୍ୱାଦଶ

ପଦ୍ମଦଳ ଦେଶେ ଯାଇଂ ହୋଇଲେ ପରବେଶ ।୨୮।

ସେ ପଦ୍ମଦଳ କଟକେ ରାଜା ପଦ୍ମକେଶରୀ

ତାହାକଇଂ କରାସନ୍ଧ ନେଇଅଛି ବନ୍ଦୀ କର।୨୯।

ସେ ଦେଶର ଜନ ପ୍ରଜା ହୋଉଛନ୍ତି ମହାକ୍ରୋଧୀ

ରାଜାର ଗୁଣ ସୁମରି ସମସ୍ତ ଜନେ କାନ୍ଦି।୩୦।

ଜଗନ୍ନାଥେ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଜନନ୍ତ ହକାରି

ୟେଡେ ବଡ ରାଜା ରାଜ୍ୟେ କ୍ରୋଧ କିମ୍ପେ କରି ।୩୧।

ସେ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭରାଜାର ନୀମ ଅଟେ ପଦ୍ମକେଶରୀ

ଜରାସନ୍ଧ ରାଜା ତାକୁ ନେଇଅଛି ଧରି।୩୨।

ଗୋବିନ୍ଦେ ଚାହିଂଲେ ଭୀମସେନର ବଦନ

ତୋହୋରେ ରକ୍ଷା ହୋଇବ ୟେ ସଂସାର କ୍ରୋଧମାନ।୩୩।

ୟେତେବୋଲି ଦେବ ସେ ରାଜ୍ୟ ଜିଣିଗଲେ

ମାନଭଙ୍ଗ ରାଜ୍ୟେ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ।୩୪।

ମାନ ଅର୍ଜୁନ ବୋଲି ତହିଂର ଦଣ୍ଡଧାରୀ

ତାହାକଇଂ ଜରାସନ୍ଧ ନେଇଅଛି ବନ୍ଦୀକରି।୩୫।

ଅନେକ ରୋବନ୍ତି ଯେ ତହିଂର ପ୍ରଜାମାନେ

ରହିଣ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ସେ କୃଷ୍ଣ ଫାଲଗୁନ୍ୟେ।୩୬।

ୟେଡେ ବଡ ରାଜ୍ୟେ ବଇକୁଲ କେବଣ ଅର୍ଥେ

ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭ ରାଜାକଇଂ ବନ୍ଦୀ କରି ନେଇଛି ମଗଧ ଦେଶ ନାଥେ ।୩୭।

ୟେମନ୍ତେ ଜଗବନ୍ଧୁ ସେ ରାଜ୍ୟେ ଜିଣିଗଲେ

ନିରସ୍ତକ ଦେଶେ ଯାଇଂ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ।୩୮।

ମାଧବସେନ ବୋଲି ତହିଂର ଚକ୍ରବ୍ରତୀ

ତାହାକଇଂ ଧରି ନେଇଅଛି ମଗଧ ଦେଶର ଆଧିପତି।୩୯।

ଅନେକ ବିକଳ ତହିଂ ହୋଉଅଛନ୍ତି ରାଜ୍ୟେ ଲୋକ

କୁଷ୍ଣକଇଂ ସମସ୍ୟା ଦେଇ ନୁଆରନ୍ତି ମହାଶୋକେ ।୪୦।

ତାହାଂକ ବିକଳ ଦେଖି ମଧୁରିପୁ ପଚାରନ୍ତି

ଅତି କାକୁସ୍ଥ ବଚନେ ନାରାୟଣଂକୁ ବିନୋୟୀ ହୁଅନ୍ତି।୪୧।

ସେ ଦେଶ ଜିଣି ଦେବ ଗଲେକ ବହନ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ହର ଉଦ୍ୟାନ ନାମେ ବନ।୪୨।

ତହିଂର ରାଜା ହୋୟେ ଭୀମସେନ ଚକ୍ରବତୀ

ତାହାକୁ ଧରି ନେଇଅଛି ମଗଧ ଆଧିପତି।୪୩।

ଅନେକ ବିକଳ ତହିଂ ହୋଉଛନ୍ତି ନଗ୍ର ଲୋକ

କେହି ସମସ୍ୟା କରି ଯେ ନୁଆରନ୍ତି ଶୋକ ।୪୪।

ଆମ୍ଭର ରାଜାକଇଂ ଜରାସନ୍ଧ ନେଇଅଛି ଧରି

କାଲି ରାତ୍ରରେ ଯେ ପକାଇବ ଆହୁତିରେ ମାରି ।୪୫।

ଗୋବିନ୍ଦେ ଚାହିଂଲେ ଯେ ତହିଂ ଭୀମସେନର ମୁଖ

ତୋହୋରେ ସେ ପାରଯିବ ୟେହାଂକର ଦୁଖ ।୪୬।

ସାଧୁ ସାଧୁ ମାରୁତି ହୋ ଜୀବନ ତୋର ଧନି

କେଉଣ ପୁଣ୍ୟେଣ ଜାତ ତୋତେ କଲେଜ ଜନନୀ ।୪୭।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ଦେବ ସରିଲାକ ଦିନ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆହୁତି କାଲି ରାତ୍ରେଣ ବିଦ୍ୟମାନ।୪୮।

ୟେଥକୁ ମଘଦେଶ ଅଛଇ କେତେ ଦୂର

ଲୋକେ ବୋଇଲେ ଅଛଇ ଯୋଜନା ପନ୍ଦର ।୪୯।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ଦେବ ନୋହିବାକ କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ

ହସ୍ତିନା ପୁରକୁ ଚାଲ ଯିବା ବାହୁଡି ଦେବରାଜ ।୫୦।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ଦେବ ଦାମୋଦର

ବନିତା ନନ୍ଦନକୁ ସୁମରିଲେ ଦେବ ଚକ୍ରଧର ।୫୧।

ଖଗେଶ୍ୱର ରହିଥିଲା ରମ୍ୟେକ ନାମ ଦ୍ୱୀପେ

ତକ୍ଷଣେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଗୋବିନ୍ଦଂକ ସମୀପେ ।୫୨।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ପିଠିରେ ଘେନିମା ଆମ୍ଭଂକୁ

ୟେହିକ୍ଷଣି ଚଳିଯାଅ ମଗଧ ଦେଶକୁ ।୫୩।

ନାରାୟଣଂକ ବଚନେ ତିନିଂକି ଘେନିଣ ଆକାଶେ

ରାତ୍ର ଅର୍ଦ୍ଧମାନ ଯାଇଂ ମିଳଇ ମଗଧ ଦେଶେ ।୫୪।

ମେଳେଛ ପର୍ବତ ତଳେ କାବେରୀ ନାମେ ନଦୀ

ସରସ୍ୱତୀ ତ୍ରିବେଣୀ ଈଶାନ୍ୟ ଭାଗେ ଭେଦୀ ।୫୫।

ସେ ନଦୀର କୂଳେଣ ମଗଧ ପର୍ବତ

ରାତ୍ରକାଳେ ପ୍ରବେଶ ତହିଂ ହୋଇଲେ ବିନତାର ସୁତ।୫୬।

ଗୁରୁତ କହଇ ସ୍ୱାମୀ ଏହି ସେ ମଗଧ ଦେଶ

ସେ ରାଜ୍ୟର ଯଗ୍ୟଂଶାଳ ୟେଠାକୁ ଯୋଜନ ଦଶ ।୫୭।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ତୁ ହୋ ଥାଅସି ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନେ

ରୟଣୀର ପ୍ରଭାତେ ବୁଝିବା ଆହୁତି ବିଧାନେ ।୫୮।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ବିଜୟେ ଖଗେଶ୍ୱର ପିଠି

ନାରାୟଣେ ଧରିଲେ ଖୃପ ବ୍ରାହ୍ମଣ ରୂପ ଗୋଟି ।୫୯।

ରୟଣୀ ପ୍ରଭାତ ଯହୁଂ ହୋଇଲା ସେହିଠାବେ

ପକ୍ଷୀରାଜ ପିଠିରୁ ଉତୁରିଲେ ବାସୁଦେବ।୬୦।

କାବେରୀ ଗଙ୍ଗାରେ ସ୍ରାହାନ ସାରି ଦେବହରି

ପଥୁକୀ ବ୍ରାହ୍ମଣମାନନ୍ତ ଦେଖିଲେ ବାରତା ପଚାରି ।୬୧।

ଆହୋ ମଗଧେଶ୍ୱର ରାଜ ବିଜେ କରିଅଛି କାହିଂ

ବ୍ରାହ୍ମଣେ ବୋଇଲେ ଯଗ୍ୟଂଶାଳେ ଅଛନ୍ତି ଆରୋହୀ।୬୨।

ଆଜ ରାତ୍ର ହୋଇଲେ ହୋଇବ ପୁର୍ଣ୍ଣ ଯେ ଆହୁତି

ରାଜାମାନନ୍ତ ବଳିଦେବ ମଗଧେଶ୍ୱର ନୃପତି ।୬୩।

ଗରୁଡ ପିଠିରୁ ଉତୁରିଲେ ଭୀମ ଯେ ଅର୍ଜୁନ

କାବେରୀ ନଦୀରେ ସାରି ନିତ୍ୟକର୍ମ ବିଧାନ ।୬୪।

ଜପମନ୍ତ୍ରେ ବସିଛନ୍ତି ସେ ନଦୀର ଭିତରେ

ଆଗ୍ୟାଂ ମାଗି ତୋଷକଲେ ଦେବ କରତାରେ ।୬୫।

ଦାନ ମାଗି ବ୍ରାହ୍ମଣେ ଆସୁଛନ୍ତି ଗହଳେ

ତାହାଂକୁ ଚାହିଂ ପଚାରିଲେ ଦେବକୀର ବାଳେ ।୬୬।

ଆହୋ ବ୍ରାହ୍ମଣେ ଜରାସନ୍ଧ ରାଜା ଯେ ବସିଛନ୍ତି ଆହୁତି

ଆମ୍ଭେ ଯିବାକଇଂ ଅଛି କି ଭୟେ ଭ୍ରାନ୍ତି ।୬୭।

ବ୍ରାହ୍ମଣେ ବୋଇଲେ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣିମା ଦ୍ୱିଜବର

ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାରେ ରହିଛନ୍ତି ରାଜାଂକ କୁମର।୬୮।

ଶୋଧା ଘେନଇ ସେ ଅନେକହିଂ ବିଶ୍ୱାସେ

ଶହସ୍ର ଥିଲେ ବ୍ରାହ୍ଣଣଙ୍କ କରଇ ପ୍ରାଣ ନାଶେ ।୬୯।

ଦିଜ ଦ୍ୱାରେଣ ହାଦେ ତାର ଭେରୀ ୟେକ ଥାଇ

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ହୋଇଲେ ସେହୁ ରାବେକ ଛାଡଇ ।୭୦।

ଶବଦ ଶୁଣିଲେ ଶହସ୍ର ଧରଇ ଜରାସନ୍ଧ

ଯାଗଶାଳୁଂ ବାହାର ହୋଇଲେ ସେ ଅବଶ୍ୟ କରଇ ଦ୍ୱନ୍ଦ।୭୧।

ତିଜ ଦ୍ୱାରେଣ ତାର ଶିମୁଳୀ ବୃକ୍ଷେକ ଅଛି

ସେ ବୃକ୍ଷରେ ପତ୍ର ଫୁଲ ଫଳ ନ ଥାଇ ଯେ କିଛି ।୭୨।

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ଯେ ହୋଅଇ ଯେତେବେଳେ

ଅଦଭୁତେ ପତ୍ର ଫୁଲ ଫଳ ହୁଅଇ ତହିଂରେ ।୭୩।

ଜାଣଇଂ ଜରାସନ୍ଧ ଶତ୍ରୁର ଉପଗତ

ଶହସ୍ର ଧଇଲେ ତାକୁ ଜିଣନ୍ତା ନାହିଂଟି ତିନି ଜଗତ ।୭୪।

ଚତୁର୍ଥ ଦ୍ୱାରେ ତାର ଗଧ ଗୋଟାୟେକ ଥାଇଂ

ମହାଯାଗେ ବସିଲେ ମଗଧେଶ୍ୱର ଯାଇଂ।୭୫।

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ହୋଇଲେ ଗଧ ଦିଅଇ ରାବ

ଜାଣିଣ ସହସ୍ର ଧରି ଆସଇ ମଗଧେଶ୍ୱର ଦେବ ।୭୬।

ଯଦ୍ୟପି ରୁଦ୍ର ବ୍ରହ୍ମା ଇନ୍ଦ୍ର ଆସିବେ ଚକ୍ରଧାରୀ

ହସ୍ତେ ଶହସ୍ର ଥିଲେ ଜାରାକୁ କେହି ନୋହେ ସରି ।୭୭।

ପଥୁକିଂକ ମୁଖୁ ୟେସନେକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣି

ଖଗେଶ୍ୱର ହକାରିଲେ ଦେବ ଚକ୍ରପାଣି।୭୮।

ସମସ୍ତ ଶହସ୍ରମାନ ଥୋଇଲେ ଗରୁଡ ଉପରେ

ଆମ୍ଭର ସଳଖରେ ତୁ ଉଡୁଥିବୁଟି ଉପରେ।୭୯।

ଯେତେବେଳେ ଯେଉଂ ଶହସ୍ରେ ହୋଇବ ଆମ୍ଭ କାର୍ଯ୍ୟ

ତତକ୍ଷଣେ ଆମ୍ଭଂକୁ ଆଣିଦେବୁ ପକ୍ଷୀରାଜ ।୮୦।

ଛତ୍ରୀରୂପ ଛାଡିଲେ ଭୀମ କୃଷ୍ଣ ଫାଲଗୁନି

ବ୍ରାହ୍ଣଣ ସ୍ୱରୁପ ସେହୁ ଧଇଲେ ଜଣ ତିନି ।୮୧।

ନିତ୍ୟ କର୍ମ ବିଧାନେ ଦ୍ୱାଦଶ ଚିତା ଶ୍ରୀବତ୍ସ

ଉତ୍ତରି ପଇତା ଶୋଭାବନା ଶରୀରେ ଋଦ୍ରାକ୍ଷ।୮୨।

ଲମ୍ବିତା ଜୁଡା କଟିରେ ତ୍ରିକଚ୍ଛ ବସନ

ବେଦମନ୍ତ୍ର ପୋଥି କାଖେ ଧରଣ ଆଧ୍ୟାନ ।୮୩।

ଶ୍ରୀହସ୍ତେ କୁଶବଟୁ କାଖେ ବେଦ କରାଣ୍ଡି

ସୁସଞ୍ଚ ତମ୍ବାପାତ୍ରୀ ଗଡୁ ଆସନ ଯୋଗ ପିଢ଼ି ।୮୪।

କଣ୍ଠେଣ ତୁଳସୀମାଳ ଗୋପ୍ୟାନ ଦୋହରା

ଶ୍ରୀକରେ ଜପମାଳୀ ପ୍ରୋକ୍ଷଣୀ ପାବକ ସୋରା ।୮୫।

କଷା ବସନ ଯେ ପିଙ୍ଗଳ ବର୍ଣ୍ଣ ତାଂକ କାୟେ

ସରୂପ ବିକାଶନ୍ତି ନିର୍ଧୂମ ଅଗ୍ନି ପ୍ରାୟେ।୮୬।

ରୁଦ୍ର ମନ୍ତ୍ର ଜପ ଛଦ୍ରମେ ବେଦ ଚାରି

ରାଜାଂକୁ ଭେଟିବା ଯାଇଂ ବେଳ ସାତ ଘଡି ।୮୭।

ୟେମନ୍ତ ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାରେ ଯାଇଂ ହୋଇଲେ ପ୍ରବେଶ

ଜାରାପୁତ୍ର ସହଦେବଂକୁ ବାଞ୍ଛା କଲେକ ଆଶିଷ ।୮୮।

ପିଢାମାଡି ବିପ୍ରେ ଯାଇଂ ବସିଲେ ଆସନେ

ସହଦେବନ୍ତ କଲ୍ୟାଣ କଲେ ବେଦ ଆଧ୍ୟାନେ ।୮୯।

ମନ୍ତ୍ର ଆଧ୍ୟାନ ଦେବ ସେ ପ୍ରତକ୍ଷେ ବାସୁଦେବ

ବେଦମନ୍ତ୍ର ପଢନ୍ତେ ବ୍ରହ୍ମା ତାହାଂକୁ କି , କ୍ଷମ ହୋଇବ।୯୦।

ଜାରାର ନନ୍ଦନ ସହଦେବ ତହିଂ ବେଦଧୁନି ଶୁଣି

ଆତ୍ମା ବିଘଂସିଲା ତାର ସୁରଭି ପୁଷ୍ୟ ଜାଣି ।୯୧।

ସାଧୁ ସାଧୁ ବିପ୍ରେ ହୋ ତୁମ୍ଭର ଜୀବତି

ମାନବ ଜନ ପ୍ରାୟେ ନ ଦିଶ ମୋତେ ତିନିମୂର୍ତ୍ତି ।୯୨।

ପିତା ମୋର ସଞ୍ଚିଲାତ ଅତି ଉତ୍ତମ କର୍ମ ଯାଗ

ତ୍ରିପୁତି ଭଜି ଧାତା ଅବା କଲାକ ଅନୁରାଗ।୯୩।

ପଞ୍ଚୁଦଶ ଦିବସ ହେଲା ମୁଂ ଅଛଇ ୟେହି ଦ୍ୱାରେ

ବେଦ ପରୀକ୍ଷା ଘେନିଲି ମୁଂ ତିନିଲକ୍ଷ ଦ୍ୱିଜବରେ ।୯୪।

ୟେସନେକ ବେଦଗ୍ୟାଂ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦେଖିଲାତ ମୋର ନାହିଂ

ପ୍ରଶଂସି ଧାତିକାରେ କୁମରମଣି ଉଠିଲା ବେଗ ହୋଇଂ।୯୫।

ରତ୍ନଝରୀ ୟେକ ଘେନି ଜରାସନ୍ଧର ଆତ୍ମଜା

ବ୍ରାହ୍ମଣଂକ ପାଦ ପଖାଳି କଲାକ ଦିବ୍ୟ ପୂଜା ।୯୬।

ଧନି ଧନି ବ୍ରାହ୍ମଣେ ହୋ ତୁମ୍ଭେ ମନ୍ତ୍ରେଣ ମହାଭିଗ୍ୟଂ

ଦାନ ବେଳ ନ ଜାଣିଲ ୟେଡେକ ସର୍ବଗ୍ୟଂ ।୯୭।

ଦାନର ବେଳ ହାଦେ ସରିଲାନି ହୋ ଦ୍ୱିଜବରେ

ଆଜକ ବିଶ୍ରାମି ଥିବା ୟେ ମୋହର ସଙ୍ଗତରେ ।୯୮।

ଭୋଜନ ଯୋଗାତେ ଆଜ କରାଇବି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ

କାଲି ପ୍ରଭାତରେ ଧର୍ମବେଳେ ମଗଧେଶ୍ୱରଙ୍କ ଭେଟ।୯୯।

ଦାନବେଳ ସରିଲାନି ଆହାର୍ଣ୍ଣିକ ବେଳ

ଯଦ୍ୟପି ଛାମୁକୁ ଯିବ କାର୍ଯ୍ୟ ହୋଇବ ନିଷ୍ଫଳ ।୧୦୦।

ବ୍ରାହ୍ମଣଂକୁ ଅନେକ ପ୍ରଶଂସା ବୋଲ ବୋଲି

ଚରଣେ କୁମର ମଣି ଶୁତିଲା ଗଡଘାଲି।୧୦୧।

କରତଳ ପ୍ରସାରି ଯେ ବୋଲନ୍ତି ନାରାୟଣ

ୟେ ମଗଧ ଦେଶେ ଠାକୁର ହୁଅତୁ ଆମ୍ଭର କଲ୍ୟାଣ।୧୦୨।

ଆମ୍ଭେ ତ ଆସିଅଛୁ ଅପାର ଦୂରୁ ଗମି

ରାଜାକୁ ଭେଟିବୁ ବାବୁ ଦ୍ୱାର ଛାଡ ତୁମି।୧୦୩।

ଧାର୍ମିକ ବିବେକୀ ତୁ ଯେ ମହତ ପୁଣ୍ୟଜନ

ଜରାସନ୍ଧକୁ ନ ଭେଟିଲେ ଆମ୍ଭର ନାହିଂନା ଭୋଜନ ।୧୦୪।

ଯଦ୍ୟପି ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ବାବୁ ଦ୍ୱାର ନ ଛାଡିବୁ

ରାଜାକୁ ନ ଦେଖିଲେ ଆମ୍ଭେ ଭୋଜନ ନ କରିବୁ ।୧୦୫।

ଆମ୍ଭେ ବିଭୋଖିତ ବାବୁ ଅଟୁ ମହା କ୍ଷୁଧାଆର୍ତ୍ତି

ଧର୍ମନାଶ ଯିବଟି ଯେବେ ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ନ ବର୍ତ୍ତି।୧୦୬।

ୟେତେକ ସଂକଳ୍ପ ଆମ୍ଭେ କରିଅଛୁ ବ୍ରତ

ରାଜାର ମୁଖ ଦେଖିଲେ ଆମ୍ଭର ଭୋଜନ ଯୁଗତ ।୧୦୭।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ଠାକୁରଂକର ଆଗ୍ୟାଂ ଯେନ୍‌ହେ ମୁକୁ

ମହାଭୟେ କରଇ ଗୋସାଇଂ ତୁମ୍ଭଂକୁ ବୋଲିବାକୁ ।୧୦୮।

ନାରାୟଣେ ବୋଇଲେ ତୋତେ ଯେସନେକ ଆଗ୍ୟାଂ

ମହାଗୁରୁ ବଚନ ତୁ କି କରିବୂ ଅବଗ୍ୟାଂ।୧୦୯।

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ବୋଇଲେ ତୋ ଯହିଂକି ମନବାଧା

ତୁ ଅବା ସଂକୋଚ କରୁ ବାବୁ ଦେବୁ ଆମ୍ଭେ ଶୋଧା ।୧୧୦।

ବାବୁ , ବ୍ରହ୍ମକର୍ମମାନ ନେଇ ପାରିବୁ କି ଭିତରକୁ

ଶହସ୍ର ଥିଲେ ତୁ ବିରୋଧ କରନ୍ତୁ ଆମ୍ଭଂକୁ ।୧୧୧।

ବସ୍ର ଫେଡିଣ ଦେବ ଦିଲକ ତହିଂ ଝାଡି

ଦେଖିଣ କୁମର ଯେ ମନରୁ ଭ୍ରାନ୍ତି ଛାଡି।୧୧୨।

ଦଧିବାବନ ସୁମରି ଯାଅ ଯା ପଣ୍ଡାୟେ

ଅମୃତ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହୁଂ ତୁମ୍ଭନ୍ତ ମଗଧେଶ୍ୱର ରାୟେ ।୧୧୩।

ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାରରୁ ଦୁଜ ଦ୍ୱାର ଯୋଜନେକ ଅନ୍ତର

ଗୋବିନ୍ଦେ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ଆଗର ।୧୧୪।

ପ୍ରଥମେଣ ଭେରୀ ଦୁତୀୟେଣ ଶିମୂଳୀ ତିଜେଣ ଗର୍ଦଭ

କେ କେବଣ ଦ୍ୱାରେ ହୋ ନିବର୍ତ୍ତ କରିବ।୧୧୫।

ଭୀମସେନ କହିଲା ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଂକର ଆଗେ

ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାର ଭେରୀ ହୋଇଲା ମୋର ଭାଗେ ।୧୧୬।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ଦେବ ଶୁଣିମା ବନମାଳୀ

ଦୁଜ ଦ୍ୱାର ମୋର ଭାଗ ବୋଇଲା ଶିମୂଳୀ ।୧୧୭।

ଦୁହେଂ ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଲେ ଦୁଇ ଦ୍ୱାର ବାଛି

ଆମ୍ଭର ଭାଗେ ଗର୍ଦଭ ହୋଇଲା ବୋଇଲେ ଶ୍ରୀବଚ୍ଛି।୧୧୮।

ଚଳନ୍ତି ତିନିବୀରେ ପବନୁଂ ବେଗ ହୋଇ

ଦୁଜ ଦ୍ୱାରେ ଭେରୀ ଭେଟିଲେକ ଯାଇଂ।୧୧୯।

ଭୀମସେନର ବଦନ ଚାହିଂଲେକ ଅଚ୍ୟୁତ

ଭେରୀ ବାଦ୍ୟ କରିବଟି ୟେହା ନିବର୍ତ୍ତ କର ତୁରିତ ।୧୨୦।

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ଦେଖିଣ ମହାଭେରୀ

ଗହ ଗହ ଶବଦ ଯେ କରି ବିକାଶୁଚି ରଡି ।୧୨୧।

ପବନହୁଂ ବେଗେଣ ଭୀମସେନ କ୍ଷେପି

ଧାତିକାରେ ମୁଥେକ ମାଇଲା ଭୀଷ୍ମରୂପି।୧୨୨।

ଭାଜିଣ ଭେରୀ ତହିଂ ହୋଇଲା ମସୀଗୁଣ୍ଡ

ମୁକତି ଗତି ପାଇଲା ଭେରୀ ଭେଦିଲା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ।୧୨୩।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଅଗସ୍ତିଂକି

ଅମୃତ ମିଶ୍ରିତ ମୁନି ହେ କହିଲ ତୁମ୍ଭେ ବାକି ।୧।

ୟେ ଭେରୀର ଚରିତ ଯେ ବଡାଇ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ

ଅଜୀବ ହୋଇ କିମ୍ପେ ଅଦଭୁତେ ଦିଅଇ ରାବ ।୨।

ୟେ ଅସମ୍ଭବ ବାଦ୍ୟ ୟେ ଅପର ହାଥେ ବାଜି

ଭବିଷ୍ୟ ଗ୍ୟାଂତା ହୋଇ କିମ୍ପେ ଅଦଭୁତେ ଗଳଗାଜି।୩।

ଇତିଶ୍ରୀ ବିଷ୍ଣୁ ପୁରାଣ ୟେ ମହାଭାରଥ ବାଣୀ

ନିନ୍ଦାକରି ନାଶଯାନ୍ତି ଅଗ୍ୟାନ ମୂଢ ପ୍ରାଣୀ ।୪।

ଅଗସ୍ତି ବୋଇଲେ ହୋ ଶୁଣିମା ଯୋଗେଶ୍ୱର

ତହିଂର ଚରିତ ଶୁଣି ପାତେକ ଧ୍ୱଂସ କର ।୫।

ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି ଯେ ପଣ୍ଡିତ ମହାଗ୍ୟାଂତା

ଶୁଣ ହୋ ସାବଧାନେ ଭେରୀର ଆଦିଜନ୍ମ କଥା ।୬।

ୟେହି ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ହିରଣ୍ୟଗର୍ଭ ପୁରେ

ମଦନିକା ଅପକ୍ଷରୀ ଥାଇ ସେ ସ୍ୱର୍ଗରେ।୭।

ଅତିୟ ସୁନ୍ଦରୀ ସେ ରମ୍ଭା ତୁଲ୍ୟ ଜାଣି

ଯୁବାକାଳେ ତାକୁ ଯେ ଭଜିଲେ ବଜ୍ରପାଣି ।୮।

ବାସେବ ଦେବତା ତାହାକୁ ବଢାଇ ବଡ ପ୍ରୀତି

ଭୟେଣ ବିଦ୍ୟାଧରେ ଯାଇ ନୁଆରନ୍ତି ତାର କତି ।୯।

ଜ୍ୟେଷ୍ଠମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ସଉରି ବାସର

ବିଶାଖା ନାମେ ନକ୍ଷତ୍ର ଅଟେ ସେ ଦିନର ।୧୦।

ବାଣିଜ୍ୟ ନାମେ କରଣ ସିଦ୍ଧି ନାମେ ଯୋଗ

ତ୍ରିଦଶ ଲୋକ ବସିଲେ ସ୍ୱର୍ଗ ମଧ୍ୟଭାଗ।୧୧।

ଦିବ୍ୟ ଅଳଂକାର ହୋଇ ସେଦିନ ମଦନିକା

ଆକାଶ ଗଂଗାକୁ ସ୍ରାହାନ କରିଗଲା ୟେକା ।୧୨।

ସ୍ରାହାନ ସାରି ତହୁଂ ନଳ ଯେ କୁବେର

କଣୟ ଗିରି ତଳେ ତାକୁ ଭେଟିଲେ ବାଟର ।୧୩।

ଦେଖିଲେ ଜନ ମନୁଷ୍ୟ ନାହିଂତ କେହି ପାଶେ

ସେ କନ୍ୟାକୁ ଓଗାଳିଲେ ସୁରତ ପରିହାସେ ।୧୪।

ସେ କନ୍ୟା ନଳକୁବେରଂକ ଅନୀତି ବଚନ ଶୁଣି

ଆଡେ ହୋଇ ସ୍ରାହାନକୁ ଗଲାକ ତରୁଣୀ ।୧୫।

ନିର୍ଜନ ଦେଖିଣ ତହୁଂ ସେ ନଳକୂବେର

କୋଳକରି ଧଇଲେ ତାକୁ ମଦନ ଆତୁରେ ।୧୬।

କୋପେଣ ସୁନ୍ଦରୀର ବଢିଲା ବଇରାଗ

ବୋବି ୟେକ ଛାଡିଲା କମ୍ପିଲା ଅମର ସ୍ୱର୍ଗ ।୧୭।

ଭୟେଣ ଛାଡିଲେ ସେ ଯେ କୁବେରର ପୁତ

ରାଗେଣ ଶାପ୍ୟ ଦିଲେ କୋପ କରିଣ ବହୁତ ।୧୮।

ତୁମ୍ଭେ ଯେ ବେଶ୍ୟା ଲୋ ଅଟ ନୀଚ ସ୍ତିରୀ

ଯାଚକୀ ଚଂଚଳା ତୁମ୍ଭେ ସମସ୍ତଂକୁ ଆଶ୍ରେ କରି ।୧୯।

ନ ବିଚାରି ରାବେକ ତୁ ଦେଲୁ ଅପ୍ରମିତେ

ଭେରୀ ବାଦ୍ୟ ପ୍ରାୟେକ କମ୍ପିଲା ୟେ ତିନି ଜଗତେ ।୨୦।

ମଞ୍ଚେ ଜାତହୋଅ ତୁ ଲୋ ଭେରୀ ରୂପ ହୋଇ

ମଗଧଦେଶ ରାଜା ଜରାସନ୍ଧ ଦ୍ୱାରେ ଥିବୁ ରହି ।୨୧।

ଶତ୍ରୁ ପ୍ରାୟେ ବୁଝି ଅଦଭୁତେ ଦେବୁ ରାବ

ଶତ୍ରୁ ଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଲେ ତୋତେ ହୋଉ ୟେମନ୍ତ ସ୍ୱଭାବ ।୨୨।

ଶୁଣିଣ ବିଷାଦ ଯେ ହୋଇଲା ଅପକ୍ଷରୀ

ନଳକୁବେରଂକୁ ବୋଇଲା ବିନୟ ଭାବ କରି ।୨୩।

ଅଦୋଷ ଶାପ୍ୟ ମୋତେ ବିହିଲ ଅନମିତେ

ମୋକ୍ଷକଇଂ କାରଣ ଯେ କହିବାକ ମୋତେ ।୨୪।

ବିକଳ ଦେଖି ଦୟା କଲେକ ନଳକୁବେର

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରେ ଥିବୁ ତୁ ଜରାସନ୍ଧର ଦ୍ୱାରେ ।୨୫।

ପାଣ୍ଡବନ୍ତ ଘେନି ବିଜେ କରିବେ ଦେବ ଚକ୍ରଧାରୀ

ଗୋପ୍ୟେଣ ଯାଉଥିବେ ଜରାସନ୍ଧକଇଂ ଅପହରି ।୨୬।

ସୋ ତୋତେ ଦୃଶ୍ୟ ହୋଇବେ ବଇରିତା ପଣେ

ଶତ୍ରୁ ଦେଖି ତୁହି ରାବ କରିବୁଟି ଅକାରଣେ ।୨୭।

ବିକ୍ରୋଦର ପ୍ରହାର କରିବାକ ତୋତେ ବଜ୍ରମୁଥେ

ହୋଇବୁ ଶତେଚୂର ତାହାର ମୁଥଘାତେ।୨୮।

ଶାପ୍ୟକୁ କାରଣ ତୋତେ କରିବେ ଜଗତ ପତି

ପ୍ରତକ୍ଷେ ଦୃଶ୍ୟ ତୋତେ ହୋଇବେ ନାରାୟଣ ମୂରତି।୨୯।

ଶାପ୍ୟରୁ ମୁକତ ତୁ ହୋଇବୁ ତେତେବେଳେ

ୟେହି ରୂପ ଧରି ଆସିବୁ ଅମର ମଣ୍ଡଳେ ।୩୦।

ନଳକୁବେର ଶାପେ ଅସୁର ପୁରେ ଥିଲା

ନାରାୟଣଂକ ଦ୍ରଶନେ ସେ ମୁକତି ଲଭିଲା ।୩୧।

ଅମର ସ୍ୱର୍ଗେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଅପକ୍ଷରୀ

ପୁଣିହିଂ ସେ ହୋଇଲା ବାସବ ମନୋହାରୀ ।୩୨।

ୟେଥୁ ଅନନ୍ତର ବ୍ୟଗ୍ରେ ଚଳନ୍ତି ବିପ୍ର ତିନି

ଦ୍ୱିଜଦ୍ୱାରୁ ଜିଣିଗଲେ କୃଷ୍ଣ ଭୀମ ଫାଲଗୁନି ।୧।

ଯୋଜନେକ ଅନ୍ତରେ ଆଉର ଯେଉଂ ଦ୍ୱାର

ଶିମୂଳୀକୁ ଦେଖିଲେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିସ୍ତାର।୨।

ମୃତୁ ଶାଖା ପ୍ରାୟେକ ସେ ବୃକ୍ଷ ହୋଇଥିଲା

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ଦେଖି ଫଳ ପୁଷ୍ପ୍ୟ ବିଘଂସିଲା ।୩।

ଗୋବିନ୍ଦେ ସେ ଚାହିଂ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ

ଦେଖ ହୋ ଧନୁର୍ଜୟେ ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷକୁ ।୪।

ଧ୍ୟାନେଣ ଆକାଶକୁ ଯେ ଚାହିଂଲା ଫାଲଗୁନି

ଗରୁଡ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ସର୍ବଶସ୍ର ଘେନି ।୫।

ଗାଣ୍ଡିମ ଧନୁ ଧରି ବୀର ଯେ ଅର୍ଜୁନ

ବାବଲ ଶରେକ ପାଥ ବିନ୍ଧିଲେ ବହନ।୬।

ନାରାଜ ପଡିଲା ଯାଇଂ ଯେ ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷ ମୂଳେ

ବୃକ୍ଷକଇଂ ଉପାଡି ନେଇ ପକାଇଲା ମହାବଳେ ।୭।

ପବନ ଅସ୍ର ପେଷିଲେ ନେଲାକ ଉଡାଇ

ସମୋଦ୍ର ଭିତରେ ତାହା ପକାଇଲା ନେଇ ।୮।

ୟେହା ଶୁଣି ପୁଚ୍ଛାକଲେ ମନୁ ମହାରାଜା

ଅଗସ୍ତିଂକ ପାଦପଦ୍ମେ କଲାକ ଦିବ୍ୟପୂଜା ।୯।

ସେ ଶିମୂଳୀର ବାରତା କେମନ୍ତେ ଅଟଇ ମୁନି ହେ

ୟେ କଥା ଲାଗିଲା ମୋତେ ବଡାଇ ସନ୍ଦେହେ ।୧୦।

ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷ ତ ମୃତୁପିଣ୍ଡ ହୋଇଥିଲା

ଶତ୍ରୁ ଦେଖିଣ କେନ୍‌ହେ ସେ ଜୀବନ ପାଇଲା ।୧୧।

ୟେହିତ ମୁନି ହେ ବଡାଇ ଆଶ୍ରିଜର କଥା

ବିସ୍ତାରି କହିବା ମୋତେ ୟେଥିର ବ୍ୟବସ୍ତା ।୧୨।

ଶୁଣ ହୋ ମନୁ ପୁରୁଷ ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି

ସେ ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷର ଯେ ୟେସନେକ ରୀତି ।୧୩।

ଆହୋ ସତ୍ୟଯୁଗେ ଅବନ୍ତୀ ଭୁବନେ ବଇଧୃତି ନାମେଣ ଗନ୍ଧର୍ବ

ତାହାର ପୁତ୍ରର ନାମ ଅଟଇ ସଦାଶିବ।୧୪।

ଅନ୍ଧେକ ନାମେଣ ଯେ ୟେକଇ ଋଷିୟେ

ତାହାରତହିଂ ଥିଲା କାମଧେନୁ ଯେ ଗୋଟିୟେ ।୧୫।

ସେ ସଦାଶିବ ଗନ୍ଧର୍ବ ଯେ ଦେଖିଲା ସେହୁ ଗାଈ

ବନସ୍ତୁଂ ଚୋରାଇ ନେଲାକ ସ୍ନେହ ବହି।୧୬।

ଗାଈ ନେଇ ଚୋରାଇ ରଖିଲା ନିଜ ପୁରେ

ଲୋଡି ନ ପାଇଲେ ମୁନି ସାତ ବରଷରେ ।୧୭।

ଗାଈ ନ ପାଇଣ ମୁନି କୋପେଣ ଶପ୍ୟଦିଲା

ଯେ ଗାଈକି ମୋହୋର ଚଉର୍ଯ୍ୟ କରିନେଲା ।୧୮।

ମୋହର ଶାପ୍ୟହିଂ ହାଦେ ପ୍ରତକ୍ଷେ ତାକୁ ହୋଉ

ଯମ ଦେବତାହିଂ ତାକୁ ଅନେକ ଶାସ୍ତି ଦେଉ ।୧୯।

ଋଷିର ଶାପ୍ୟେ ସେହୁ ହୋଇଲା ଅବସାନ

ଯମ ଦେବତା ଦେଖି ତାକୁ କଲାକ କୋପମନ ।୨୦।

କାଳ ବିକାଳନ୍ତ ରାଇ ବୋଇଲା ଯମବୀର

ମୋହୋର ଛାମୁକୁ ନ ଆଣରେ ମୋଢା ଗୋରୁଚୋର।୨୧।

ଗାଈକି ବାନ୍ଧିଣ ୟେ ଯେ ଆଣିଲା ଛାଟ ମାରି

ୟେହାକୁ ଛାଟ ମାରି ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷ କୋଳକରି ।୨୨।

ନାଶକର ଆଗ୍ୟାଂୟେ ଯେ ଚଣ୍ଡ ଯେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ

ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷ କୋଳ କରାଇଲେ ତାର ପିଣ୍ଡେ ।୨୩।

ଛାଟ ମାରନ୍ତେଣ ବିଦାରି ହୋଇଲା ତାର ପିଠି

ରୋଧିର ବାହାର ହୋଇଲା ଯେ କଣ୍ଟମାନ ଫୁଟି ।୨୪।

ବିକଳରେ ରାବେକ ସେ ଦିଲାକ ବିଦ୍ୱାଧର

ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷକୁ ଶାପ ଦିଲାକ କୋପଭର ।୨୫।

ଆରେ ଆକାଶର ବୃକ୍ଷ ହୋଇ ତୋର ୟେତେକ ଅହନ୍ତା

ମୋହୋର ଶାପ୍ୟରେ ତୁହି ଆକାଶ ପୁରେ ନ ଥା ।୨୬।

ଦେବପୁର କଥା କି ହୋଇବ ୟେମନ୍ତ

ଅସୁର ପୁରେ ଥାଅସି ହୋଇଣ ମୃତୁଗତ ।୨୭।

ଯେତେଦୂର ପରିଯନ୍ତେ ଦିଶଇ ତୋର ଶିଖ

ୟେହି ଦୋଷ ବାଛି ତୋତେ କାଟନ୍ତୁରେ ବୃକ୍ଷ ।୨୮।

ଯେ ଅବା ତୋତେ ଦେଖି ରେ ନ କାଟନ୍ତି ଜନେ

ମୋହୋର ଅବସ୍ଥା ତାକୁ ହୋଉ ସଂଜୀବନୀ ଭୁବନେ।୨୯।

ଯାଅ ଯା ବୃକ୍ଷ ରେ ଆକାଶ ନ ଥାଅସି

ମଘଦେଶେ ଜରାସନ୍ଧ ଦ୍ୱାରେ ଦ୍ୱାରପାଳ ହୋଅସି ।୩୦।

ଶୁଣି ଶିମୂଳୀ ବୃକ୍ଷ ଯେ କମ୍ପଇ ଥରହର

ଶାପ୍ୟକୁ ଅନୁଗ୍ରହ କରସି ପ୍ରତିକାର।୩୧।

ତୁହି ଯେ ଅକାରଣେ ଶାପ୍ୟ ଦିଲୁ ମୋତେ

ମୋକ୍ଷକଇଂ ପ୍ରତିକାର କହସି ନାଥ ମୋତେ ।୩୨।

ଶୁଣିଣ ଗନ୍ଧର୍ବର ବସିଲାକ ଦୟା

ମୃତୁ ପରେ ଜାତ ହୋଉ ୟେ ତୋହର କାୟା ।୩୩।

ସତ୍ୟ ତ୍ରେତୟା ଯୁଗେ ତୁ ସେହି ରୂପେ ଥିବୁ

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ତୁ ମୁକୁତ ହୋଇବୁ ।୩୪।

ରାଜୁସି ଯାଗ ଯୁଝେଷ୍ଠିଦେବ କରିବା ନିମନ୍ତେ

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକଇଂ ଘେନି ଆସିବେ ଜଗନ୍ନାଥେ ।୩୫।

ଦୁହିନ୍ତି ଘେନି ହରି ବେଗେ ଚଳିଯିବେ

ଜରାସନ୍ଧ କଟକେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇବେ।୩୬।

ପ୍ରଥମ ଦ୍ୱାରେ ଭୀମ ଭେରୀକି ନିବାରି

ଭେରୀ ମୁକତ ହୋଇବ କୃଷ୍ଣଂକୁ ଦ୍ରଶନ କରି ।୩୭।

ଦୁଜ ଦ୍ୱାରେଣ ଯେ ଭେଟିବେ ତୋତେ ଯାଇଂ

ମୂର୍ତ୍ତିବନ୍ତ ହୋଇବୁ ତୁ ସେହିଦ୍ୱାରେ ଥାଇଂ ।୩୮।

ଶୁଷ୍କତରୁ ପ୍ରାୟେ ହୋଇ ତୁହି ରହିଥିବୁ

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ଦେଖି ତୁ ପୁଷ୍ୟ ବିଘଂସିବୁ ।୩୯।

ହରି ବାଜେ କରିବେ ଜରାସନ୍ଧ ବଧ ନିମନ୍ତେ

ତହିଂ ତୁ ପୁଷ୍ୟ ବିଘଂସିବୁ ତୋଷ ଚିତ୍ତେ।୪୦।

ତୋହୋର ପୁଷ୍ୟ ଦେଖି ଅର୍ଜୁନ ବିନ୍ଧିବ ନାରାଜ

ମୁକତ ହୋଇବୁ ତୁ ଦେଖିଣ ଦେବରାଜ।୪୧।

ଶ୍ରୀହରିଂକ ଦ୍ରଶନେ ମୁକତ ପାଇବୁ

ଦେବପୁରକଇଂ ବହନ ଆସିବୁ।୪୨।

ୟେସନେକ ଶାପ୍ୟ ସେ ପାଇଥିଲା ପୂର୍ବେ

ମୁକତ ହୋଇଲା ଆସି ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ୟେବେ ।୪୩।

ବିଦ୍ୱାଧର ଶାପ୍ୟେ ସେ ଅସୁର ପୁରେ ଥିଲା

ମୁକତିର ନିମନ୍ତେ ସେ ଫଳ ପୁଷ୍ୟ ବିଘଂସିଲା ।୪୪।

ଅର୍ଜୁନର ନାରାଜେ ସେ ହୋଇଲା ମୋକ୍ଷଗତି

ବଇବସୁତ ମନୁକୁ ଯେ କହିଲେ ଅଗସ୍ତି।୪୫।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ମନୁ ମହାରାଜା

ଅଗସ୍ତିଂକ ଚରଣେ କଲା ପାଦ୍ୟ ଅର୍ଘ୍ୟେ ପୂଜା- ।୪୬।

ତିଜଦ୍ୱାର ଜୟ କରିଣ ଚକ୍ରପାଣି

ତହୁଂ କେଶବ କେଉଂଣ କୃତ୍ୟ କଲେ ଯେ ପୁଣି ।୧।

ଶୁଣ ହୋ ମନୁରାଜା ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି

ଚଳିଲେ ଜଗନ୍ନଥେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ରୂପେ ଭୀମ ଫାଲଗୁନ୍ୟେ ଘେତି।୨।

ଯୋଜନେକ ଥାଉଂ ସେ ଦେଖିଲା ଗର୍ଦ୍ଦଭ

ଶତ୍ରୁ ଉପଗତ ବୋଲି ଗାଢେଣ ଦିଲା ରାବ ।୩।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ସମ୍ଭାଳ ଚକ୍ରପାଣି

ଦକ୍ଷିଣ ଭୁଜ ବଢାଇ ଦିଲେ ଶାରଙ୍ଗପାଣି।୪।

ଯୋଜନେକ ପରିଯନ୍ତେ ଭୁଜ ଗଲା ବଢ଼ି

ଦେବଦତ୍ତ ଶଙ୍ଖ ଦିଲେ ଗଧ ମୁଖେ ଭରି।୫।

ଅତିୟ ଗାଢକରି ଗଧ ରାବ ଦିଲା

ଶଙ୍ଖଧୁନି ପ୍ରାୟେକ ସେ ଶବଦ ଶୁଭିଲା।୬।

ପୁଣି ବିସ୍ତାରିଲା ଦେବ ବାମ ଭୁଜ ଗୋଟି

ଆକ୍ରେଷି ଧଇଲେ ଦେବ ଗଧର ନିଜ ତୋଟି ।୭।

ଗଧ ବିଚାରଇ ପ୍ରଲମ୍ବ ଭୁଜ ଦେଖି

ନିଚୟେ ଜାଣିଲି ୟେ ପ୍ରତକ୍ଷେ ପଦ୍ମ ଆଖି ।୮।

ବିଚାରିଣ ବୋଇଲା ସେ ସରୂପ ଉପଲେଖି

କୃଷ୍ଣର ସରୂପ ୟେ ମୋହୋର ଭାଗ୍ୟେ ଦେଖି ।୯।

ବିନୟ ଭାବ ହୋଇ ବୋଲଇ ଗର୍ଦ୍ଧଭ

ପ୍ରତକ୍ଷେ ବିଜୟେ କି କହ ବାସୁଦେବ ।୧୦।

ଅଷ୍ଟାଦଶ ବେଳ ତୋତେ ଜରାସନ୍ଧ ଦିଲା ଧାଡି

କି କାର୍ଯ୍ୟେ ସହିଲୁ ଦେବ ପ୍ରାଣେ ତାକୁ ନ ମାରି ।୧୧।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ମୁହିଂ ବଧ କରିବି ଜାରା

ତୁ ହୋ ରାଗ ସମ୍ବରଣ କରସି ଗଧ ବାପୁଡା ।୧୨।

ନାରାୟଣଂକ ବଚନେ ବିନୟ ଭାବ ହୋଇ ବୋଲଇ ଗର୍ଦ୍ଧଭ

ତୋହୋର ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ନ ଦେବି ମୁହିଂ ରାବ।୧୩।

ଇଚ୍ଛାୟେ ବଧ ତୁ ଯେ କରସି ଜରାସନ୍ଧ

ୟେକା ତୋହୋର ଶ୍ରୀକରେ ଛୁଅଂ ମୋହର ପାଦ ।୧୪।

ଗୋବିନ୍ଦେ ତୁଷ୍ଟି ହୋଇଲେ ଗର୍ଦ୍ଧବ ବଚନେ

କରପତ୍ର ଯୋଡି ସେ ବୋଲଇ ଭୀମସେନେ ।୧୫।

ତୁ ତ ଜଗମୋହନ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଶିରୋମଣି

ୟେ ଛାର ପାଦ କିଂକେ ଛୁଇଂବ ଚକ୍ରପାଣି ।୧୬।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ହୋ ପୂର୍ବେ ୟେମନ୍ତେ ବେଭାର ଅଛି

ଯହିଂ କାର୍ଯ୍ୟ ସାଧ୍ୟହୋଇ ତହିଂ ଦୋଷ ନାହିଂ କିଛି ।୧୭।

ୟେସନେକ ବିଚାରିଲେ ଦେବ ଦାମୋଦର

ଗର୍ଦ୍ଧଭ ଚରଣ ଦେବ ଛୁଇଂଲେ ବାମକର ।୧୮।

ଶ୍ରୀକର ବଢାଇ ଦେଇ ଲଗାଇଲେ ଆଙ୍ଗୁଠି

ପଡିଲା ଗର୍ଦ୍ଧଭ ସେ ମୂର୍ଦ୍ଧନା ଗଲା ଫାଟି।୧୯।

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷୁ ଲାଗେ ଆସି ପୁଷ୍ପେକ ବିମାନ

ଚଳିଲାକ ଗର୍ଦ୍ଧଭ ସେ ଅମର ସ୍ୱର୍ଗସ୍ତାନ।୨୦।

ୟେହା ଶୁଣି ପୁଚ୍ଛାକଲେ ବଇବସୁତ ମନୁ

ଗର୍ଦ୍ଧଭ ଚରିତ ମୋତେ ବିସ୍ତାରି କହିବା କୁମ୍ଭଋଷି ତନୁ।୨୧।

ଗଧର ପାଦ କିଂପେ ଛୁଇଂଲେ ନାରାୟଣ

କେବଣ ସେ ମହାତମା ପୂର୍ବେଣ କେଡେ ବଡ ଜାଣ।୨୨।

କାହାର ଶାପ୍ୟେ ସେ ଯେ ହୋଇଲା ୟେମନ୍ତ

ୟେହା ମୋତେ ସଞ୍ଚପି କହିବା ଭଗବନ୍ତ ।୨୩।

ଅଗସ୍ତି ବୋଇଲେ ସେ ହୋ ସତ୍ୟ ଯୁଗର କଥା

ଅପାର କାଳର ୟେ ଗର୍ଦ୍ଧଭରା ବାରତା।୨୪।

ଜ୍ୟେଷ୍ଠମାସ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ତ୍ରୟୋଦଶୀ ସଉରିବାର

ବିଶାଖା ନାମେ ନକ୍ଷତ୍ର ଭୋଗ୍ୟ ସେ ଦିନର ।୨୫।

ବାଣିଜ୍ୟ ନାମେ କରଣ ସିଦ୍ଧି ନାମେ ଯୋଗ

ତ୍ରିଦଶ ଦେବତାୟେ ଯାଇ ବସିଲେ ମେରୁସ୍ୱର୍ଗ ।୨୬।

ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା ବୋଲିଣ ଯେ ୟେକଇ ଗନ୍ଧର୍ଭ

ହରଭରଷେ ଖଟଇ ନୃତ୍ୟ ଗୀତ ତାଣ୍ଡବ।୨୭।

ଦେଖିଣ ସାନନ୍ଦ ସେ ହୋଇଲେ ସୁରପତି

ବହୁତ ଅଳଂକାର ଦେଇ କଲାକ ତ୍ରିପୁତି।୨୮।

କାମସେଣୀ ବୋଲିକରି ୟେକଇ ଅପକ୍ଷରୀ

ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା ତୁଲେ ସେ ନୃତ୍ୟ ଗୀତ କରି।୨୯।

ଦେଖିଣ ଅନେକ ହରଷ ହୋଇଲେ ପୁରନ୍ଦର

ଜୟମାଳା ୟେକ ନେଇ ଦିଲେ ଅପକ୍ଷରୀ ଗଳାର ।୩୦।

ବିଶ୍ୱାବସୁ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବାନ୍ତ ରାଇ

ୟେ କାମସେଣୀ ଅପକ୍ଷରୀକି ନେମୁଂ ତୁ ମୋହୋର ତହିଂ।୩୧।

ବଧାଇ ଦେଇଣ ତାକୁ ଚଳିଲେ ବିଶ୍ୱାବସୁ

ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା ଗୋଚର ଦିଲେ ତୀଖ ପ୍ରଶୁ।୩୨।

ଦେଇଣ ଗନ୍ଧର୍ବ ଯେ ଚଳିଲେ ନିଜ ସ୍ଥାନ

ରାତ୍ରକାଳେ ଅପକ୍ଷରୀକୁ କରାଇଲେ ବୋଶ ଯେ ବଶନ।୩୩।

ରାତ୍ର ପ୍ରହରକେ ଗଲେ ବିବାନ ଆରୋହି

କାମସେଣୀକୁ ଘେନି ଗନ୍ଧର୍ବ ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ଚଳଇ ।୩୪।

କାମେ ଅସାଷ୍ଟମ ସେ ହୋଇଣ ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା

କାମସେଣୀକୁ ବୋଇଲା ସଖୀ ଶୃଙ୍ଗାର ମୋତେ ଦେବା।୩୫।

ଭରହରଷ ନାୟକ ସେ ଅଟଇ ଗନ୍ଧର୍ବ

ଅପକ୍ଷରୀ ମାତ୍ରକେ କେ ତାର ବଚନ ମେଣ୍ଟିବ ।୩୬।

ବିଦ୍ୟାଧରେ ବିଦ୍ୟାଧରୀ ବଢ଼ିଲା ପୀରତି

ହାସ୍ୟ ଲାସ୍ୟ ଶୃଙ୍ଗାର ଯେ ଅନେକ ରସେ ପ୍ରୀତି ।୩୭।

ଶୃଙ୍ଗାର ସାରିଣ ଯେ ଚଳିଗଲେ ତହୁଂ ବେନି

ବିଶ୍ୱାବସୁ ପୁରେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ପାଞ୍ଚଘଡି ରୟେଣୀ।୩୮।

ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା ସମର୍ପିଲା ନେଇ କାମସେଣା ଅପକ୍ଷରୀ

ବିଶ୍ୱାବସୁ ତୁଲେ ସେ ହୋଇଲା ମନୋହାରୀ ।୩୯।

ଶୃଙ୍ଗାରକାଳେ ତହୁଂ ଉପୁଜିଲା ଅଭାବ

ରତିଶାସ୍ରେ ନ ଚଳିଲା ଅଚଳ କାମଦେବ ।୪୦।

ବିଶ୍ୱାବସୁ ପୁଚ୍ଛାକଲେ କାମସେଣୀ ଅପକ୍ଷରୀକି

କାମେ ଅଚଳ କିମ୍ପେ ହୋଇଲୁ ରେ ସଖୀ ।୪୧।

କାହାରେ ପୀରତି ବଢାଇଲୁ ରେ ସୁନ୍ଦରୀ

ତାହା ସଂଘାତୁଣୀ ମୋତେ କହିବା ତଥ୍ୟ କରି ।୪୨।

ତୁ ଯେବେ ସତ୍ୟକରି ନ କହିବୁ ମୋହର ଅଗ୍ରତେ

ୟେହିକ୍ଷଣୀ ସୁନ୍ଦରୀ ରେ ଶାପ୍ୟ ଦେବି ତୋତେ ।୪୩।

ବୋଲଇ ବିଦ୍ୟାଧରୀ ତୁମ୍ଭେ ଶୁଣ ବିଶ୍ୱାବସୁ

ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା ଶୃଙ୍ଗାର କଲା ମୋତେ ବାଟେ ଆସୁ ଆସୁ।୪୪।

କୋପେଣ ଶାପ୍ୟ ଦିଲାକ ହୋଇଣ କୋପମୂର୍ତ୍ତି

ମୋହର ରମଣୀକୁ ତୁ କଲୁ ରେ ଅନୀତି।୪୫।

ଶିଷ୍ୟପୁତ୍ର ହୋଇଣ କଲୁ ମୋତେ ଯେ ଅଭାବ

ଯାଅ ରେ ବିଦ୍ୟାଧର ତୁ ହୁଅସି ଗର୍ଦ୍ଧଭ।୪୬।

ରାଗେଣ ଶାପ୍ୟ ସେ ଯେ ଦିଲେକ ଦକ୍ଷେଶ୍ୱର

ବିଶ୍ୱାବସୁଂକ ଛାମୁରେ ଉଭା ହୋଇଲା ବିଦ୍ୟାଧର ।୪୭।

ସ୍ୱାମୀ ଅକାରଣେ କିଂପେ କଲୁ ମୋତେ କୋପ

ଗୁରୁଶାଳା ହୋଇ ଦେଲୁ ମୋତେ ଦୁରାପଦ ଶାପ ।୪୮।

ଶାପ୍ୟକୁ ଅନୁଗୃହ ମୋତେ କରିବା ଦେବରାୟେ

କେମନ୍ତେ ମୁକତି ହୋଇବି ମୋତେ କହିବା ଉପାୟେ।୪୯।

ବିଶ୍ୱାବସୁ ବୋଇଲେ ଅବଶ୍ୟ ତୁ ଗଧ ହୋଇଥିବୁ

ୟେ ମୋହର ଶାପ୍ୟେ ତୁ ଅପାର ଦୁଃଖ ପାଇବୁ ।୫୦।

ତ୍ରେତୟାଯୁଗେ ଥିବୁ ରାବଣ ଦକ୍ଷିଣ ଦ୍ୱାରେ

ଜରାସନ୍ଧ ଦ୍ୱାରପାଳ ହୋଇବୁ ଦ୍ୱାପରେ ।୫୧।

ପ୍ରତକ୍ଷେ ଦେଖିବୁ ତୁ ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ରଧାରୀ

ଜଗନ୍ନାଥେ ତୋର ପାଦେ ଧରିବେ କାର୍ଯ୍ୟ ହେତୁ କରି।୫୨।

ସତ୍ୟଯୁଗ ସତର ଲକ୍ଷ ଅଠାଇଶ ସହସ୍ର ବରଷ

ତ୍ରେତୟାଯୁଗ ବାରଲକ୍ଷ ଛୟାଣୋଇ ସହସ୍ର ବରଷ ।୫୩।

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗ ଆଠଲକ୍ଷ ବରଷ ଉତ୍ତାରେ

ମୁକତି ପାଇବୁ ତୁ ରଜାସନ୍ଧର ଚତୁର୍ଥ ଦ୍ୱାରେ ।୫୪।

ବିଶ୍ୱବାସୁ ଶାପେ ସେ ଗନ୍ଧର୍ବ ଗଧ ହୋଇ ଥିଲା

ୟେବେ ଜଗନ୍ନାଥ ଦ୍ରଶନେ ସେ ମୁକତି ହୋଇଲା ।୫୫।

ଅଗସ୍ତି ବୋଇଲେ ଶୁଣ ହୋ ଯୋଗେଶ୍ୱର

ବୃଦ୍ଧଶ୍ରବା ଗନ୍ଧର୍ବ ସେ ଅଟଇ ପୂର୍ବର।୫୬।

ବଇବସୁତ ମନୁ ଅଗସ୍ତିଂକି କଲେ ପୂଜା

ଜରାସନ୍ଧ ବଧ ମୋତେ କହିବା ବ୍ରହ୍ମଦ୍ୱିଜା ।୫୭।

ଚତୁର୍ଥଦ୍ୱାରେ ଜୟେକରି ଗଲେ ଦେବହରି

ଯାଗଶାଳେ ବିଜେ ଦେବ ବିପ୍ରରୂପ ଧରି।୫୮।

ଆହୋ ଯାଗଶାଳେ ବସିଛନ୍ତି ଉଦ୍ଦାକାଳେ ବାମଦେବ

ଭାରଦ୍ୱାଦଶ ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର ସୁମନ୍ତେକ ଯେ ସୁଦେବ ।୫୯।

ବାଲମିକ ତୁଲେ ପରାଶର ଲୋମଶେକ

ଜନକ ସନକ ଗଉତମ ବିଭାଣ୍ଡେକ।୬୦।

ଦେଖିଲେ ଯେ ନାରାୟଣ ମୁନି ଶଉନକ

ଆବର ରହିଛନ୍ତି ମୁନି ଯେ ଅନେକ।୬୧।

ନିର୍ଧୂମ ଅଗ୍ନି ଜାଣି ବିରାଜଇ ତିନିଂକର ତେଜ

ଗୋପ୍ୟାନ ରୂପ ଧରିଅଛନ୍ତି ଦେବରାଜ।୬୨।

କର ପସାରିଣ ଦେବ କରନ୍ତି ବେଦଧୁନି

ମହାମନ୍ତ୍ର ଶବଦେ କମ୍ପିଲା ମେଦିନୀ।୬୩।

ଦେଖି ବିଚାରନ୍ତି ସେ ଋଷିଗଣମାନେ

ଅପୂର୍ବ ବ୍ରାହ୍ମଣ କେବଣ ଦେଶୁଂ ଆଗମନେ ।୬୪।

ୟେକମୁଖରେ ବେଦ କରନ୍ତି ତିନିଧୁନି

ଗହ ଗହ ଶବଦେ ଯେ କମ୍ପିଲା ମେଦିନୀ ।୬୫।

ଦେଖିଣ ଆଶ୍ରିଜ ବଡ ଜାରାସନ୍ଧ ହୋଇଲା

ୟେ ବ୍ରାହ୍ମଣଂକର ସରୂପ ମୋତେ ଗୋଚର ନୋହିଲା।୬୬।

ପଞ୍ଚଦଶ ଦିବସ ମୁହିଂ କଲାଇ ଆହୂତି

କେହୁଣସି ଦିନେ ଦେଖିଲାତ ନାହିଂ ୟେ ତିନିଂକ ପ୍ରାୟେ ମୂରତି ।୬୭।

କି ୟେ ପିତାମହ ୟେ ଅବା ଅଟନ୍ତି ଦିଗପାଳ

କି ୟେ ରୁଦ୍ର ଦେବତା କି ଅବା ଆଖଣ୍ଡଳ।୬୮।

ବେଦ ଆଧ୍ୟାନ ଶବଦେ କମ୍ପଇ ତିନିପୁର

ଆସ୍ତାନ ତେଜି ଉଠିଲା ରାଜା ମଗଧେଶ୍ୱର।୬୯।

ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ରତ୍ନଝରୀ ଘେନି ନୃପମଣି

ବ୍ରାହ୍ମଣ ତିନିଂକି ପାଦ ପଖାଳିଲା ଗଙ୍ଗାଜଳ ଘେନି।୭୦।

ଲକ୍ଷେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଦେଇ କଲାକ ପାଦପୂଜା

ପାଦ ଉଦକ ଶିରେ ଘେନିଲା ବୃହଧ୍ୱଜାର ଆତ୍ମଜା।୭୧।

କରପତ୍ର ଯୋଡିକରି ଜରାସନ୍ଧ ପଚାରି

କେଉଂଣ ଦେଶୁଂ ଆଗମନ କଲ ୟେ ଆମ୍ଭର ପୁରୀ ।୭୨।

କେଉଣ କୁଳେ ଜାତ କିସ ତୁମ୍ଭର ନାମ

ସରୂପ କହନ୍ତେ ସେ ଉଦିତ ହୋଇବ ଧର୍ମ।୭୩।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ହୋ ଶୁଣ ମଗଧେଶ୍ୱର ଆଧିପତି

ପଛିମ ସୋମରାଷ୍ଟେ ହସ୍ତିନାୟେ ଆମ୍ଭ ଥିତି।୭୪।

ଯଦୁ ଦେବର ନନ୍ଦନ ମନ୍ତ୍ରେଣ ଯଜୁର୍ବେଦୀ

ବିଷ୍ଣୁଦାସ ଆମ୍ଭ ନାମ ୟେ ପଣ୍ଡା ଜାମ୍ବୁଭେଦୀ।୭୫।

ଭୀମସେନକୁ ଦେଖାଇ ବୋଇଲେ ୟେହାଂକ ନାମ କୋନ୍ତେ

ଆଦିହୁଂ ଉତପତି ଆମ୍ଭେ ପାଠଋଷିଂକର ଗୋତ୍ରେ।୭୬।

ଋକ ସାମ ଯଜୁ ଅର୍ଥବ ବେଦ ଚାରି

ଧର୍ମେଣ ପଢିଲୁ ଆମ୍ଭେ ସୁରାର୍ଥେ ଅବତରି।୭୭।

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ୟେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ମହାଭିଗ୍ୟଂ

ବେଦ ଶାହାସ୍ରେ ନିର୍ଜିତ ଯେ ଅଟନ୍ତି ସର୍ବଗ୍ୟଂ।୭୮।

ଦାନର ବେଳ ୟେତ ନୋହୋଇ ବିପ୍ରବର

ମୋତେ ଯେବେ ଭେଟିଲେ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧି ହୋଇଲା ତୁମ୍ଭର ।୭୯।

ଆଜକ ଅନ୍ନଭୁଂଜି ମୋହୋର ପୁରେ ଥିବା

କାଲି ପ୍ରଭାତେ ମୋତେ ଦାନ ଯେ ପ୍ରାର୍ଥିବ।୮୦।

ଚବିଶ ଭଣ୍ଡାର ଦାନଦେଲି ସର୍ବ ତୁଚ୍ଛା

ସମସ୍ତ ଦାନ ଦେବି ଯେ କାଲି ପୂରିବ ମନବାଞ୍ଛା।୮୧।

ମୋହୋର ପରାୟେ ରାଜା ଯେ ଦାନ ଦେବି ତୋତେ

ତୋହୋର ପରା ବ୍ରାହ୍ମଣ ଘେନି ମୁଂ ତଳ ହାଥେ।୮୨।

ଆଉର ବେଳେ ଦାନ ନ ମାଗିବୁ ଆନକୁ

ଦରିଦ୍ର ଅପହାର ଯେ କରିବି ତୁମ୍ଭକୁଂ ।୮୩।

ଅନେକ ଦୂରୁ ଆଶ କରି ଆସିଲ ଦିଜବର

ବଂଶେ କି ଦରିଦ୍ର ହୋ ଥୋଇବି ତୋହୋର।୮୪।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ହୋ ବଚନ ତୋର ଧନି

ୟେ ମୃତୁ ମଣ୍ଡଳେ ଜାତ ତୁ ଅଟୁ ମହାଗ୍ୟାଂନି ।୮୫।

ଯେବଣ ଯାଗ ଆରୋପଣ କରୁଛୁ ମହୀସ୍ତଳେ

ଶୁଣିଲା ନାହିଂ ଯାହା ଦେଖିଲୁ ବେନି ଡୋଳେ।୮୬।

ୟେ ତିନି ଭୁବନେ ମଧ୍ୟେ ସାଧୁ ତୋହୋର ମହିଂମା

ମାହେଶ୍ୱରୀ କଳା ତୁ ପ୍ରତକ୍ଷେ ମହାତମା ।୮୭।

ଆମ୍ଭେ ଅପାର ଦୂରୁଂ ଆଗମ ଦୁଖବାସୀ

କିଞ୍ଚିତ ଦାନେ ତୁ ଆମ୍ଭନ୍ତ ପାରିବୁ କି ତୋଷି।୮୮।

ତୁ ଯେ ଧନ ଦେବାକୁ ବୋଇଲୁ ମଗଧେଶ୍ୱର ରାୟେ

ବହୁତ ଦାନ ଘେନିଲେ ଆଷ୍ୟ ହୋୟେ କ୍ଷୟେ।୮୯।

କଣକଳ୍ପ ମାତ୍ର ଆମ୍ଭର ଅଟଇ ବ୍ରତହେତୁ

ନାହିଂ ପିରୋଜଧନ ଧାନ୍ୟ ତୋଟା ବାସ୍ତୁ।୯୦।

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭର ଧନେ ନାହିଂ କାର୍ଯ୍ୟ

କଷଣ ପ୍ରାୟେତ ମୋତେ ଦିଶୁଛ ତିନି ଦ୍ୱିଜ।୯୧।

ଶ୍ରୀହରି ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ଖୃପ ଯେ ବ୍ରାହ୍ମଣ

ତୁ ମହାରାଜା ତୋତେ କିସ କରିବୁଂ କଷଣ।୯୨।

ୟେତେ ବୋଲି ଦେବ କଲେଜ ବେଦଧୁନି

ଲୋକପାଳେ କମ୍ପିଲେ ଯେ ମହାମନ୍ତ୍ର ଶୁଣି।୯୩।

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ହୋ ରହ ରହ ପଣ୍ଡାୟେ

ତୁମ୍ଭର ବେଦ ଆଧ୍ୟାନ ଶୁଣି କମ୍ପଇ ମୋର କାୟେ।୯୪।

ଯେଣେ ତୁମ୍ଭର କାର୍ଯ୍ୟ ମାଗ ହୋ ଦ୍ୱିଜବର

ତୋହୋ ଭଳି ଧନ କି ନାହିଂ ମୋ ଭଣ୍ଡାର ।୯୫।

ଭଣ୍ଡାର ତୁଚ୍ଛା ବୋଲି କି ମୋତେ କରୁ କଷଣ

ୟେତେ ଧନ ମାଗିବ ହୋ ଦେବି ୟେହିକ୍ଷଣ।୯୬।

ୟେକ କଥାୟେକ ଛାଡି ଯାହା ପାର ମାଗ

ୟେକା ମାତ୍ର ମୋହୋର ଆହୁତି ପରିତ୍ୟାଗ।୯୭।

ଧନ ଧାନ୍ୟ ଗୋଧନ ଯେ ପୃଥୀ ଆଦି କରି

ଦେବଇଂ ମୋହୋର ସତ୍ୟ , ସତ୍ୟ ମାଗସି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ।୯୮।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ତୋହୋର ଦୁଖେ ଅରଜିଲା ତପ

ଆହୁତି କେହେନେକ ମାଗିବୁୟେ ନୋହଇ ସରୂପ।୯୯।

ଡାହାଣବ୍ରତେକ ଶଙ୍ଖେ ଜଳତିଳ ପୂରୋଇ

ଜରାସନ୍ଧ ହାଥରେ ଦିଲେକ ଯଦୁସାଇଂ ।୧୦୦।

ମହାମନ୍ତ୍ର ବାକ୍ୟ ଯେ କରାଇ ଅଚ୍ୟୁତ

ଆପଣେ ଶ୍ରୀହରି ଯେ ପାତିଲେତଳହାଥ ।୧୦୧।

ଉପର ହାଥ କରି ଜରାସନ୍ଧ ଯେ ଦେଉଅଛି ଦାନ

ସତ୍ୟ ସତ୍ୟ ବାକ୍ୟ ଯେ କରଇ ମଗଧେଶ୍ୱର ରାଜନ ।୧୦୨।

ହାଥେ ପାଣି ଦିଅନ୍ତେ ବଦୟନ୍ତି ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥେ

ସାକ୍ଷୀ ହୋଇଥାଅ ୟେଥେ ସକଳ ଦଇବତେ।୧୦୩।

ବିଶ୍ୱଦେବା ସନକ ଲୋକପାଳ ଚାରିମେଘେ

ଚାରିଯୁଗ ସାକ୍ଷୀହୁଅ ଆବର ଚାରିଦିଗେ ।୧୦୪।

ଯାଗକାରୀ ବିପ୍ରମାନେ ତୁମ୍ଭେ ସାକ୍ଷୀ ହୋଇଥିବା

ଆହୋ ରାଜାଗଣମାନେ ତୁମ୍ଭେ ୟେ କଥାକୁ ସାବଧାନ ହେବା ।୧୦୫।

ମୁହିଂ ତଳ ହାଥ କରି ଘେନୁଅଛି ଦାନ

ଦେଉଛି ସତ୍ୟକଲି ଉଚ୍ଚାରି , ମଗଧେଶ୍ୱର ରାଜନ।୧୦୬।

ହାଥେ ଜଳ ପଡନ୍ତେ ବୋଇଲେ ପୁରୁଷଂକ ଉତ୍ତମ

ଆନେ ପ୍ରିୟୋଜନ ନାହିଂ ଦିଅ ହୋ ସାଂଗ୍ରାମ।୧୦୭।

ଜରାସନ୍ଧ ଆଶ୍ରିଜ ହୋଇଲା ତାହା ଶୁଣି

ବିରସ ହୋଇ ରାଜା ଛାଡିଲା ଶଙ୍ଖୁ ପାଣି।୧୦୮।

କିସ ବୋଇଲ ତୁମ୍ଭେ ହୋ ଅଗ୍ୟାନ ଦ୍ୱିଜବର

ମତିଭ୍ରମ ପଣ୍ଡାୟେ କି ହୋଇଲା ତୁମ୍ଭର ।୧୦୯।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜନ୍ମ ତୁମ୍ଭର ମନ୍ତ୍ର କୁଶ କାଶ

ଭିକ୍ଷାଶୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ କିଂପା ସାଂଗ୍ରାମକୁ ଆଶ।୧୧୦।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ଯିସ ଯାହାର ପ୍ରକୃତି

ତୋହୋର ବୋଇଲେ କି ସେ କଥା ହୋଇବାକ ନିବୃତି ।୧୧୧।

ପାରୁ ଯେବେ ରାଜା ତୁ ସାଂଗ୍ରାମ ହାଦେ ଦେବୁ

ନୋହିଲେ ୟେହିକ୍ଷଣୀ ତୋହୋର ଆହୁତି ବିଧଂସିବୁ ।୧୧୨।

ଆହୋ ଜୀବନଯାକ ଆମ୍ଭର ୟେସନିକ ପ୍ରକୃତି

ସାଂଗ୍ରାମ ନ ପାଇଲେ ଆମ୍ଭେ ନୋହୁନା ତ୍ରିପୁତି।୧୧୩।

ଯେବଣ ଦିନ ଆମ୍ଭେ ସାଂଗ୍ରାମ ନ ପାଉଂ

ମହାକଷ୍ଟି ହୋଇ ସେ ଦିନ ନେଉଥାଉଂ ।୧୧୪।

ଶୁଣିଣ କୋପାନଳ ମଗଧ ଆଧିପତି

ତୁମ୍ଭେ ନାଶ ଯିବ ମୋତେ ସଂସାରେ ଅପଛାତି।୧୧୫।

ଈଶ୍ୱର ଦେବତା ପୂର୍ବେ ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ କଲା

ପରମ ଯୋଗେଶ୍ୱର ସେ ପାତେକ ଯେ ଖଣ୍ଡନ ନ ଗଲା ।୧୧୬।

ମୋହୋର ମହିମାଂ ତୋହୋର ଶୁଣିଲା ନାହିଂ ଦ୍ୱିଜ

ଆଷ୍ୟ ଥାଉଂ ମରଣ ହୋ ଲୋଡୁଛି ଆଶ୍ରିଜ।୧୧୭।

ମୋହୋର ଦୋହିତା ହାଦେ ହେତି ଯେ ପ୍ରହେତି

ତାହାଂକର ବଲ୍ଲଭ ଯେ କଂସାସୁର ନୃପତି।୧୧୮।

କାହ୍ନୁ ସଂକ୍ରିଷେଣ ନନ୍ଦ ଗଉଡର ସୁତ

ତାହାକଇଂ ନାଶକଲେ ଅଗ୍ୟାନ ବେନିଭ୍ରାଥ।୧୧୯।

ଦୋହିତାୟେ କାନ୍ଦି ଯେ ଆସି କହିଲେ ମୋର ଆଗେ

ମଥୁରାକୁ ଧାଡିଦିଲି ଜୁଆଇଂର ରାଗେ ।୧୨୦।

ସେ ମଥୁରାଭୁବନ ଛାଡି ପଳାଇଲେ ଭାଇ ବେନି଼

ଉନ୍ମତଦେଶେ ଲୁଚିଲେ ବନ୍ଧୁ ବର୍ଗନ୍ତ ଘେନି।୧୨୧।

ଧନଭଣ୍ଡାର ଆଦି ସମସ୍ତ କଲି ଜୁର

ଅନେକ ଗୋଧନପଲ ଆଣିଲି ତାହାଂକର ।୧୨୨।

ଉନ୍ମତ୍ତଦେଶକୁ ପୁଣିହିଂ ଦିଲି ଧାଡି

ବିକଳେ ପଶିଲେ ଯାଇଂ ଗୋମତ ନାମେ ଗିରି।୧୨୩।

ଶତେକ ଯୋଜନା ଯେ ଗୋମତ ପର୍ବତର ସ୍ଥଳୀ

ସାତତାଳ ଗଭୀର କରି ବେଢାଇ ଖଣା ଖୋଳି।୧୨୪।

ପର୍ବତ ନବଦିନ ଯେ ବେଢିଲି ଶତେପୁର କରି

ତାଂକର ରାଗେ ମୁଂ ଯେ ପର୍ବତ ଦିଲି ପୋଦି।୧୨୫।

ଆହୋ ତହୁଂ ପଳାଇଣ ଗଲେ ବେନିଭାଇ

ମଧୁବନ କଟକେ ଲୁଚିଲେ କୁଟୁମ୍ବ ଘେନି ଯାଇଂ।୧୨୬।

କାଳଦମନ ରାଜାକଇଂ ରାଇଣ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲି

ଭାଂଜିଣ ମଧୁବନ ଧ୍ୱଂସ କରାଇଲି ।୧୨୭।

ତହୁଂ ପଳାଇଣ ଗଲେ ସେହୁ ଅନେକ ଦୂର

ଅଷ୍ଟାଦଶବାର ଧାଡି ଦିଲାଇଂ ସମର ।୧୨୮।

ରହି ନୁଆରିଲେ ମୋହୋର ତୁଲେ ଜମ୍ବୁଦୀପେ

ସମୋଦ୍ର ଭିତରେ ରହିଲେ ଯାଇଂ ଗୋପ୍ୟେ।୧୨୯।

ମୋ ତହୁଂ ବଳବନ୍ତା ଯେ ବୋଲାଇବ ରଣେ

ନିଚୟେ ପାଂଜି ତାର ପୋଛିବ ଜନ୍ତୁରାଣେ।୧୩୦।

ୟେବେ ପ୍ରତକ୍ଷେ ଦେଖ ହାଦେ ମୋହୋର ମହିମା

ୟେ ମହାରଜାମାନଂକର ଲଂଘନ୍ତା ନାଂହି ମୋର ସୀମା ।୧୩୧।

ଛୟାଣୋଇ ସହସ୍ର ରାଜା ଦେବ ଦାନବେ ନୃପତି

ୟେକା ଧାଡିକେ ଗୋଡାଇ ମୁଂ ବାନ୍ଧିଲି ସବୁନ୍ତି।୧୩୨।

ଯତନେ ଥୋଇଅଛି ନିଅଳ ପିନ୍ଧାଇ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆହୁତି ମୋହୋର ଦେଖ ଆଜ ରହି ।୧୩୩।

ମାର୍ଜଣା କରାଇଅଛି ସମସ୍ତ ନରପତି

ସବୁନ୍ତି ପକାଇବି ଆଜ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ ଆହୁତି ।୧୩୪।

ତୋଷେ ପ୍ରସନ୍ନ ମୋତେ ହୋଇବେ ବଶ୍ୟାନର

ଇନ୍ଦ୍ରପଦ ଘେନି ମୁଂ ବସିବି ଅମର ସ୍ୱର୍ଗପୁର।୧୩୫।

ବ୍ରାହ୍ମଣଜନ ହୋଇ ତୁମ୍ଭର ପ୍ରକୃତ ବଡ ନଘୁ

ଶିରୀ ସମ୍ପଦ ବୁଡାଇ ଆସି ସାଂଗ୍ରାମ ମୋତେ ମାଗୁ ।୧୩୬।

ନୁହ ନୁହ ଦ୍ୱିଜ ତୁମ୍ଭେ ମହାବେଦୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ

କପଟରୂପ ଧରି ସାଂଗ୍ରାମ ମାଗ ପୁଣ ।୧୩୭।

ଦେବ କି ଦାନବ ତୁମ୍ଭେ କପଟ ରୂପ ଧରି

ନିଚୟେ ଅଇଲ ତୁମ୍ଭେ ମରଣ ଇଛା କରି।୧୩୮।

ଧର୍ମକୁ କଷଣ ତୁମ୍ଭେ କରୁଅଛ ଦ୍ୱିଜ

ଋଷିମାନନ୍ତ ସାକ୍ଷୀ କରଇ ମହାରାଜା ।୧୩୯।

ମୋର ହୋ ଦୋଷନାହିଂ ତୁମ୍ଭେ ଆପଣେ ମରିବ

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ଯେ କାହାତହିଂ ଲାଗିବ।୧୪୦।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ହୋ ଶୁଣ ଜରାସନ୍ଧ

ସାଂଗ୍ରାମ କଲେ ଗୋରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଶିରଚ୍ଛେଦ।୧୪୧।

ଓହୋବଳ ସାଂଗ୍ରାମରେ ହତ୍ୟାଦୋଷ ନାହିଂ

ୟେହା ନ ବୁଝିଣ କିଂପେ କହୁ ତୁ ତ୍ରାହି , ତ୍ରାହି।୧୪୨।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ତୁ ଯେତେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରି

ଆପଣା ବଡିମା କହିଲେ ଆପଣା ଘାତକ ଦୋଷ ସରି ।୧୪୩।

ପାରୁ ଯେବେ ଜାରା ହୋ ସାଂଗ୍ରାମ ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ଦିଅ

ଆହେ ଯାଗନିକମାନେ ତୁମ୍ଭେ ଆହୁତି ରୁହାଅ ।୧୪୪।

ଗୋବିନ୍ଦେ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେ କଟାକ୍ଷ ନୟନେ

ତ୍ରାସେ ଆହୁତି ନ ଦିଲେ ଯାଗନିକଗଣେ ।୧୪୫।

ରାଜା ବୋଇଲା କିଂପେ ଛାଡିଲା ହର୍ବିଭାଗ

ଅଗ୍ନିକି ଆହୁତି ଦେଉଥାଅ ବେଗ ବେଗ ।୧୪୬।

ପ୍ରୋହିତେ ବୋଇଲେ ହୋ ଅତିଥି ବସିଥିଲେ

ଧର୍ମପ୍ରାପତ ନୋହି ଅତିଥି ତ୍ରିପୁତି ନ କଲେ।୧୪୭।

ଜରାସନ୍ଧ କୋପକଲା ପ୍ରୋହିତଂକ ବଚନ ଶୁଣି

ରାଗେ ମହାବୀର ଯେ ଉଠିଲା ଶିରଝୁଣି ।୧୪୮।

ତ୍ରିକଚ୍ଛ ବସନ ତୋଳି ପିନ୍ଧିଲା ମାଲ କାଛ

ଲମ୍ବିତ ଜୁଡା ଫେଡି ବେଣୀ ପାଡିଲା ପ୍ରତକ୍ଷ।୧୪୯।

କନ୍ଧରୁ ପଇତା କାଢି ବାନ୍ଧିଲା ବାମକରେ

ଭୂମିଠାଣ କରି ରାଜା ପହିଜ କୋପଭରେ।୧୫୦।

ଆହୋ ଯେସନେକେ ରାହୁ ବିସ୍ତାର କରଇ ତୁଣ୍ଡ

ଜରାସନ୍ଧ ଗରଜନ୍ତେ କମ୍ପିଲା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ।୧୫୧।

ସାଧୁ ସାଧୁ ଜରାସନ୍ଧ ବୋଲି ବୋଲନ୍ତି ଆକାଶେ

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଦୁଗୁଣ ରାଜା ପଞ୍ଚଦଶ ଦିବସ ଉପବାସେ ।୧୫୨।

ବାହାନାଦ କରିଣ ସେହୁ ରଡିୟେକ ଦିଲା

ଆକାଶ ମଞ୍ଚ ପାତାଳ ଯେ କମ୍ପିଣ ଉଠିଲା।୧୫୩।

କୋପାନଳ ହୋଇଣ ଅଧରେ ଦନ୍ତଚାପି

ବାହାନାଦ କରି ଯେ ହାକଇ କାମରୂପି ।୧୫୪।

ମନେ ମନେ ବିଚାର କରଇ ଡରାଇବି ୟେହାଂକୁ

ଭୟେଣ ବ୍ରାହ୍ମଣେ ନ ଆସନ୍ତୁ ସାଂଗ୍ରାମକୁ।୧୫୫।

ଅଧର ପୁଷ୍ଟ କରି କୋପେଣ ରଡିୟେକ ଦିଲା

ଆରେ ତିନିହେଂ ସଜହୋଇ ଆସ ବୋଲି ମଗଧେଶ୍ୱର ବୋଇଲା ।୧୫୬।

ଜଗନ୍ନାଥେ ବୋଇଲେ ହୋ ହୋଇବନା ଅର୍ଧମ

ୟେକା ଜଣକୁ କାହିଂ ତିନିଜଣେ ସାଂଗ୍ରାମ ।୧୫୭।

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ଯେବେ କରିବା ସାଂଗ୍ରାମ

ଦ୍ୱନ୍ଦ ଯେବେ କରିବା ତହିଂ କିସ ବା ଅଧର୍ମ।୧୫୮।

ଯେ ପାର ତିନିଜଣୁଂ ଜଣେ ଆସ ସଜ ହୋଇ

ନାରାୟଣେ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭର ଇଚ୍ଛା ନାହିଂ।୧୫୯।

ତୋହୋର ଯାହାକଇଂ ସାଂଗ୍ରାମେ ହୋଇବ ଇଚ୍ଛା

ତିନିଜଣରୁ ଜଣେ ରାଅ ପୂରୁ ତୋର ମନବାଞ୍ଛା।୧୬୦।

ସରସ୍ୱତୀକି ଧ୍ୟାୟେ କଲେ ଚକ୍ରଧାରୀ

ଆସନ କମ୍ପିଲା ଦେବୀ ଥିଲେ ଦ୍ୱାରକା ପୁରୀ।୧୬୧।

ମନ ବଚନେ ଦେବୀ ଜାଣିଲେ ଯୋଗଧ୍ୟାନେ

ବିଜେ ମହାସ୍ୱତୀ ଯେ ବିଚ୍ଛେକ ବାହାନେ ।୧୬୨।

ଦ୍ୱାରକାଉଂ ଗମିଲେ ଦେବୀ ଛଡସହସ୍ର ଯୋଜନ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଆସି ବାସୁଦେବଂକ ସନ୍ନିଧ୍ୟାନ।୧୬୩।

ସ୍ୱାମୀର ପଦ୍ମପାଦେ ପ୍ରଣମ୍ୟ କରନ୍ତି

କରପତ୍ର ଯୋଡି ଦେବୀ ବଚନ ବୋଲନ୍ତି ।୧୬୪।

ସରସ୍ୱତୀ ବୋଇଲେ ଦେବ ଶୁଣ ମଧୁରିପୁ

କେବଣ କାର୍ଯ୍ୟ ସୁମରିଲ ଜଗତ ଆଧିପୁ।୧୬୫।

ସରସ୍ୱତୀ ବଚନେ ବୋଲନ୍ତି ନାରାୟଣ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ରାଜୁସିଯାଗ କରିବେ ଆରୋପଣ।୧୬୬।

ନାରଦେ କହିଲେ ଯାଇଂ ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକର ଆଗେ

ଜରାସନ୍ଧ ରାଜାନ୍ତ ବନ୍ଦୀ କରିଛି ମହାରାଗେ।୧୬୭।

ମୋତେ ରାଇ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲେକ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ସାଙ୍ଗେଣ ବେନି ଭାଇ ଭୀମ ଯେ କିରଟି ।୧୬୮।

ବଳଦେବ ହାତେ ବଧ ନୋହଇ ବ୍ରହ୍ମା କହିଲେ

ସହଦେବ କରସ୍ଥଳୀ ଚାହିଂ ମୋତେ ଯେ ବୋଇଲେ ।୧୬୯।

ଭୀମସେନ ହାଥେ ଜାରା ମରିବ ବୋଲି ମୋତେ କହିଲେ

ଜରାସନ୍ଧ ମୃତୁ ଗୋ ଦଇବ ବିହିଲେ ।୧୭୦।

ବିଜେକର ଦେବୀ ଜରାସନ୍ଧର କଣ୍ଠେ

ଭୀମସେନକୁ ରାଉ ବୋଇଲେ ଦେବକୀର ଚାଟେ।୧୭୧।

ଅଷ୍ଟାଦଶ ବେଳ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଦିଲା ଧାଡି

ସମୋଦ୍ରେ ଯେ ରହି ପାରିଲୁ ବଦୟନ୍ତି ବନମାଳୀ।୧୭୨।

ଯେତେ ଦୁଃଖ ମୋତେ ଦିଲା ଜରାସନ୍ଧ

ତୁମ୍ଭେ କି ନ ଜାଣ ଗୋ ବଦୟନ୍ତି ଗୋବିନ୍ଦ।୧୭୩।

ମୋତେ ଅର୍ଜୁନକୁ ଦୁହିନ୍ତି କରୁ ନାସ୍ତି

ଭୀମସେନକୁ ରାଉ ସେ ବୋଲନ୍ତି ଶ୍ରୀପତି।୧୭୪।

ହରି ପାଟବଂଶୀ ସେ ଅଟନ୍ତି ମହାସ୍ୱତୀ

ଜରାସନ୍ଧର କଣ୍ଠେ ବିଜୟ କଲେକ ସରସ୍ୱତୀ।୧୭୫।।

ଯହୁଂ ବିଜେକଲେ ଦେବୀ ଜରାସନ୍ଧର କଣ୍ଠେ

ଶରୀର ମୋହିତ ସେ ହୋଇଲା ମହାହୃଷ୍ଟେ।୧୭୬।

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ଜଗନ୍ନାଥଂକର ମୁଖ ଚାହିଂ

ଖୃପ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଗୋଟି ତୋହୋର କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ ନାହିଂ।୧୭୭।

ଅର୍ଜୁନକୁ ବୋଇଲା ତୁ ଅଟୁ କ୍ଷୀଣ ବପୁ

ତୋହୋର ସାଂଗ୍ରାମେ କିସ ହୋଇବ ପୁଣ ମୁକୁ।୧୭୮।

ମଧ୍ୟରେ ଅଛଇ ଯେହୁ ଧୁର୍ମୁଷା ବ୍ରାହ୍ମଣ

କୋଳକରି ଧଇଲେ ଲାଗିବ କାଖେଣ ।୧୭୯।

ପାରୁ ନ ପାରୁ ୟେହାର ଶରୀର ଦୁର୍ମୋଟା

ବାହାର ହୋଇ ଆସ ହୋ ସାଂଗ୍ରାମେ ବିପ୍ର ଗୋଟା ।୧୮୦।

ଗୋବିନ୍ଦେ ଚାହିଂଲେ ତହିଂ ଭୀମସେନର ବଦନ

ଯାଅ ହୋ ପଣ୍ଡାୟେ ରାଜାର ତୁମ୍ଭଂକୁ ହୋଇଲା ମନ ।୧୮୧।

ନାରାୟଣଂକ ମୁଖରୁ ୟେସନେକ ଅମୃତ ବଚନ ଶୁଣି

ବାହାର ପାବେନି ଯେ କୋପେଣ ଶିର ଝୁଣି।୧୮୨।

ତ୍ରିକଛ ବସନ ଫେଡି ମାଲକଛ ପିନ୍ଧି

ଲମ୍ବିତ ଜୁଡା ଯେ ନାଗବନ୍ଧ କରି ବାନ୍ଧି ।୧୮୩।

ପବିତ୍ର ଉତୁରି ଯେ ବାନ୍ଧିଲା ବାମକରେ

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରି ଉଭା ହୋଇଲା ବ୍ରିକୋଦରେ।୧୮୪।

ଭୂମି ଠାଣ କରି ଘେନିଲାକ ବୀର ଧୂଳି

ବାହାସ୍ଫୋଟ ଦେଇ ଉଭା ହୋଇଲା ମହାବଳୀ।୧୮୫।

ଆକ୍ରଷଣ କରି ଯହୁଂ ହୋଇଲା ଠିଆଠାଣ

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ୟେତ ନୋହୋଇ ବ୍ରାହ୍ମଣ ।୧୮୬।

ଦେବ କି ଦାନେବ ତୁମ୍ଭେ କପଟ ରୂପ ଧରି

ନିଚୟେ ଅଇଲା ହୋ ମରଣ ଇଚ୍ଛା କରି ।୧୮୭।

ଧର୍ମକୁ କଷଣ ମୋତେ କରୁଅଛଟି କି ଦ୍ୱିଜ

ଋଷିମାନନ୍ତ ତହିଂ ସାକ୍ଷ କରଇ ମହାରାଜ।୧୮୮।

ମୋହୋର ଦୋଷ ନାହିଂଟି ତୁମ୍ଭେ ଆପଣେ ମରିବ

ବ୍ରହ୍ମହତ୍ୟା ଦୋଷ ପୁଣ କାହାତହିଂ ପଡିବ।୧୮୯।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ହୋ ଶୁଣ ଜରାସନ୍ଧ

ସାଂଗ୍ରାମେ ଗୋ ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇଲେ ଶିରଚ୍ଛେଦ।୧୯୦।

ଓହୋବଳ ସାଂଗ୍ରାମରେ ହତ୍ୟାଦୋଷ ନାହିଂ

ଜରାସନ୍ଧ ଧାଇଂଲା ମାରୁତି ବଚନ ପାଇଂ।୧୯୧।

ରେ ରେ କାର କରିଣ ସେ ଶବଦେକ କଲା

ମହାଭଇରୋବ ମୂର୍ତ୍ତି ଧରି ଭୀମସେନ ଆକ୍ରେଷିଲା ।୧୯୨।

ବୋଇଲା ଖଡଗ ଫଳା ଧନୁ ଯେ ବିନ୍ଧାଣ

ପଟ୍ଟା ଶକତି ଗୁରୁଜ ଗଦା କିସ ଯୁଦ୍ଧ ଜାଣ।୧୯୩।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ହୋ ଆମ୍ଭେ ଦ୍ୱିଜ ଜାତି

ଆମ୍ଭେ କେହ୍ନେ ଜାଣିବୁ ହୋ ତୋର ଧନୁ ଫଳାର ଗତି ।୧୯୪।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ମୁଂ କିଛି ନ ଜାଣଇଂ

ଗଡୁ , ଗଡୁ , ପଡୁ , ପଡୁ , ପଛେ ହେବ ଯେଉଣ ମାନଇଂ ।୧୯୫।

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଇଲା ୟେ ମାଲ ବିନ୍ଧାଣର କଥା

ଶୁଣ ଆହେ ଦ୍ୱିଜବର ଯୁଦ୍ଧର ବାରତା ।୧୯୬।

ଭୁଜେ ଭୁଜେ ପଡ଼ିତାଳ ପାଦେ ପାଦ ଛନ୍ଦି

ଶିରେ ଶିର ପଡ଼ିତାଳ ହୃଦେ ହୃଦ ବାନ୍ଧି ।୧୯୭।

ତାଡ଼ଣ ମାଡ଼ଣ ଭିଡ଼ଣ ଆବର ବିକଟ

ଘୋର ପ୍ରହାର ସେ ଯେ ହୋ ବଡ଼ାଇ ସଂକଟ।୧୯୮।

ଧରଣ ଧାରଣ ହରଣ ଘୋରରୂପା

ରକ୍ଷଣ ଦେଖଣ ଆକ୍ରଷଣ ବିକଟ ସରୂପା।୧୯୯।

ମାରଣ ତାରଣ ମେଣ୍ଟଣ ଉଦ୍ଧାରଣ

ବିଡମ୍ବଣ ମାଲବିଦ୍ୟା ଚଉରାଶି ବିନ୍ଧାଣ ।୨୦୦।

ଭାରା କଉତୁକ ଛତିଶ ପାରିବନ୍ଧ ଗାଢ ଛନ୍ଦ

ୟେମନ୍ତ ବିଧାନରେ ହୋଇଲା ମାଲବନ୍ଧ ।୨୦୧।

ଆକ୍ରେଷିଣ ମାଲଯୁଦ୍ଧ କରନ୍ତେଣ ବଢି

କିରଟି କିରଟି ବୋଇଲେଣ ସାଂଗ୍ରାମ ପୁଣ ଛାଡି।୨୦୨।

ରାଜାର ବଚନେ ବୋଲଇ ମରୁତର ସୁତ

ତୁ ଯାହା ବୋଇଲୁ ସେ ମୋହୋର ସନମତ ।୨୦୩।

ଦନ୍ତେଣ ଅଧର ଚାପି ବୋଲଇ ମହାବୀରା

ଭୀମକୁ ଆକ୍ରେଷିଣ ଯେ ଧଇଲା ବୀର ଜାରା।୨୦୪।

ଭୁଜେଣ ଭୁଜ ଭିଡି ମୁଥେଣ ମୁଥ ମାରି

ହୁଂକାର ଶବଦେଣ ହୁଅନ୍ତି କୋଡା କୋଡ଼ି।୨୦୫।

ବାହା ଛନ୍ଦା ଛନ୍ଦି ହୋଇଲେ ଧରା ଧରି

କେହି କାହାକୁ ଯେ ନୁଆରନ୍ତି ବଳେ ପାଡ଼ି।୨୦୬।

ପାଦେଶ ଭୀମସେନକୁ ଛନ୍ଦିଲା ଜରାସନ୍ଧ

ଆକ୍ରେଷି ଭୀମସେନକୁ ସେ ଯେ ପାଡ଼ିଲା ମାଲବନ୍ଧ ।୨୦୭।

ମାଡିଣ ଜରାସନ୍ଧ ଯେ ବସିଲା ଉପରେ

ପ୍ରତିଗ୍ୟାଂ କରଇ ସେ ଅତିୟ କୋପଭରେ।୨୦୮।

ଆରେ ଜୀଉଂ ଜୀଉଂ ନାଶକର ରେ ପୋଛିଲା ତୋର ପାଂଜି

ବ୍ରାହ୍ମଣ ହୋଇ ତୁ ରେ ହୋଇଲୁ ବଡ଼ ଗଂଜି।୨୦୯।

ସୁମର ବ୍ରାହ୍ମଣ ରେ ତୋ ଇଷ୍ଟଦେବତା

ସୁମର ଦ୍ୱିଜବର ରେ ତୋହୋର ମାତା ପିତା।୨୧୦।

ହୁଂକାର ଶବଦେକ ଯେ କଲାକ ମାରୁତି

ଜାରାକୁ ଲେଉଟାଇ ପକାଇଲା ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି।୨୧୧।

ମାଡିଣ ବସିଲା ସେ ଜରାସନ୍ଧର ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ

ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରଇ ବୀର ଅତିୟ ମତ୍ତଭରେ।୨୧୨।

ପୁଣୁହିଂ ଲେଉଟାଇ ପାଡିଲା ଜରାସନ୍ଧ

ଭୀମର ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ ମାତି ବସିଲାକ ମାଲବନ୍ଧ।୨୧୩।

ପୁଣି ଲେଉଟାଇ ମାଡ଼ି ବସିଲା ମାରୁତି

ଜାରା ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ ମାଡ଼ି ବସିଲା ତତକ୍ଷଣାନ୍ତି।୨୧୪।

ଧରାଧରି ଗଡ଼ାଗଡ଼ି ହୁଅନ୍ତି ମରାମରି

ପାଦଭରେ ହେଳ ଯେ ଘେନଇ ବସୁନ୍ଧରୀ।୨୧୫।

ମୁଥେ ମୁଥ ପଡିତାଳ ହୁଅନ୍ତେଣ ବେନି

ଗଗନେ କମ୍ପିଲେ ଯେ ନାଥ ସଂଜୀବନୀ ।୨୧୬।

ତର୍ଜନ୍ତି ଗର୍ଜନ୍ତି ସେ ଉଠନ୍ତି ଲୋଟନ୍ତି

ମୁଖରାବ ଶବଦେ ଯେ ଦିଗପାଳ ତ୍ରାସନ୍ତି।୨୧୭।

ମହାଯୁଦ୍ଧ ଦେଖି ଯେ ଯାଗନିକେ ବିଚାରନ୍ତି

ପାଉଂଶ କୁଢ ପକାଇ ଯେ ପୋତିଲେ ଆହୁତି।୨୧୮।

ଭାରଦ୍ୱାଦଶେ ବୋଇଲେ ଶୁଣ ହୋ ସୁଦେବ

ସାଂଗ୍ରାମ କରନ୍ତା ୟେ ବୀର କେ କେଟି କହିବା ପ୍ରସ୍ତାବ ।୨୧୯।

ସୁଦେବ ବୋଇଲେ ଜରାସନ୍ଧ ଉତକର୍ମ ତପେ

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକଇଂ ଘେନି ହରି ବିଜେକଲେ ଗୋପ୍ୟେ ।୨୨୦।

ବଢିଲା ରଣରଙ୍ଗ ଯେ ବିକୋଦର ମହାବୀରା

ୟେହିକ୍ଷଣୀ ମାରିବ ଭୀମସେନ , ବଧ ହୋଇବଟି ଜାରା ।୨୨୧।

ଆହୋ ଭୀମ ଜରାସନ୍ଧର ଯେ ସମର ଗୁରୁତର

ଯାଗଶାଳ ଆଦିକରି ଭାଂଜି ହୋଇଲା ସର୍ବଚୂର।୨୨୨।

ମେଢ ମଣ୍ଡୋପ ଯେ ଦେଉଳ ଜଗତୀ

ସମସ୍ତ ଭାଂଜିଣ ଯେ ପଡିଲାକ କ୍ଷିତି ।୨୨୩।

ଦୁସହ ସାଂଗ୍ରାମ ହୋ କହିତେ କି ପାରି

ରୋଧିର ବୃଷ୍ଟି ହୋଇଲା ବେନି ଶରୀର ଜର ଜରି।୨୨୪।

ବେନିଷଣ୍ଢ ଯେସନେକେ ହୋଅନ୍ତି ପଡିତାଳ

ସତ୍ୟଯୁଗେ ଯୁଦ୍ଧ ଯେସନେକେ କେତୁ ଯେ ମଙ୍ଗଳ।୨୨୫।

ସାଂଗ୍ରାମେ ଅନିର୍ବାରଣ ସେ ବୃହଧ୍ୱଜର ବଳା

ବଳେଣ ବଳବନ୍ତା ସେ ତେଜେଣ ଅନର୍ଗଳା।୨୨୬।

ଭୀମସେନକୁ ମାଡି ବସିଲା ହୃଦଗତେ

ବକ୍ଷସ୍ଥଳ ଚାପିଣ ସେ ମାଇଲା ବଜ୍ରମୁଥେ।୨୨୭।

ରାଜାମାନେ ଅଛନ୍ତି ଯେ ନିଆଳ ହାଦେ ପିନ୍ଧି

ଧ୍ୟାୟେ କରି ସୁମରନ୍ତି ସେ ଅନାଦି ସର୍ବସିଦ୍ଧି।୨୨୮।

ନମସ୍ତେ ଅନାଦି ଗୋ ଶକତି ମାହେଶ୍ୱରୀ

ଆଦିସମ୍ଭୁତ ହୋଇଲୁ ମହା ଅନଳ ବିଦାରି।୨୨୯।

ଅଗ୍ନିହୁଂ ଅଧିକ ଗୋ ବିରାଜିତ ତୋର ତେଜ

ୟେକଇ ବଦନକୁ ତୋ ଶୋହଇ ସହସ୍ରେକ ଭୁଜ ।୨୩୦।

ସମସ୍ତ ଦେବତାୟେ ତୋତେ ଦେଖି କଲେ ସ୍ତୁତି

ଶ୍ରୀଭୁଜେ ଆଣି ଦିଲେ ଧନୁ ତ୍ରୋଣ ଶକତି।୨୩୧।

ପରିଘ କୋନ୍ତ ନାରାଜ ପଟ୍ଟିସ ଯେ କୁଣ୍ଡଳୀ

ଗୁରୁଜ କମାୟେଣ ବିଜେକର୍ଣ୍ଣକଟାରୀ ମୂଷଳୀ।୨୩୨।

ସକଳ ଦେବତାୟେ କଲେ ଅନେକ ତୁସ୍ତି

ସମସ୍ତ ଶସ୍ରମାନ ଦିଲେକ ବେଦପତି ।୨୩୩।

କାଳପାଶୀ ଜଳପାଶୀ ନାଗପାଶୀ ଶର

ବ୍ରହ୍ମଶକ୍ତି ଶୂଳଶକ୍ତି ବଜ୍ରଶକ୍ତି ମୁଦୁଗର ।୨୩୪।

ସମ୍ଭନ ମୋହନ ବଶ ଉଚ୍ଚାଟନ ବିଦ୍ୟା

ଗୁଟିକା ଅଂଜନ ଧରଣ ଧାରଣ ସର୍ବସିଦ୍ଧା ।୨୩୫।

ତାରଣ ମାରଣ ଆରଣ ସିଦ୍ଧି ସାଧକ ମନ୍ତ୍ର

ସାଧନ ଶୋଧନ ବୋଧନ ସିଦ୍ଧି ସର୍ବ ଯନ୍ତ୍ର।୨୩୬।

ଉଲ୍ଲକପଦ ମନ୍ତ୍ର ସାଧନେ ତୁ ପରମ ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ

ବାହାନେ ବିଜେକଲୁ ଗୋ ପିଠି ଯେ କେଶରୀ।୨୩୭।

ଦେବତାଂକର କଷ୍ଟ ମାଗୋ ଉଦ୍ଧାରିବା ନିମନ୍ତେ

ବିଜୟେ ମହାମାୟା ଗୋ କଣୟଗିରି ପର୍ବତେ।୨୩୮।

ଅସୁରବଳ ଦେଖି ଗୋ ଶରୀର କଲୁ ଗୋପ୍ୟ

ବାରିତ ନ ଗଲା ମାଗୋ ୟେ ତୋହୋର ସରୂପ।୨୩୯।

ଦତ୍ୟନ୍ତ ମୋହିଲୁ ମାଗୋ ମୋହୀନି କାମସେଣା

ମଦନେ ବଶକଲୁ ଅସୁରନ୍ତ କଲୁ ବଣା ।୨୪୦।

ଚଣ୍ଡ ମୁଣ୍ଡ ବଧିଲୁ ଗୋ ଶୁମ୍ଭ ଯେ ନିଶମ୍ଭୁ

ମାୟା ମୋହିନୀ ରୂପେ ଯେ ବଶ କଲୁ ସବୁ।୨୪୧।

ଶୁମ୍ଭ ନିଶୁମ୍ଭ ନାଶ କଲୁ ଗୋ ଭରହରଷ ନାଟେ

ବିଡାଳାକ୍ଷ କାନ୍ତିମାଳା ଗୋ ବଧିଲୁ ଦେବୀ କୂଟେ।୨୪୨।

ରକ୍ତବୀର୍ଯ୍ୟ ବଧିଲୁ ମୋଗୋ ଡାଂକେଣୀବୃନ୍ଦ ପେଷି

ଭଇରୋବୀ ବାସେଳୀ ଖେଚରୀ ରୂପ ଯେ ପ୍ରକାଶି।୨୪୩।

ଚାମୁଣ୍ଡା ଚର୍ଚିକା ଯେ ଅଭୟେ ବାସେଳୀ

କାମାକ୍ଷୀ ତ୍ରିପୁରା କଂକାଳୀ ବେତାଳୀ ।୨୪୪।

ଅଭୟେ ଅପର୍ଣ୍ଣା ଗୋ ମୋହିନୀ କାମସେଣା

ବ୍ରହ୍ମାୟେଣୀ , ରୁଦ୍ରାୟେଣୀ , ଇନ୍ଦ୍ରାୟେଣୀ , ମହାମାୟା ସର୍ବଜିଣା ।୨୪୫।

ଚଣ୍ଡିକା ଚନ୍ଦ୍ରଚୂଡା ବେତାଳୀ ଡାକେଶ୍ୱରୀ

ମହାବିଶ୍ୱରୂପିଣୀ ଗୋ ଘୋଟିଲୁ ସର୍ବପୁରୀ।୨୪୬।

ଧାଆଂରେ ମାର ରେ କଉତୁକେ ଦ୍ୟନ୍ତି ବୋବି

ଶ୍ରୋଣେହା ପିଚାଶୁଣୀ ଡାକେଣୀ ଭଇରୋବୀ।୨୪୭।

ଅନନ୍ତା ବିଜୟା ଗୋ କାଳିକା କାଳରାତ୍ରି

ଅନେକ ମୂରତି ୟେକ ଶରୀରୁଂ ଉତପତ୍ତି।୨୪୮।

ରକତବୀର୍ଯ୍ୟ ମାରି ମଧୁ ମାଂୟେସେ ଖେଡି

ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ ବୁଲାଇ ଅସୁରନ୍ତ ପର୍ବତେ କଚାଡି।୨୪୯।

ଚାମର ବେମାଳ ଦତ୍ୟ ମରାଇଲୁ ଭଇରୋବୀର ହାଥେ

ବୀରଘଣ୍ଟ ବଧ କରାଇଲୁ ତ୍ରୁପୁରାନ୍ତେ ୟେକାନ୍ତେ।୨୫୦।

ରକତବୀର୍ଯ୍ୟ ନାଶଗଲା ନାରାୟଣୀଂକର ହାଥେ

କାମରୂପେ ଯୁଦ୍ଧକଲେ କାଳିକା ସହିତେ ।୨୫୧।

ବେତାଳୀ ନାଶଗଲା ରାକ୍ଷାସ ଯମଘଣ୍ଟ

ମାୟାମୋହେ ମୋହିଲୁ ବଧିଲୁ ସର୍ବଦୁଷ୍ଟ ।୨୫୨।

ମୟେଂଷାସୁର ବଧକଲୁଗୋ ହୋଇଲୁ ଉଲଗ୍ନଶାୟୀ

ମୋହନ କାମଗତେ ମୃଚ୍ଛାଗଲା ଚାହିଂ ଚାହିଂ।୨୫୩।

ଶୂକେଳ ମାରି ମାଡି ବସିଲୁ ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ

ତୁହି ସେ ଅସୁର ବଳ ଧ୍ୱଂସ ସର୍ବକାଳେ ।୨୫୪।

ଜୟ ତୁ ନାରାୟଣୀ ଗୋ ଅନାଦି ଶକତି

ତୁହି ସେ ସଂସାର ଜନଂକରଫେଡୁ ଗୋ ଦୁର୍ଗତି।୨୫୫।

ଲୋଭ ମୋହ ଅହଂକାର ହିଂସା ଅପବାଦୁଂ

ୟେଥୁ ମୁକତି ହୋଇବୁ ମା ଗୋ ତୋହୋର ପରସାଦୁଂ ।୨୫୬।

ଯୋଗେ ଯୋଗେଶ୍ୱରୀ ଗୋ ଅପାଦ ଦୁଖ ଖଣ୍ଡି

ହୁଅସି ପ୍ରସନ୍ନ ଗୋ ଅଭୟେ ମଙ୍ଗଳଚଣ୍ଡୀ।୨୫୭।

ସୁର ସିଦ୍ଧମୁନି ଗୋ ଯାହା ଚରଣେ ବନ୍ଦେ

ଅତିୟ ଗୁଣବନ୍ତୀ ଗୋ ସଦାଶିବର ବିନୋଦେ।୨୫୮।

ଆନନ୍ଦନନ୍ଦିନୀ ଗୋ ସମସ୍ତ ଦୁଖ ନାଶି

ୟେ ଭବ ସାଗରୁ ମୋତେ ଉଦ୍ଧରି ଧର ଝଙ୍ଗେରପୁର ବାସୀ ।୨୫୯।

ଭଗତି ମୁକତି ମାଗୋ ତୋହୋର ପ୍ରସନ୍ନେ

ପାଇଲି ପରମଗତି ସିଦ୍ଧସାରୋଳା ଦ୍ରଶନେ।୨୬୦।

ମୁହିଂ ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ମୂର୍ଖ ଗୋ ଗ୍ୟାନ ମୋର କିସ

ତବ ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ମୋତେ ଭବିଷ୍ୟ ହୋଇଲା ଦୃଶ ।୨୬୧।

ନର୍ମଦା ସରସ୍ୱତୀର ମୁଂ ଭଣ୍ଡାର ବିଧ୍ୱସିଂ

ଶୂଦ୍ରମୁନି ସାରୋଳା ଦାସକୁ ମୁକତି ଗତି ଦେସି।୨୬୨।

ଆହୋ ଦୁର୍ଗାଂକୁ ତୁସ୍ତି ଯେ କଲେ ବନ୍ଦୀରାଜାମାନେ

ୟେ ଦୁର୍ଗତିରୁ ତରିବୁଂ ଗୋ ତୋହୋର ପରସନ୍ନେ।୨୬୩।

ମାଗୋ କନ୍ୟାମାସ ଶୁକଳ ପକ୍ଷ ଅଷ୍ଟମୀର ତିଥି

ଶରଦ ଉଚ୍ଛବ କରି ତୋତେ ହୋଇଥିବୁ ଭଗତି।୨୬୪।

ଅନେକ ସମ୍ଭର ଭରି ମାଗୋ ମହାନିଶାୟେ ତୋତେ ପୂଜି

ଚାରି ଚାରି ଜଣ ନରବଳି ତୋତେ ଦେଉଥିବୁ ଭୋଜି ।୨୬୫।

ମଇଂଷି ମେଷ ଛାଗଳ ରୋଧିର ମାଂସେ ପୂଜା

ଦୁର୍ଗାଂକୁ ତଲୟେ କରି ସୁମରଣା କରନ୍ତି ସର୍ବରାଜା ।୨୬୬।

ଜରାସନ୍ଧ ବଧ ଯାଉ ୟେ ବ୍ରାହ୍ମଣଂକ ହାଥେ

ଯଦ୍ୟପି ଭଗତମତ୍ସଳୀ ମାଗୋ ତୁ ଅଟୁ ଜଗତମାତେ ।୨୬୭।

ସୁମରନ୍ତେ ଗୋସାମଣୀଅଭୟେ ହିଙ୍ଗୁଳା

ରାଜାନ୍ତ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଲେ ଦେବୀ ଯେ ସର୍ବ ମଙ୍ଗଳା ।୨୬୮।

ଛାଡ ହୋ ମନଭ୍ରାନ୍ତି ତୁମ୍ଭେ ସକଳ ରାଜାମାନ

ୟେହିକ୍ଷଣୀ ଜରାସନ୍ଧ ହୋଇବ ନିଧନ ।୨୬୯।

ରାଜାଂକୁ ବର ଦେଇ ଭୀମାଂକୁ କଲେ ଦୟା

ମାରୁତି ଅଙ୍ଗେ ବିଜେ କଲେ ମହାମାୟା ।୨୭୦।

ସାଂଗ୍ରାମେ ଅପଚୟେ ପାଉଥିଲା ଭୀମ

ମହାବଳନ୍ତ ହୋଇଣ ପାଇଲା ସାଷ୍ଟାମ ।୨୭୧।

ଜରାସନ୍ଧକୁ ସେ ଯେ ପାଡ଼ିଲା ଲେଉଟାଇ

ମାଡିଣ ହୃଦଗତେ ବସିଲା ବୀର ଯାଇ ।୨୭୨।

ମନ୍ଦର ମାଡ଼ି ଯେହ୍ନେ ବସଇ ମହାମେରୁ

ସେହି ସାନ୍ଦ୍ରିଶେ ଭୀମସେନ ଜରାସନ୍ଧକୁ ହେଲା ମହାଗୁରୁ ।୨୭୩।

ଆକ୍ରେଷି ମାଡ଼ି ବସିଲା ଯେ ଜାରାର ବକ୍ଷସ୍ଥଳେ

ନେଇ ବାମକରେ ଚାପେ ହୃଦୟେ ମଣ୍ଡଳେ।୨୭୪।

ବେନି ପାଦେ ମାଡ଼ି ବସିଲା କଟି ମେଖଳା ଜାନୁ

ଅପାର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରଇ ପବନର ତନୁ ।୨୭୫।

ରେ ରେ ଜାରା ସୁମର ତୋର ଇଷ୍ଟ ଯେ ଦେବତା

ରେ ରେ ଜାରା ସୁମର ତୋର ପିତା ମାତା।୨୭୬।

ରେ ରେ ଜାରା ତୋର ବୁଡିଲା ଆଜ ଜୀବ

ରେ ରେ ଜାରା ତୋର ପାଞ୍ଜି ପୋଛିଲା ଯମଦେବ।୨୭୭।

ରେ ରେ ଜାରା ତୁହି ତ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ଉପଲେଖୁ

ରେ ରେ ଜାରା ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟ କେ ପାରୁ ତୋତେ ରଖୁ ।୨୭୮।

ଯଦ୍ୟପି ବ୍ରହ୍ମା ରୁଦ୍ର କୁବେର ବଜ୍ରଧାରୀ

ରେ ରେ ଜାରା ତୋତେ କେ ପାରେ ରକ୍ଷାକରି।୨୭୯।

ଅନେକ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରି ପବନର ସୁତେ

ଗର୍ଜନ ନାଦ କରି ମାଇଲା ବଜ୍ର ମୁଥେ ।୨୮୦।

ସାଧୁ ମହିମା ତୋର ରେ ମଗଧେଶ୍ୱର ନୃପତି

ଭୀମସେନ ମୁଥଘାତେ ନୋହିଲା ନିବୃତ୍ତି ।୨୮୧।

ପୁଣିହିଂ ପ୍ରହାର ସେ କଲା ବଜ୍ରଦଣ୍ଡ

ବେନିମୁଥ ମାଇଲା ନେଇ ଜରାସନ୍ଧର ମୁଣ୍ଡ।୨୮୨।

ତଦ୍ୟାପି ଅଚେତ ନୋହିଲା ମଗଧେଶ୍ୱର ବୀର

ଭୀମସେନ ମୁଥ ଘାତେ ବାହାର ହୋଇଲା ରୋଧିର ।୨୮୩।

ଗଡ଼ଇ ପଡ଼ଇ ତ୍ରିପଣ୍ଡ ଶରୀରୁ ମହାଘୃମ

ଦଶନହେ ଜାରା ବକ୍ଷସ୍ଥଳ ବିଦାରଇ ଭୀମ।୨୮୪।

ରେ ରେ କାର କରିଣ ଜାରା ବୋଲି ଅଧରେ ଦନ୍ତ ଚାପି

ଚନ୍ଦ୍ର ଦେଖିଣ ଯେହ୍ନେ ରାହୁର ତେଜ ବ୍ୟାପି।୨୮୫।

କଳାନ୍ତକ ରୁଦ୍ର ରୂପ ବିକଶିଲା ମାରୁତି

ରଡି ଘାୟେ କମ୍ପିଲେ ଦିଗପାଳେ ସୁରପତି।୨୮୬।

ସମରେ ଜରାସନ୍ଧ ଯହୁଂ ନୋହିଲା ନିଚେତ

ଭୀମ ପ୍ରଶଂସା କଲା ସାଧୁରେ ମଗଧେଶ୍ୱର ନାଥ।୨୮୭।

ମହାଶ୍ରମ ପାଇ ସେ ପବନର ବଳା

ଶତଶିଂଗ ପର୍ବତକଇଂ ବୀର ସୁମରଣା କଲା।୨୮୮।

ୟେକଉତ୍ତର ଶତଶିଂଗର ହୋଇଲା ପ୍ରାକର୍ମ

ବିକ୍ରୋଦର ମୂରତି ତହୁଂ ପ୍ରକାଶିଲା ଭୀମ ।୨୮୯।

ଦେଖିଣ ତ୍ରାସିଲେ ସକଳ ପୁରଜନେ

ନବତାଳ ଉଚ୍ଛର୍ଗ ସେ ହୋଇଲା ବାର ଭୀମସେନେ ।୨୯୦।

ମଂଚକୁ ଅଶକ୍ୟଭୀମସେନ ଭୀଷ୍ମରୂପୀ

ଜରାସନ୍ଧ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଜ ନୋହିଲା ତଥାପି ।୨୯୧।

ସାଂଗ୍ରାମେ ବିମୁଖ ଯହୁଂ ହେଲା ବିକ୍ରୋଦର

ବିଚାରଇ ଛାଡିବି ୟେ ହୋଇଥାଉ ଅଜରାମ୍ବର ।୨୯୨।

ସାଂଗ୍ରାମେ ନିସତେ ଆଡେ ଚାହିଂଲା ପାବେନି

ୟେହାକୁ ନ ମାରି ପାରିବି ଠାରଇ ଚକ୍ଷୁ ଘେନି ।୨୯୩।

ୟା ଦେଖି ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲା ଦେବ ଶୁଣିମା ନାରାୟଣ

ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ହରି ଆମ୍ଭେ ତୋହୋରେ ଶରଣ ।୨୯୪।

ୟେସନେକ ସୁଲଭ ଦେବ ଶୁଭ ଜଗତେ

ପାଣ୍ଡବେ ବ୍ରତନ୍ତି ସିନା ବିଷ୍ଣୁଂକ ଆଶ୍ରିତେ ।୨୯୫।

ସାଂଗ୍ରାମେ ମାରୁତି ଯେ ପାଇଲାନି ଅନେକ ଦୁଖ

ବଧକଇ କାରଣ କହୁକିନା ଶିରିବତ୍ସ ।୨୯୬।

ନ ପୁଣ ଭୀମସେନ ଛାଡଇ ଜାରାକୁ

କେଡେ ଅଷ୍ଟାଙ୍ଗେ ଦେବ ପାଡିଲା ଅଛଇ ତାହାକୁ।୨୯୭।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲା ଯାହା କହିଲେ ବିଶ୍ୱନାଥେ

ମାରୁତି ୟେବେ ତାହା ପାସୋରିଲେ କେମନ୍ତେ।୨୯୮।

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲା ସେ ସମରେ ମହାରାଗୀ

ମୂର୍ଖ ଅପଣ୍ଡିତ ସେ ସମସ୍ତ ପରିତ୍ୟାଗୀ ।୨୯୯।

ମତ୍ତଭୋଳେ ପାସୋରିଲା ପବନର ନାନ

ତୁ ତାକୁ ଚେତାଇ ଦେବା ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ।୩୦୦।

ଅର୍ଜୁନର ବଚନ ଶୁଣିଣ ଦେବ ଶିରିପତି

କରତାଳି ମାରିଣ ହସିଲେ ତୋଷମତି ।୩୦୧।

କରତାଳ ଶୁଣି ବିକ୍ରୋଦର ଦିଲା ଦୁଷ୍ଟି

ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥଂକ ବଦନକୁ ଚାହିଂଲା ଲେଉଟି।୩୦୨।

ଧୋତି ଗୋଟିୟେକ ଦେବ ଧଇଲେ ଶ୍ରୀଭୁଜେ

ଲେଉଟାଇ ବେନିଫାଳେ ଚିରିଲେ ଦେବରାଜେ।୩୦୩।

ବିଶ୍ୱନାଥଂକ ବଚନ ପାସୋରିଣ ଥିଲା

ନାରାୟଣଂକ ଠାରନ୍ତେ ଗ୍ୟାନ ସେ ପାଇଲା।୩୦୪।

ବାହାନାଦ କରି ଭୀମ ଜାରାର ଧଇଲା ବେନିପାଦ

ଦେଖିଣ ବିସ୍ମୟ ଯେ ହୋଇଲା ଜରାସନ୍ଧ।୩୦୫।

ମଗଧେଶ୍ୱର ବିଚାରଇ ବଇକୁଲ ଚିତ୍ତେ

ଗୁପତ ରୂପେ ବିଜୟେ କଲୁକି ଦେବ ଜଗନ୍ନାଥେ।୩୦୬।

ଅଷ୍ଟାଦଶବେଳ ପରିଯନ୍ତେସହିଲୁ ମୋର ଧାଡି

ତୋ ଚକ୍ରଘାତକୁ ଆଶେ କରିଥିଲି ଦେବହରି।୩୦୭।

ଆପଣେ ନ ମାରି ମରାଉଛୁ ପରହାଥେ

ଚକ୍ରେ ବଧ ମୋତେ କର ହୋ ଜଗନ୍ନାଥେ।୩୦୮।

ମୋକ୍ଷକଇଂ ଗତି ମୋତେ ଦେବା ହେ ଶିରିପତି

ନାଶକର ଦଣ୍ଡେ ମୋତେ ନ ଦିଆଅ ଶାସ୍ତି।୩୦୯।

ବିକଳେ ଜରାସନ୍ଧ ଯେ ଅନେକ ବିନୋୟୀ

ଅନେକ ନିସତେ କହଇ କାର୍ପୁଣ୍ୟ ଭାବ ହୋଇ।୩୧୦।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ଭୀମ ଆବର କିସ ଉପଲେଖୁ

ମାରି ପକାଅ ୟେ ଦୁଷ୍ଟକୁ ଆବର କିଂପେ ରଖୁ।୩୧୧।

ହରି ଆଗ୍ୟାଂ ପ୍ରମାଣେ ବେନି ଚରଣ ଭୀମ ଧରି

ଚରଣେ ମାଡି ଚରଣେ ଧରିଣ ଉଡୁଛି ।୩୧୨।

କୋପେଣ ଗର୍ଜଇ ଭୀମସେନ ନରସିଂଘ ମୂର୍ତ୍ତି ପ୍ରାୟେ

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କମ୍ପଇ ଘୋର ଶବଦ ରଡି ଘାୟେ।୩୧୩।

ଆକ୍ରେଷିଣ ଧଇଲା ପବନର ବାଳ

ବିଶ୍ୱରୂପେ ଉଛୁଡିଣ କଲା ବେନିଫାଳ ।୩୧୪।

ପବନ ଆଘାତେଣ ତହିଂ ଖଣ୍ଡେକ ବୁଲାଇ

ଦଷିଣ ସମୁଦ୍ରକୁ ବୋଲି ଦିଲାକ ଫୋପାଡଇ ।୩୧୫।

ଅଗାଦ ଜଳେ ପଡିଲା ଜରାସନ୍ଧର ଅର୍ଦ୍ଧଖଣ୍ଡ

ଜଳଭୁବନ କମ୍ପିଲା ଉଛୁଳିଲା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ।୩୧୬।

ଆରେକ ଖଣ୍ଡ ଯେ ଭୀମ ବୁଲାଇ ଫିଙ୍ଗିଲା ମହାକୋପେ

ଆକାଶ ମଣ୍ଡଳେ ଖେପିଲା ସେ ଗୁରୁତାପେ।୩୧୭।

ଶୂନ୍ୟେ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଲା ସେ ଭୀମସେନ ଡରେ

ଭୂଅଚର ହୋଇଣ ରହିଲା ଶୂନ୍ୟ ପୁରେ ।୩୧୮।

ଚାରଗଣେ କହିଲେ ଯେ ସହଦେବର ଆଗେ

ସ୍ୱାମୀ ଜରାସନ୍ଧ ବଧ କଲେ ତିନି ବ୍ରାହ୍ମଣେ ବଇରାଗେ ।୧।

ଶୁଣିଣ କୋପକଲା ସେ ସହଦେବ କୁମର

ଦଣ୍ଡସାଜି ପଶିଲା ସେ ନବର ଭିତର ।୨।

ପାତ୍ର ଅମନାତ୍ୟ ମୁକୁଟ ବନ୍ଧା ଯୋଦ୍ଧାନ୍ତ ଘେନି

ବ୍ରାହ୍ମଣନ୍ତ ମାର ବୋଲି ଶୁଭିଲା ଉଚ୍ଚେ ଧୁନି।୩।

ତର୍ଜନ ଗର୍ଜନ କରି ଉଠିଲେ ସଇନି

ଧାମନ୍ତି ଯେ ଯୋଦ୍ଧାମାନେ କରେ ଶସ୍ର ଘେନି।୪।

ଅନେକ ବିରତ୍ୱର କଳିତ ନୁଆରି

ସମସ୍ତ ଯୋଦ୍ଧାମାନେ କରେ ଶସ୍ର ଧରି ।୫।

ତେଇଶି କ୍ଷଉଣୀ ଜରାସନ୍ଧର ଅଙ୍ଗବଳ

ବାଦ୍ୟନାଦ ଶବଦେ ସେ ସମୁଦ୍ର ଉଲ୍ଲୋକ।୬।

ଦଣ୍ଡ ଦେଖି କୋପ ତହିଂ କଲାକ ପାବେନି

ଧାମଇଂ ମାରୁତି ଯେ କରେଣ ଶାଳ ଶିଳ ଘେନି।୭।

ଗର୍ଜନ ନାଦେଣ ଯେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସାମରଥ଼

ଆକାଶ ମଣ୍ଡଳେ ଲାଗିଲା ଭୀମସେନର ମଥା।୮।

କୋପେଣ ପାଣ୍ଡବ ଯେ ଧାଇଂଲା ଗଳଗାଜି

ମଗଧ ଦେଶ ସଇନି ପଳାଇଲେ ଭାଜି ।୯।

ରଥେଣ ରଥ ଧରି ପ୍ରହାର କରଇ ଭୀମ

ଗଜେ ଗଜ ତୋଳି କଚାଡଇ ହୋଇଣ ମହାତମ।୧୦।

ଦୁଇ ଦୁଇ ତିନି ତିନି ଅଶ୍ୱମାନନ୍ତ ଧରି ପିଟି

ତ୍ରାସେଣ ମଗଧ ବଳପଡିଲେ ମହୀଲୋଟି।୧୧।

ରକତେ କର୍ଦ୍ଦନଯେ ହୋଇଲା ମହୀଆଳୀ

ଶୋଣିତେ ବ୍ରିକୋଦର ଯେ କରଇ ରଙ୍ଗକେଳି।୧୨।

ସଇନି ପଳାବନ୍ତେ ଯେ ଧାମଇଂ କୋପଭରେ

ମୁଥେକ ମାଇଲା ନେଇ ସହଦେବ ରଥରେ।୧୩।

ଭାଜିଣ ରଥଗୋଟି ଶତେ ଚୂର ହୋଇଲା

ସହଦେବର କେଶ ଭୀମ ଆକ୍ରେଷି ଧଇଲା।୧୪।

ଆରେକ ହାଥେ ନେଇ ମାରନ୍ତେ ବଜ୍ରମୁଥେ

ପଛେଣ କୋଳଧରି ଧଇଲେ ଜଗନ୍ନାଥେ।୧୫।

ରହ ରହ ଭୀମସେନ ତୋତେ ଆମ୍ଭର ଶପଥ

ସହଦେବକୁ ନାଶିଲେ ଆମ୍ଭର କାର୍ଯ୍ୟନାଶ ହେବଟି ବହୁତ ।୧୬।

ଜାରାକୁ ବଧ କଲାଇଂ ଆମ୍ଭେ ତାହାର ଦୁଷ୍ଟପଣେ

ଲକ୍ଷେକୁ ଚାରିଉଣା ନ ଅଣ୍ଟଇ ନିମନ୍ତ୍ରଣେ।୧୭।

ଜାରାର ପାଲକୁ ୟେହାକୁ କରିବା ଆଧିପତି

କାର୍ଯ୍ୟ କାରଣକଇଂ ୟେହାକୁ ରଖ ହୋ ମାରୁତି।୧୮।

ଯଦ୍ୟପି ୟେଥି ୟେହାକୁ ଠାକୁର ନ କରିବା

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ୟେଡେ ରାଜା ୟେତେକ ସନ୍ୟ କାହୁଂ ଭିଆଇବା ।୧୯।

ନାରାୟଣଂକ ବଚନେ କୋପ ଛାଡିଲା ବ୍ରିକୋଦର

ସହଦେବକୁ ଅର୍ଜୁନ ଆଣି ବସାଇଲେ କୋଳର।୨୦।

ଦେଖଇ ସହଦେବ ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ଗଦା ସାରଙ୍ଗ ଚତୁର୍ଭୁଜ

ଦେଖଇ ନାରାୟଣ ଦେବାଧି ଦେବରାଜ ।୨୧।

ଉଠିଣ ସହଦେବ ଶତ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପରିଣାମି

ଶରଣପଞ୍ଜର ନାଥ ମୋତେ ରକ୍ଷାକର ଦେବ ସ୍ୱାମୀ ।୨୨।

ଶରଣପଞ୍ଜର କଇଚ୍ଛା ଜଗଜେଠୀ

ପୁଣ ପୁଣ ସହଦେବ ଯେ ହରି ଚରଣ ତଳେ ଲୋଟି ।୨୩।

ତୁ ଦେବ ଜଗତଜନ ସୋଦର ଜଗବନ୍ଧୁ

ତିମିର ବିଦାରଣ ନାଥ ପବିତ୍ର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଇନ୍ଦୁ ।୨୪।

ଅନେକ ଦ୍ରୋହ ତୋତେ କଲାକ ଜରାସନ୍ଧ

କାଳେ ନାଶକଲୁ ତାହାକଇଂ ତୁ ପାତିଣ କୂଟଛନ୍ଦ।୨୫।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଯେ କରୁଣାମତ୍ସଳ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ତାରନ୍ତା ସୟଳ ।୨୬।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦୃଭାର ବଳଗଞ୍ଜା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦେବାଧି ଦେବରାଜା।୨୭।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଯାମଳା ବୃକ୍ଷଭଞ୍ଜା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କାଳୀୟ ଦର୍ପଗଞ୍ଜା ।୨୮।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଭାରତୀ ବଲ୍ଲଭ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ସୟଳ ପଦ୍ମନାଭ ।୨୯।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଜଗତମୋହନ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦେବ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ।୩୦।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଭଗତି ମୁକତି ଦ୍ୟନ୍ତା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କରନ୍ତା ସର୍ବଚିନ୍ତା ।୩୧।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କେଶୀ ଦର୍ପଗଞ୍ଜା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଧେନୁକା ଗର୍ବଭଞ୍ଜା।୩୨।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଚାଣୁର ମୁଷ୍ଟିକ ଦର୍ପ ନାଶ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦ୍ରଶନେ ନାଶ କଂଶ।୩୩।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ସୁଦାମା ପ୍ରାଣଗୁରୁ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଶକଟ ଚୂରକରୁ ।୩୪।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନିର୍ଜିତ ଯୁଗଗଣ୍ଡା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ବିଦାରଣ କଲୁ ଷଣ୍ଢା।୩୫।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପ୍ରଲମ୍ବା କଦମ୍ବା ଅଇରି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପ୍ରୋହିଣୀ ପ୍ରାଣହାରୀ।୩୬।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଅଗତି ଗତି ଦ୍ୟନ୍ତା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଭଗତଜନ ଉନ୍ଧରନ୍ତା।୩୭।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ମଧୁପୁର ବାସୀ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଗୋପୀବୃନ୍ଦ ବିଳାସୀ।୩୮।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱରଅକାରଣକଇଂ କାରଣ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନରଂକୁ ଉଦ୍ଧାରଣ ।୩୯।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କମଳାବିଳାସ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ମୋହନ ପୀତବାସ।୪୦।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନିଳେନ୍ଦୀ ପୁଷ୍ୟ ଓଳି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନାମ ତୋ ବନମାଳୀ।୪୧।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଅନନ୍ତ ଯେ ଚକ୍ରପାଣି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପ୍ରଳୟ ଅନ୍ତ ନ ଗଣି।୪୨।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ସଦାୟେ ଆନନ୍ଦ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଗୋପାଳ ଗୋବିନ୍ଦ।୪୩।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦନ୍ତବକ୍ର ନିବାରଣ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦୁଖୀଜନ କାରଣ ।୪୪।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଭଗତଜନ ବନ୍ଧୁ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଇନ୍ଦୁ ।୪୫।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କୃଷ୍ଣ ନାମ ଗୋଟି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ରାଜୀବଲୋଚନ ଦୃଷ୍ଟି।୪୬।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦଧିବାବନ ରୂପ ହୋଇଲୁ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ବାରାନିଧି ଚଳୁକଲୁ।୪୭।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ମତ୍ସରୂପ ଧରି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ବେଦ ଯେ ଉଦ୍ଧରି ।୪୮।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପିତାମହକଇଂ କାରଣ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଶଙ୍ଖାସୁର ନିବାରଣ।୪୯।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କୂର୍ମରୂପ ଗୋଟି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ସପତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତୋ ପିଠି।୫୦।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ବରେହା ରୂପ ଧରି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଦାଢେ ପୃଥୀ ଧରି ।୫୧।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ବାମନ ରୂପେ ନାରାୟଣ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ବଳିକି ନିବାରଣ ।୫୨।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନରସିଘଂ ରୂପ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନାଶିଲୁ ହିରଣ୍ୟକଶିପ।୫୩।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ମାଳତୀ ରୂପ କାୟେ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନାଶିଲୁ ବଇଲୋଚନ ରାୟେ।୫୪।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଜମଦଅଗ୍ନି ବଳା

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପ୍ରଶୁଧର ମହାଖଳା।୫୫।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ରାଜାନ୍ତ ନିସୋଧି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ୟେକୋଇଶ ବାର କ୍ଷତ୍ରୀମାନନ୍ତ ସାଧି ।୫୬।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଅମଳାନ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ରାଜାମାନନ୍ତ ତୋଷି।୫୭।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଶ୍ରୀରାମ ଅବତାର

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଛେଦିଲୁ ଦଶଶିର ।୫୮।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ନୀଳେନ୍ଦି ଦଳ ରୁଚି

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ସର୍ବଗ୍ୟଂ ସର୍ବସଞ୍ଚି ।୫୯।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଜପେଣ ସହସ୍ର ନାମ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ଧର୍ମ ଅର୍ଥ ମୋକ୍ଷ କାମ।୬୦।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପ୍ରାଗତୀର୍ଥେ ବାସ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର କଳପବଟ ଯାହାର ଆଦେଶ ।୬୧।

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ପୁରୁଷଂକର ଉତ୍ତମ

ଜୟ ତୁ ପରମେଶ୍ୱର ସାରୋଳା ଦାସ ତୋର ପାଦତଳେ ଶତ ସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ପରିଣାମ ।୬୨।

ଶୁଣ ହୋ ଯୋଗେଶ୍ୱର ବଦୟନ୍ତି ଅଗସ୍ତି

ଜାରାପୁତ୍ର ସହଦେବ କଲାକ ଅନେକ ତୁସ୍ତି।୬୩।

ଅନ୍ତେଣ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ଜୟ ତୁ କେଶବ

ଜାରା ନିବାରଣ ସ୍ୱାମୀ କଲୁ ତୁ ବାସୁଦେବ।୬୪।

ସହଦେବର ତହୁଂ ୟେସନେକ ବାକ୍ୟ ଶୁଣି

ଭୁଜେଧରି କୋଳେ ବସାଇଲେ ଚକ୍ରପାଣି।୬୫।

ଆପଣେ ଗ୍ୟାନବନ୍ତ ତୁ ଅଟୁ ହୋ ସହଦେବ

ପ୍ରତକ୍ଷେ ଜାଣୁ ତ ବାବୁ ଜରାସନ୍ଧର ମତ୍ତଗର୍ବ।୬୬।

ଯେତେକ କଟାଳକଲା ମୋତେ କଂସର ପ୍ରସ୍ତାବେ

ଗୋମତ ଯୁଦ୍ଧେ ତାକୁ ନାଶ କରୁଥିଲେ ବଳଦେବେ।୬୭।

ବ୍ରହ୍ମାୟେ ବୋଇଲେ ୟେହାକୁ ନାଶ ନ କର ବଳଦେବ

ୟେହାରେ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ରାଜୁସି ଯାଗ ଯେ କରିବ ।୬୮।

ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ପୁଣ କରିବେ ଧର୍ମସୁତ

ୟେକ ରୁଣ୍ଡ କରିଥିବ ୟେ ରାଜାନ୍ତ ସମସ୍ତ।୬୯।

ପିତାମହ ବଚନେ ଛାଡିଲେ ବଳରାମେ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବଂକର କାର୍ଯ୍ୟେ ୟେବେ ନାଶକଲା ଭୀମସେନେ ।୭୦।

ୟେସନେକ ବଚନ ଯହୁଂ କହିଲେ ଦେବ ଚକ୍ରଧାରୀ

ସେ କଥାକୁ ଶୋଚନା ନ କର ତୁ ମଗଧ ଅଧିକାରୀ ।୭୧।

ପିତାକଇଂ ତୋହୋର ଆମ୍ଭେ ନାଶକଲୁ ରେ ବାବୁ

ତାହାକଇଂ ମାତ୍ର ତୋତେ ୟେକା ଦେଇ ନୁଆରିବୁ।୭୨।

କରପତ୍ର ଯୋଡିଣ ତହିଂ କହଇ ସହଦେବ

ତୁ ସେ ମୋହୋର ପିତା ଅଟୁ ହୋ ଶ୍ରୀବାସୁଦେବ।୭୩।

ଜରାସନ୍ଧ ସିନା ତୋହୋର ବଇରି

ବିଷ୍ଣୁର ଦୋରେହା ସେ ସଂସାରକୁ ଅଇରି।୭୪।

ସ୍ୱାମୀ ତୋହୋର ତୁଲେ ବିବାଦୀ ହୋଇଲା ଯେତେବେଳେ

ନାଶକର ପାଞ୍ଜି ତାର ପୋଛିଲା ଅଳ୍ପକାଳେ।୭୫।

ତହିଂକି ଶୋଚନା ମୋର ନାହିଂନା ଦେବରାଜ

ୟେ ତୋହୋର ଦ୍ରଶନେ ମୋହୋର ସର୍ବକାର୍ଯ୍ୟ।୭୬।

ସହଦେବକୁ ବୋଇଲା ପ୍ରେତକ୍ରିୟା ସାର ହୋ କୁମର

ତେବେ ସେ ମଘଦେଶେ ତୋତେ କରିବୁଂ ଦଣ୍ଡଧର ।୭୭।

ସହଦେବ ପ୍ରୋହିତେ ହକରାଇ କୁଶ ପ୍ରତିମା ଭିଆଇ

ଶମସାନ ଭୂମିରେ ଜାରାକୁ ନେଇ ଦହନ କରାଇ।୭୮।

କରେ କୁଶ ଘୃତ ଯବ ତିଳ ଚାଉଳ ଘେନି

ସହଦେବ ଦିଲା ଯାଇ କୁଶ ପିତୁଳାକୁ ମୁଖା ଅଗ୍ନି।୭୯।

ୟେକାଦଶ ଦିବସେ ପ୍ରେତକାର୍ଯ୍ୟ ସାରି

ପ୍ରୋହିତଂକ ମନ୍ତ୍ରେ ଅଗ୍ନି ଘୃତ ପାରଣା କରି ।୮୦।

ଅନେକ ଧନ ବସ୍ର ଗୋଧନ ଦିଲା ଦାନ

ପ୍ରେତକାର୍ଯ୍ୟ ସାରି ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଲା ଜରାସନ୍ଧର ନନ୍ଦନ ।୮୧।

ଅବିଷେକ ବିଧାନ କରନ୍ତି ଦେବହରି

ମଗଧ ଦେଶ ରାଜ୍ୟେ ଶୁଭ ଅବଧାରୀ ।୮୨।

ରାଜ୍ୟେ ଉତ୍ସବ ଯେ କଲାକ ସହଦେବ

ସୁବର୍ଣ୍ଣର କଳସ ବସାନ୍ତି ଭୁବନେଶ ସର୍ବ ।୮୩।

ନେତର ପାତାଙ୍ଗ ଯେ ଉଡଇ ଫରହର

କଦଳୀ ତ୍ରୋଣମାନ ଉଭାରିଲେ ଦ୍ୱାର ଦ୍ୱାର ।୮୪।

ସହଦେବର ଅଭିଷେକ ଶୁଣିଣ ବିଧାନ

ସ୍ୱର୍ଗରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଅଇଲେ ଦେବ ଋଷିମାନ ।୮୫।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ମଗଧେଶ୍ୱର ରାଜ୍ୟେ

ଦେଖିଣ ପୂଜାକଲେ ସ୍ୱାମୀ ଦେବରାଜେ ।୮୬।

ଜଗନ୍ନାଥେ ତିଆରିଲେ ସହଦେବକୁ ରାଇ

ଉଚ୍ଛବକାଳେ ବାବୁ ବନ୍ଦୀ ମୁକୁଳାଇ ।୮୭।

ଅମଙ୍ଗଳ ଜନେ ବାବୁ ନ ଥାନ୍ତୁ ତୋର ପୁରେ

ବନ୍ଦୀ ମୁକୁଳ କର ହୋ ମଗଧେଶ୍ୱର ବୀରେ।୮୮।

ନାରାୟଣଂକ ବଚନେ ଚଳିଲା ସହଦେବ

ବନ୍ଦୀ ରାଜାନ୍ତ ମୁକଳ କଲା କରି ସଦିଭାବ।୮୯।

ନିଆଳମାନନ୍ତ ସବୁ ପକାଇଲା ଫେଡି

ରାଜାନ୍ତ ଆଣିଲା ସେ ସବୁନ୍ତି ମୁକୁଳ କରି ତଡବଡି।୯୦।

କାବେରୀ ଗଙ୍ଗାରେ ଯାଇଂ କଲେକ ସ୍ରାହାନ

ଜଗନ୍ନାଥଂକ ଶ୍ରୀଚରଣେ ପ୍ରଲମ୍ବ ସମସ୍ତ ରାଜାମାନ ।୯୧।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭନ୍ତ କିଂପେ ପୂଜାକର

ଭୀମସେନ ଅଟନ୍ତି ଆମ୍ଭ ସବୁନ୍ତି ଠାକୁର ।୯୨।

ଆହୋ ଶୁଣିଲ ନାହିଂକି ଜରାସନ୍ଧ ଯେତେ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କଲା

ଅଷ୍ଟାଦଶ ବେଳ ପରିଯନ୍ତେ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଧାଡିଦିଲା।୯୩।

ଯାହାର ଭୟେ ଆମ୍ଭେ ଜମ୍ବୁ ଦୀପ କଲୁ ତେଜ୍ୟା

ସୋମୋଦ୍ର ଭିତରେ ରହିଲୁ ବୋଇଲେ ଦେବରାଜା ।୯୪।

ତୁମ୍ଭନ୍ତ ବନ୍ଦୀ ମୁକଳ କଲା ପବନ ତନୟେ

ଜରାସନ୍ଧକୁ ମାଇଲା ଭୀମ ଆମ୍ଭେ ହୋଇଲୁ ନିର୍ଭୟେ ।୯୫।

କଲା ଉପୁଗାରମାନ ପାସୋରିତେ କି ପାରି

ତେନ୍ୟାୟୁଂ ବ୍ରିକୋଦର ଆମ୍ଭ ସବୁନ୍ତି ଅଧିକାରୀ।୯୬।

ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥଂକ ବଚନେ ସକଳ ନୃପତି

ଭୀମସେନ ପାଦତଳେ ପାଦାର୍ଘ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି ।୯୭।

ଶତସହସ୍ର ଦଣ୍ଡ ଯେ ହୋଇଲେ ପ୍ରଣପତ୍ୟ

ଭୀମସେନକୁ ତୁସ୍ତିକରି ବିନୋୟୀ ବହୁତ ।୯୮।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ସୋମବଂଶ ଅଧିପତି

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଭାରୋଇମଲ୍ଲ ଯାହାର ମୂରତି।୯୯।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଶତଶିଂଗ ଭଞ୍ଜା

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ନାଗେଣୀ ଦର୍ପଗଞ୍ଜା ।୧୦୦।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଯମ ଦର୍ପହରା

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ବିଷଲତୁ ପାରକରା ।୧୦୧।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଜତୁର ଘରୁ ଉତ୍ତୁରନ୍ତା

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଦଇତ ନିବାରନ୍ତା ।୧୦୨।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର କିନ୍ନରୀ ବିଦାରନ୍ତା

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ହିଡିମ୍ବେକ ନିବାରନ୍ତା।୧୦୩।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ହିଡିମ୍ବିକୀର ବଲ୍ଲଭ

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର କୁମ୍ଭୀରୀ ହରିଲୁ ଜଳଠାବ।୧୦୪।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଶିବପୁର ଉଦ୍ଧାରୀ

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଜାରାର ଦର୍ପହାରୀ ।୧୦୫।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଦେବପୁର ଧ୍ୱଂସୀ

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଫେଡିଲୁ ମୃତ୍ୟୁଫାଶି ।୧୦୬।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର କଉରୋବବଳ ଶଂକା

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଅଭୟେ ରଣରଂକା ।୧୦୭।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଦୁର୍ଗତିରୁ ଉଦ୍ଧରୁ

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସାଚା ଗୁରୁ।୧୦୮।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଦେବ କାଳିଞ୍ଜନ ତୋଷି

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ସର୍ବଗ୍ୟଂ ଗୁଣରାଶି ।୧୦୯।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ରାଜାମାନଂକ ଦର୍ପ ଧ୍ୱଂସୀ

ପାଞ୍ଚାଳଦେଶ ମଣ୍ଡନ ଅଭୟେ ବିଶ୍ୱବାସୀ।୧୧୦।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ବକ ରାକ୍ଷାସକୁ ଧ୍ୱଂସୀ ।୧୧୧।

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର କାଳଦଣ୍ଡ ହସ୍ତା

ଜୟ ତୁ ବ୍ରିକୋଦର ଶରଣ ଉଦ୍ଧରନ୍ତା ।୧୧୨।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ ସାର ଭୀମ

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ଯମ ପରେ ଦୁତୀ ଯମ।୧୧୩।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର କୁମ୍ଭେକ ଦର୍ପ ଧ୍ୱଂସା

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ପୂରାଅ ମନୋବାଞ୍ଛା ।୧୧୪।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ଜାରା ନିଶୋଧନ

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ଆକାଶେ ପୁଣ୍ୟମାନ।୧୧୫।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ବନ୍ଦୀ ଉଦ୍ଧାରଣ

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ଶରଣ ରକ୍ଷଣ ।୧୧୬।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ସହଦେବ ପ୍ରାଣଗୁରୁ

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ଶରଣ ଉଦ୍ଧରୁ ।୧୧୭।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ପାଣ୍ଡବାସୁର ନାଶୀ

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର କାଳବଳ ଧ୍ୱସିଂ ।୧୧୮।

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର କୁନ୍ତୀଦେବୀର ସୂନୁ

ଜୟ ତୁ ବିକ୍ରୋଦର ରାଜାନ୍ତ ଉଦ୍ଧରିଲୁ ବନ୍ଧନୁ।୧୧୯।

ଆହୋ ରାଜାଗଣମାନେ ୟେମନ୍ତେ ତୁସ୍ତି ବୋଲି

ଭୀମସେନର ଚରଣ ତଳେ ଶୁତିଲେ ଗଡଘାଲି।୧୨୦।

ତୁ ଦେବ ଶରଣପଞ୍ଜର ନାଥ ଅଟୁ ହୋ ଜଗତଉତ୍ତମା

ଦଶଦୋଷ ଅପ୍ରାଧ ଆମ୍ଭର କରିବାକ କ୍ଷମା।୧୨୧।

ରାଜାଂକର ବଚନେ ଯେ ବିକ୍ରୋଦର ଶାନ୍ତି ଭଜି

ମଧୁର ବଚନେ ରାଜାମାନନ୍ତ ସମାର୍ଜି ।୧୨୨।

ତୁମ୍ଭର ଧର୍ମ ପୂର୍ବେ ଅନେକ ଅଛି କଲା

ଧର୍ମଦେବତା ତୁମ୍ଭନ୍ତ ସଂପକ୍ଷ ହୋଇଲା ।୧୨୩।

ରାଜାୟେ ବୋଇଲେ ସ୍ୱାମୀ ତୁ ଜାରା ନିବାରନ୍ତା

ତୁହୁ ସେ ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ଅଟୁ ଧର୍ମ ଯେ ଦେବତା।୧୨୪।

ଅନେକ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରାଇଲେ ରାଜାଗଣମାନନ୍ତ

ଅବିଷେକ ବିଧାନ କରନ୍ତି ସହଦେବ କୁମାରନ୍ତ।୧୨୫।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବ କରି ଦେବ ଯେ ମୁରାରି

ଜାରାର ପୁତ୍ର ସହଦେବନ୍ତ ଶୁଭ ଅବଧାରି।୧୨୬।

ପୁଷ୍କରକୁ ଧ୍ୟାୟେକଲେ ଦେବ ଯେ ଅଚ୍ୟୁତ

ବିଜୟେ କୋଟିୟେ ତୀର୍ଥ ଘେନିଣ ପୁଷ୍କର ଦଇବତ ।୧୨୭।

ସକଳ ତୀର୍ଥଜଳମାନ ରତ୍ନ ଭାଣ୍ଡେଣ ପୂରୋଇ

ସହଦେବର ଶିରେ ଅବିଷେକ କରି ନିଉଡିଲେ ନେଇ ।୧୨୮।

ଶିରେଣ ପାଟ ତାହାର ନେଇ ବାନ୍ଧିଲେ ଦେବ ହରି

ମଙ୍ଗଳ ଧୁନି ଫୁରଇ ଯେ ମଗଧ ଦେଶ ପୁରୀ।୧୨୯।

ଅନେକ ଦାନ ଦିଲେ ବହୁତ ବଧାଇ

ଦେବଗଣମାନନ୍ତ ବହୁତ ଶୀତଳ ମୁଣୋହି।୧୩୦।

ଶିରେ ମଣି ମୁକୁଟ ହୃଦରେ ବନମାଳ

ତାଡ ତୋଢର ବାହୁଟି ସରଳ କୁଣ୍ଡଳ ।୧୩୧।

ବିଜୟେ ସହଦେବ ଯେ ମହାନାଗର ପିଠି

କରେ କାମାୟଣ ନାରାଜ , କୋନ୍ତ , ଖଡଗ ଯେ ଯାଠି ।୧୩୨।

ବିଜୟେ କୁମର ଯାଇଂ ଜଗତୀ ଉପରେ

ପାତ୍ର ଅମାନାତ୍ୟମାନନ୍ତ ଶାଢୀ ଦିଲା ଯଥା ଅଧିକାରେ ।୧୩୩।

ସାହାଣି ସାମଲ ମୂଳେ ଅନେକ ନିଯୋଗି

ସମସ୍ତ ଅମାନ୍ୟତେ ଅଇଲେ ବେଗି ବେଗି ।୧୩୪।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଥାଳିରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନିଣ ସୁଲଭ କାମେନୀ

ସୁବର୍ଣ୍ଣଉତ୍ତରୀ ପବିତ୍ରା ଦିଲେକ ସର୍ବମୁନି ।୧୩୫।

ବିଳସଇ କୁମର ଯେ ଭଣ୍ଡାର ଅନେକ

ଯାଗେଣ ହବିର୍ଭାବ ଦିଅନ୍ତି ଯାଗନିକ ।୧୩୬।

ବ୍ରିକୋଦର ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲା ରାଜାମାନନ୍ତ ରାଇ

ସହଦେବର ଆସ୍ତାନେ ଖଟ ସର୍ବେ ଯାଇ ।୧୩୭।

ଆଗେ ଯେ ଯେବଣ ଭାବେ ଖଟିଥିଲ ଜରାସନ୍ଧକୁ

ତହିଂ ଅଧିକ ଖଟ ହୋ ସହଦେବ ରାଜାକୁ।୧୩୮।

ଯେ ଅବା ବାଳୁତ ବୋଲି ହୋଇବ ଅସାଧି

ୟେ ମୋହୋର ସତ୍ୟ ତାର ଶିର ପକାଇବି ଛେଦୀ ।୧୩୯।

ଅନେକ ପ୍ରତଗ୍ୟାଂ କରି ବୋଲଇ ଭୀମସେନ

ସମସ୍ତ ରାୟେ ଖଟିଲେ ଯାଇଂ ସହଦେବର ଆସ୍ତାନ ।୧୪୦।

ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଅକ୍ଷତ ଗୁଆ ଘେନିଣ ଫାଲଗୁନି

ରାଜାମାନନ୍ତ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କଲେକ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନି।୧୪୧।

ଆହୋ ରାଜାମାନେ ମହା ରାଜୁସି ଯାଗ କରିବେ ଠାକୁର ଯୁଝେଷ୍ଟି

ରାଜାଗଣମାନେ ତୁମ୍ଭେ ସମସ୍ତେ ଯିବଟି ।୧୪୨।

ଶୁଣି ସମସ୍ତ ରାୟେ ହୋଇଲେ ପ୍ରଣପତ୍ୟ

ୟେକାଜଣେ ଦେବ ପଠିଆଇବ ଦୂତ ।୧୪୩।

ୟେ ଜୀବନଗୋଟି ଦେବ ଯାହାର ସଞ୍ଚିଲା

ଜଗନ୍ନାଥେ ବୋଇଲେ ଯେ ଭୀମ ଆମ୍ଭର ଗୁରୁ

ତାହାଂକ ବଚନ ଦେବ କେହୁ ମେଣ୍ଟିପାରୁ।୧୪୫।

ଶୁଣ ବଇବସୁତ ମନୁ ବଦନ୍ତି ଅଗସ୍ତି

ଯେବଣ ଦିନୁଂ ନାରାୟଣେ ହୋଇଲେ ପଚ୍ଛିମ ମୂରତି ।୧।

ଦ୍ରିଯୋଧନ ଭାଳଇ ୟେକାନ୍ତେ ରାଇଣ ଶକୁନି

ଶ୍ରୀହରିଯାଇଛନ୍ତି ଜରାସନ୍ଧ ତହିଂକି ସଙ୍ଗେ ଭୀମ ଅର୍ଜୁନନ୍ତ ଘେନି।୨।

କେବଣ ଚରିତ ତହିଂ କରନ୍ତି ଦେବ ହରି

ଜାରାଭୟେ ପଳାଇ ସେ ପଶିଲେ ସିନ୍ଧୁପୁରୀ।୩।

ଶକୁନି ବୋଇଲା ୟେବେ ଯେ ବୁଦ୍ଧିୟେ କରିବା

ଗୁପତ କରିଣ ଆମ୍ଭେ ଦୂତ ବରଗିବା ।୪।

ୟେସନେକ ଯହୁଂ ବୋଇଲା ଶକୁନି ମହାମନ୍ତ୍ରୀ

ଗୁପତ କରିଣ ରାଜା ଚାର ଚାରିଜଣ ପେଷନ୍ତି।୫।

ଚାରିହେଂ ତୁମ୍ଭେ ମଗଧ ଦେଶକୁ ହାଦେ ଯିବ

ଜରାସନ୍ଧ ତୁଲେ କିସ କରଇ ବାସୁଦେବ ।୬।

ସେ କଥାମାନନ୍ତ ଜାଣି ଆସିବ ଧାତିକାରେ

ସନ୍ଦେଶ କହିବ ଆସି ମୋହୋର ଛାମୁରେ।୭।

ଆହୋ ରାଜାର ଆଗ୍ୟାଂରେ ଯେ ଗଲେକ ଚାରିଦୂତେ

ମଗଧ ଦେଶେ ଯାଇଂ ଥିଲେକ ଗୁପତେ ।୮।

ଭୀମ ଜରାସନ୍ଧର ଯେତେବେଳେ ହୋଇଲା ସମର

ମାଲବନ୍ଧେ ଜରାସନ୍ଧ ମାଡି ବସିଲା ଭୀମସେନ ହିଆର ।୯।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ମଲା ବୋଲି ରାଜ୍ୟେ ଶୁଭିଲାକ ଧୁନି

ଚଳିଲେ ଦ୍ରିଯୋଧନର ଡଗର ସେ ବାରତମାନନ୍ତ ଘେନି ।୧୦।

ଆସ୍ତାନେ ବିଜୟେ କରି ଅଛନ୍ତି କୁରୁସାଇଂ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ନକୁଳ ସହଦେବ ଅଛନ୍ତି ତିନିଭାଇ।୧୧।

ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ କର୍ଣ୍ଣ ଶଲ୍ୟ କୃତ ଯେ ବାଲ୍‌ହିକ

ଭୁରିଶ୍ରବା ଅଶସ୍ତମା ତୁଲେ ଅଛନ୍ତି ସଇନି ଅନେକ।୧୨।

ଅନେକ ପାରିଦଣ୍ଡ ରାଜାୟେ ଅଛନ୍ତି ପଟୋଆରୀ

ପଛିମ ଦେଶ ଦେଶାଉର ଦ୍ରଶନ ଯାଇଂ କରି।୧୩।

ୟେକାନ୍ତେ ଶକୁନି ସେ ଚାରଗଣନ୍ତ ରାଇ

ବୋଲିବଟି ମଲେ ବାସୁଦେବ ପାଣ୍ଡବ ବେନିଭାଇ ।୧୪।

ଦ୍ରିଯୋଧନ ବୋଇଲା ରେ କହିବ ୟେମନ୍ତ

ୟେହାଂକର ହତହେବା ଶୁଣି ଯୁଝେଷ୍ଠି ହୋଉ ପ୍ରାଣେ ହତ ।୧୫।

ସେ ଦେଶାଉରେ ଘେନି ରାଜା ୟେକାନ୍ତେ କୁରୁପତି

କହନ୍ତେଣ ଶେଷ ଯେ ହୋଇଲାକ ରାତି ।୧୬।

ଆରେକ ଦିନେ ରାୟେ ବସିଅଛନ୍ତି ଆସ୍ତାନେ

ପାଣ୍ଡବ ଆଦିକରି ଅଛନ୍ତି ସକଳ ସନ୍ୟମାନେ ।୧୭।

ଦ୍ୱାରେ ଉଭା ହୋଇଯାଇଂ ଅଛନ୍ତି ମୁନେହିଂ

ପଛିମଦିଗର ବାରତା ଦେଶାଉର କହି ।୧୮।

ଆମ୍ଭେମାନେ ଗଲୁଂ ଯେପଛିମ ପରଦେଶେ

ବେନିଦିନ ରହିଲୁଂ ମଗଧ ରାଜ୍ୟ ଦେଶେ।୧୯।

ଶକୁନି ବୋଇଲେ ହୋ ଆମ୍ଭେ ପାଇବା ବାରତା

ଜାରା ଜଗନ୍ନାଥେ ହୋଇଲା କେଉଂଣ ହାଦେ କଥା ।୨୦।

ମୁନେହିଂ ବୋଇଲେ ଦେବ ପ୍ରଥମ ଦିନ ଗଲେ

ବ୍ରାହ୍ମଣ ରୂପ ଧରି ରାଜାକୁ ଦ୍ରଶନ ଯାଇଂ କଲେ।୨୧।

ବେଦ ଆଧ୍ୟାନ କଲେ ଦେବ ଜରାସନ୍ଧର ଆଗର

ଦାନ ଘେନୁଂ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭନ୍ତ ଦେବୁ ଯେ ସମର ।୨୨।

ଭୀମସେନ ଜରାସନ୍ଧର ହୋଇଲା ମାଲଯୁଦ୍ଧ

ପ୍ରଥମଦିନର ଯୁଦ୍ଧେ ଭୀମସେନ ହୋଇଲା ପ୍ରାଣବଧ ।୨୩।

ଦ୍ୱୀତିୟଦିନ ଯୁଦ୍ଧରେ ଦେବ ଅର୍ଜୁନ ପଡିଲା

ତୃତୀୟଦିନ ଯୁଦ୍ଧରେ ବାସୁଦେବ ନାଶଗଲା।୨୪।

ୟେସନେକ ବାରତା ଯେ ଶୁଣିଣ କୁରୁପତି

ଆସ୍ତାନରୁ ଢଳିପଡିଲା ମାନ ଚକ୍ରବତୀ ।୨୫।

ମୃଚ୍ଛାଗତ ହୋଇଣ ରାଜା ଧୃତିରାଷ୍ଟି

ମନରେ ସଂଶୟ କଲେ ଧର୍ମ ଯେ ଯୁଝେଷ୍ଠି।୨୬।

ନକୁଳ ଅସାଷ୍ଟମେ କରଇ ରୋଦନ

ଆହା ଭ୍ରାଥ ବୋଲି ମୋହେ ପଡିଲେ କର୍ଣ୍ଣ ଦୁଶାସନ ।୨୭।

ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ ଶଇଲ ଆବର ବାଲ୍‌ହିକେ

ଅଶସ୍ତମା କୃପା ଆଚାର୍ଯ୍ୟେ କ୍ରୋଧ ଯେ ଅନେକ।୨୮।

କପଟେଣ ବହୁ କ୍ରୋଧ ଯେ କରଇ କୁରୁପତି

ଅତି କପଟେ କ୍ରୋଧ କରଇ ଶକୁନି ମହାମନ୍ତ୍ରୀ।୨୯।

ଆଉରମାନେ ସରୂପେଣ ମୃଚ୍ଛାଗତ ପଡି

ଯୁଝେଷ୍ଠିଦେବଂକୁ ସହଦେବ ଧଇଲେ କୋଳକରି।୩୦।

କର୍ଣ୍ଣ ଦୁଶାସନ ହୋଇଲେ ଯେ ଧରାଧରି

ଆସ୍ତାନର ତଳେ ଯାଇଂ ହୋଉଛନ୍ତି ଗଡାଗଡି।୩୧।

ହା ହା ବ୍ରିକୋଦର ବୋଲି ରୋବନ୍ତି ଦ୍ରିଯୋଧନ

ବାବୁ ପାଣ୍ଡବାସୁର ମାରି ଆମ୍ଭନ୍ତ ଦିଲୁ ଜୀବଦାନ।୩୨।

ତୋହୋର ପରା ବଳବନ୍ତା ସୋଦର ହରାଇ

ଆବର କାହା ମୁଖ ଚାହିଂ ଜୀଇଥାଇଂ ମୁହିଂ।୩୩।

ଆହୋ ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକ ରୋଦନ ଯେ କହିତେ କି ପାରି

ରୋବଇ ଧୃତିରାଷ୍ଟି ଯେ ଅର୍ଜୁନ ନାମ ଧରି।୩୪।

ଆରେ ଆରେ ମୋହୋର ସୋଦର ଫାଲଗୁନି

ୟେକା ଜଣକେ ବାହୁ ସାଧ୍ୟ କଲୁ ୟେ ସପତଦୀପା ମେଦିନୀ ।୩୫।

ବାବୁ ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟେ ସୁନ୍ଦର ତୋହୋର ନାମ ଗୋଟି

ନିର୍ଲଜ ଆତ୍ମା ମୋହୋର ନ ଯାଇଂ କିଂକେ ଫାଟି।୩୬।

ଆରେ ଜଗତ ସୁନ୍ଦର ବାବୁରେ କେଉଂଣ କତି ଗଲୁ

ଗଭୀର ସମୋଦ୍ରେ ମୋର ଭେଳା ବୁଡାଇଲୁ।୩୭।

ଅଦଭୁତ ଯୁଦ୍ଧରେ ହୋଇଲୁ କିଂପେ ନାଶ

ୟେହା ସେ କଲା ମୋତେ ଦେବ ହୃଷୀକେଶ।୩୮।

ଦ୍ରିଯୋଧନ ବୋଇଲା ଶୁଶସି ଯୁଝେଷ୍ଠି

ତୋହୋର ବୁଦ୍ଧିବଳେ ହୋଇଲା ୟେସନେକ ଅରିଷ୍ଟି ।୩୯।

କାନ୍‌ହୁଆ ଗଉଡର ବୋଲେ ଚଳିଲୁ ଅନୁବ୍ରତେ

କାଳେଣ ନାଶଗଲୁ ଆବର ବ୍ରତିବୁ କେମନ୍ତେ।୪୦।

କୂଟବୁଦ୍ଧି ୟେବେ ତୋତେ କଲାକ ନାରାୟଣ

ବୁଝିତ ନୁଆରିଲୁ ତାହାର ମାୟାର ଚରିତ ମାନ।୪୧।

ଅର୍ଜୁନ ଯେଉଂଣ ଦିନ ଗଲା ଦ୍ୱାରକାକୁ

ବଳତ୍କାରେ ହାରିଲା ଯେ ତାର ବହେଣୀ ସୁଭଦ୍ରାକୁ।୪୨।

ସେ ରାଗଖଣ୍ଡି ହରି ହୃଦେ ଧରିଥିଲା

ଆପଣେ ନ ମାରି ପରହାଥେ ମରାଇଲା।୪୩।

ଜାଣିତ ନୁଆରିଲୁ କାନ୍‌ହୁଆ ଗଉଡର କୂଟକୂଟି

ସମ୍ପ୍ରଧି ହରାଇ ନାଶଗଲୁ ହୋ ଯୁଝେଷ୍ଠି ।୪୪।

ନାଶନ୍ତକାଳକୁ କଲୁ ବିପରୀତ ବୁଦ୍ଧି

ଅଦଭୁତେ ହରାଇଲୁ ଅରଜିଲା ସମ୍ପ୍ରଧି ।୪୫।

ଭୀମସେନ ପ୍ରାୟେକ ସୋଦର ନାଶଗଲା

ଅର୍ଜୁନ ପ୍ରାୟେକ ଭାଇ ସୋଦର ନାଶଗଲା

ଅର୍ଜୁନ ପ୍ରାୟେକ ଭାଇ ଅଦଭୁତେ ପ୍ରାଣ ଦିଲା।୪୬।

ୟେହାନ୍ତ ମରାଇ ସେ ପଳାଇଲା ଆପଣେ

କାନ୍‌ହୁଆ ଗଇଡ ସଙ୍ଗତେ କାଳକୁ କଲୁ ବନ୍ଧୁ ପଣେ ।୪୭।

ଥାଅ ୟେବେ ବସି ତୁହି ବୃଦ୍ଧ କାକ ପ୍ରାୟେ

ହୀନ ଜୀବନ ତୋର ଆଉର କିସ ଉପାୟେ ।୪୮।

ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟ ଜିଣନ୍ତା ଯେ ଅଟଇ ଜରାସନ୍ଧ

ଇହଲୋକ ନୃପତି କେ କରୁ ତାର ତୁଲେ ଦ୍ୱନ୍ଦ।୪୯।

ଅଷ୍ଟାଦଶ ବାର ପରିଯନ୍ତେ ସମରେ ଦିଲା ଧାଡି

ସମୋଦ୍ର ଭିତରେ ଲୁଚିଲେ ସେ ତାହାକଇଂ ଭୟେ କରି ।୫୦।

କୋଟି କୋଟି ସିଂଘର ପରାକ୍ରମ ଯେବଣ ବଳରାମ

ସେ ପୁଣି ଜାରାକୁ ସରି ନୋହିଲେ ସାଂଗ୍ରାମ।୫୧।

ଶକୁନି ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭେ ନ ଜାଣ ହୋ କିଛି କଥା

ମୁହିଂ ସେ ଜାଣଇ ତହିଂର ତଦନ୍ତ ବାରତା।୫୨।

ଶତଧନୁର ଯୁଦ୍ଧେ ଅର୍ଜୁନ ହରିଂକି ଝିଂଘାସି

ତେଣୁ ୟେହାନ୍ତ କୂଟେ ମରାଇଲେ ହୃଷୀକେଷି।୫୩।

ତାହା ଶୁଣି ବୋଇଲା ରାଜା ମାନଗୋବିନ୍ଦ

ତାହାର କିସ ଦୋଷ ଆମ୍ଭର କର୍ମ ମନ୍ଦ ।୫୪।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ପରାୟେ ଭାଇନ୍ତ ମରାଇ

ଥାଅସି ବସି ୟେବେ ବିଧବା ରୂପ ହୋଇ।୫୫।

ଅନେକ ମତେ ଝିଘାଂସି ବୋଲଇ କୁରୁପତି

ସଭାରୁ ଉଠିଗଲା ଯେ ମାନଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ।୫୬।

ଆସ୍ତାନ ମଉଳନ୍ତେ ଯେ ଚଳିଲେ ସର୍ବବୀରେ

ମହାକ୍ରୋଧ ଯୁଧେଷ୍ଠି ଚଳିଲେ ନିଜପୁରେ।୫୭।

ଧୂଶାସନ ବୋଇଲା ହୋ ପ୍ରେତକାର୍ଯ୍ୟ କରିବା

ଭୀଷ୍ମେ ବୋଇଲେ ଆଉ ବାରତାୟେ ଜାଣିବା।୫୮।

ଦ୍ରିଯୋଧନ ବୋଇଲା ତୁମ୍ଭେ ହୋଇଲକି ବାଇ

ଯେ ସେ ନାଶଗଲା ସେକି ଜୀବନ୍ତେ ଆସଇ।୫୯।

ଆସ୍ତାନେଣ ବସି ଭାଳନ୍ତି ଯୁଝେଷ୍ଟି ରାଜଦେବ

ଦଶଦିଶ ଅନ୍ଧାର ମୁଂ ଯିବି କେଉଣ ଠାବ ।୬୦।

ଆରେ ସହଦେବ ମୋତେ ୟେମନ୍ତ କୃତ୍ୟ କଲୁ

ଭୀମ ହାଥେଣ ଜାରା ମରିବ ବୋଲିଣ ବୋଇଲୁ।୬୧।

ତୋହୋର ବଚନେ ମୁଂ ଗଲି ପ୍ରତିଆଶେ

ସୋଦରେ ବଧ ଗଲେ ବାବୁ ତୋହୋର ବିଶ୍ୱାସେ।୬୨।

ତୁ ଯେବେ ବୋଲନ୍ତୁ ଜାରା ନୋହିବ ନିଧନ

କିଂପେ ପଠିଥାନ୍ତି ମୁହିଂ ଭୀମ ଅରଜୁନ ।୬୩।

ତୋହୋର ଚିତ୍ତ ମୋତେ ଅଭିନ୍ନ ଆତ୍ମା ବୋଲି

ଚିତ୍ତେ ତୋର ମାୟାବୋଲି ୟେବେ ସେ ଜାଣିଲି।୬୪।

ସାବତମାତାର ପୁତ୍ର ଅଟସୁ ସହଦେବ

ତହିଂର ମାନକଲୁ ମୋତେ ୟେସନେକ ସଭାବ।୬୫।

କର୍ମକଇଂ ଆଦରିଣ ଧର୍ମରାଜା ଯୁଝେଷ୍ଠି

ଅସାଷ୍ଟମ ହୋଇଣ ଦେବ ପଡିଲେ ମହୀଲୋଟି ।୬୬।

ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକ ବଚନ ଶୁଣି ମାଦ୍ରୀଦେବୀର ନନ୍ଦନ

ହସିଣ ଉଠିଲା ସେ ସାନନ୍ଦ ପଞ୍ଚୁମନ ।୬୭।

ନକୁଳ ବୋଇଲା ଆରେ ହସିଲୁ କିସ ଅର୍ଥେ

ଆମ୍ଭେ କି ବ୍ରତିବାରେ ଭୀମ ଅର୍ଜୁନେ ନ ଦେଖନ୍ତେ।୬୮।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ଶୁଣିମା ସାବଧାନେ

ଶକୁନିର କୂଟ କୁପଟ କିଂପା ତୁମ୍ଭେ ନ ବୁଝିଲ ମନେ ।୬୯।

ଜରାସନ୍ଧର ପୁରକୁ ଯେ ଗଲେ ଦେବହରି

ମଗଧ ଦେଶେ ପଶିଲେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ରୂପ ଧରି।୭୦।

ଜାରାର ନନ୍ଦନ ସହଦେବକୁ ପରୀକ୍ଷା ଦିଲେ

ଦିଜଦ୍ୱାରେ ଭୀମ ଠାକୁରେ ଭେରୀକି ନାଶ କଲେ।୭୧।

ତିଜଦ୍ୱାରେ ଅର୍ଜୁନ ଠାକୁରେ ଛେଦିଲେ ଶିମୂଳି

ଚତୁର୍ଥଦ୍ୱାରେ ଗଧକୁ କଚାଡିଲେ ବନମାଳୀ।୭୨।

ତଦନ୍ତରେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଜରାସନ୍ଧର ଯାଗଶାଳେ

ଦାନ ମାଗିଲେ ଦେବ ସାଂଗ୍ରାମ କୂତୋହୋଳେ।୭୩।

ମହାଯୁଦ୍ଧ କଲେ ଦେବ ଜରାସନ୍ଧର ତୁଲେ

ଭୀମସେନ ଠାକୁରେ ଜାରାକୁ ନାଶକଲେ।୭୪।

ନାରାୟଣଂକ ବଚନେ ଭୀମସେନ କୋପାନଳ

ଧରିଣ ଜାରାକୁ ଚିରି କଲେ ବେନିଫାଳ ।୭୫।

ଜରାସନ୍ଧର ପୁତ୍ର ଯେ ସହଦେବ କୁମର

ମଗଧ ଦେଶରେ ତାକୁ କଲେଜ ଠାକୁର ।୭୬।

ଛାୟାଣୋଇଂ ସହସ୍ର ରାଜା ବନ୍ଦୀ ହୋଇଥିଲେ

ସମସ୍ତ ରାଜାମାନନ୍ତ ବନ୍ଦୀରୁ ମୁକତ କଲେ।୭୭।

ସମସ୍ତ ନୃପତିଂକୁ କଲେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ମଗଧ ଦେଶୁଂ ବାହାର ହୋଇଲେ ନାରାୟଣ ।୭୮।

ରାଜା ସହଦେବକୁ ବାହୁଡାଇ ଦିଲେ ଯୋଜନା ପଞ୍ଚଦଶେ

ୟେବେ ବିଜେ କରିଛନ୍ତି ଦେବ କାଶୀଶ୍ୱର ଦେଶେ।୭୯।

କୂଟ କପଟ ମନ୍ତ୍ରୀ ଭିଆଇଲେ ୟେମନ୍ତ

ତାହାର ବଚନେ କପଟେ ପଶିଲା କୁରୁନାଥ।୮୦।

ସହଦେବକଇଂ କୋଳଧରି ଧଇଲେ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ସତସରୂପ ହୋଇବକି ବାବୁ ତୋହୋର ବାକ୍ୟଗୋଟି ।୮୧।

ସହଦେବ ବୋଇଲା ବାବୁ ଚାରିଦିନର ମଧ୍ୟେ

ହସ୍ତିନାୟେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇବେ ଦେବ କହିଲଇଂ ମୁହିଂ ସାଧ୍ୟେ।୮୨।

ସହଦେବର ବଚନେ ସ୍ୱାମୀ ଛାଡିଲେ ମନୁଂ ଭ୍ରାନ୍ତି

ଲୋକିତେ କର୍ମେ ପୁଣ ସମ୍ପ୍ରତେ ନ ଯାନ୍ତି ।୮୩।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ନିଜ ଯେ ଭୁବନେ

ବ୍ୟଥା ନ ଫିଟାଇ ଯଦି ନ ଦେଖାଇ ନୟନେ।୮୪।

ପୁରେଣ ରୋବନ୍ତି ଯେ କୋଇନ୍ତା ଦ୍ରୋପତୀ

ଆଉର ତିରୀମାନେ ବେଢି ଯେ ରୋଦନ କରନ୍ତି।୮୫।

ସନ୍ନିଧେ ପ୍ରବେଶ ଯାଇଂ ହୋଇଲେ ଧର୍ମସୁତ

ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ ବୋଇଲେ କ୍ରୋଧ ଛାଡସି ଗୋ ମାତ ।୮୬।

ସହଦେବ କହିଲା ଗୋ ଅସମ୍ଭବ କଥା

ଜରାସନ୍ଧକୁ ବଧ କଲା ଗୋ ଭୀମ ବଳବନ୍ତା।୮୭।

ସହଦେବ ବଚନେ ହୋଇଲେ ପରମ ଶାନ୍ତି

ଛାଡିଲେ ବିକଳ ଦେବୀ ଫିଟିଲା ମହାଭ୍ରାନ୍ତି।୮୮।

ଆରଦିନ ମାନ ଗୋବିନ୍ଦ ବିଜୟେ ଆସ୍ତାନେ

ପରରାଷ୍ଟ ବାରତା ଯେ କହନ୍ତି ଚାରଗଣେ।୮୯।

ଶୁଣିମା ସାବଧାନେ ଦେବ ମଗଧ ଦେଶର ବାରତା

ଜାରାକୁ ବଧକଲା ଦେବ ଭୀମସେନ ବଳବନ୍ତା।୯୦।

ବନ୍ଦୀ ମୁକୁଳ କଲେ ରାଜାଗଣମାନଂକୁ

ଅବଧାନେ ପାଟଦିଲେ ସହଦେବ କୁମରକୁ ।୯୧।

କାଶୀଦେଶେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ସେହୁ ଆସି

ପୁରେ ପୁରେ ଉଚ୍ଛବ କରନ୍ତି ହୃଷିକେଶି ।୯୨।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ହୋଇଲେ ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣେ

ପୁରେ ପୁରେ ଉଚ୍ଛବ ଯେ କରାଅ ୟେହିକ୍ଷଣେ।୯୩।

ଶୁଣିଣ ଦ୍ରିଯୋଧନ ଯେ ଲୋକିତେ ସାନନ୍ଦ

ହୃଦଗତେ ବିଚାରଇ ରାଜା ମାନଗୋବିନ୍ଦ।୯୪।

ପୁଣିହିଂ ବାରତାୟେ ଆସି ହୋଇଲା ଆରଦିନ

ସୁଲଭ ବାରତା ଯେ କହନ୍ତି ଘନ ଘନ ।୯୫।

ସହଦେବକୁ ରାଜ୍ୟ ଦେଇ ରାଜାନ୍ତ ନିମନ୍ତି

ମଗଧ ରାଜ୍ୟ କଲେ ସହଦେବ ନୃପତି ।୯୬।

ଗୋବିନ୍ଦେ ବୋଇଲେ ଥାଅସି ନିଚିନ୍ତେ

ପଛିମଦିଗ ରାଜାନ୍ତ ଘେନି ଯିବୁଟି ଦୂତ ଆସନ୍ତେ।୯୭।

କୁମ୍ଭମାସ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ଚଉଠିର ଦିନ

ଚନ୍ଦ୍ରବାର ନକ୍ଷତ୍ର ଅଟଇ ଉତ୍ତର ଭୋଦୁ ମୀନ।୯୮।

ତଇତିଳ ନାମେ କରଣ ସାଧ୍ୟ ନାମେ ଯୋଗ

ରୋହିଣୀ ବୃଷକୁ ଚନ୍ଦ୍ର ଦଶମରେ ଭୋଗ।୯୯।

ତିଥିବାର ନକ୍ଷତ୍ର ଯୋଗ ଲଗ୍ନ ବିଚାରି

ମଘଦେଶୁଂ ବାହାର ମଙ୍ଗଳ ସୀଉକରି ।୧୦୦।

ଅମୃତ ବେଳେ ଯେ ଯୋଗଲଗ୍ନ ଘେନି

ମଗଧ ଦେଶୁଂ ବାହାର ହୋଇଲେ କୃଷ୍ଣ ଭୀମ ଫାଲଗୁନି ।୧୦୧।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ନୃପତି ସହଦେବ

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ରଥେ ବିଜୟେ କଲେ ବାସୁଦେବ ।୧୦୨।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ଯେ କନେକ ରଥ ଆରୋହୀ

ତିନି ସହସ୍ର ପାଟଛତ୍ର ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ଉଭାଇ ।୧୦୩।

ତିନି ସହସ୍ର ରଥ ପାଞ୍ଚସହସ୍ର ହାଥୀ

ପାଞ୍ଚଲକ୍ଷ ତୁରଙ୍ଗମ ଯେ ତିନିକ୍ଷଉଣୀ ପାଦାନ୍ତି।୧୦୪।

ୟେତେକ ସନ୍ୟ ଦିଲେ ଯେ ସହଦେବ ନୃପତି

ପଞ୍ଚଦଶ ଯୋଜନୁଂ ବାହୁଡାଇ ଦିଲେକ ଶ୍ରୀପତି।୧୦୫।

ରାଜାମାନେ ଗୋଡାଇ ଅଛନ୍ତି ସମସ୍ତେ

ଲେଉଟି ଚାହିଂଲେ ପ୍ରଭୁ ଦେବ ଜଗନ୍ନାଥେ।୧୦୬।

ଯେ ଯାହା ରାଜ୍ୟେ ରୁହାଇଲେ ରାଜାମାନଂକୁ

ଅନେକ ଦେଖା ଦରଶନି ଦିଲେ ଭୀମସେନ ଠାକୁରଂକୁ ।୧୦୭।

ଦେଖା ଦରଶନି ଯେ ବହୁ ପାଣିଦ୍ରବ୍ୟମାନ

ତିନିଲକ୍ଷେ ରଥେ ଧନ ପୂରୋଇଲେ ହୋଇଲା ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ।୧୦୮।

ମୁଣୋହି ଯୋଗାତମାନନ୍ତ କରନ୍ତି ରାଜାମାନେ

ଆସନ୍ତି ଶ୍ରୀଜଗମୋହନ ଉତ୍ସବ ବିଧାନେ।୧୦୯।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବ ତହିଂ କହିତେକି ପାରି

ପଛିମ ସୋମନାଥେ ବିଜୟେ ଦେବହରି ।୧୧୦।

ନିତ୍ୟକର୍ମ ସାରିଣ ବିଜୟେ ଶିବଆଳେ

କରନ୍ତି ସ୍ତୁତି ଦେବ ପ୍ରଭାତର କାଳେ ।୧୧୧।

ବୃଷଭ ପିଠିରେ ଯେ ବିଜୟେ ସଦାନନ୍ଦ

ପ୍ରଣପତ୍ୟ ହୋଇଣ ଯେ ଶୁତିଲେ ଗୋବିନ୍ଦ।୧୧୨।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ଦୁହେଂ ଯେ ବିନୟ ଭଗତ

ଦେଖିଣ ସାନନ୍ଦ ସ୍ୱାମୀ ହୋଇଲେ ବିଶ୍ୱନାଥ।୧୧୩।

ବ୍ରିକୋଦର ଶରୀର ସଦାଶିବ ଆଉଂସି

ଅନେକ ରତ୍ନ ଆଭରଣ କଲେକ ଦେବ କାଶୀ।୧୧୪।

ଭୀମସେନକୁ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଦେବ କରନ୍ତି ଅନେକ

ସାଧୁ ସାଧୁ ମାରୁତି ତୁହି ସେ କ୍ଷତ୍ରୀ ୟେକ।୧୧୫।

ଅନେକ ଭୁବନ ଧଂସିଲା ପୋତିଲା ଅନେକ ତୀର୍ଥ

ତପୀଜନମାନନ୍ତ ନାଶ କଲା ସମସ୍ତ ।୧୧୬।

ତୁ ସେ ଉଶ୍ୱାସିଲୁ ମେଦିନୀର ଭାରା

ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ମାରୁତି ରେ କ୍ଷତ୍ରୀ ମହାବୀରା।୧୧୭।

ରାଜୁସିଯାଗ ଯେ ୟେବେ କରାଅ ଦେବହରି

ଉତ୍ତର ଆକାଶ ଦିଗେ ଅର୍ଜୁନ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି।୧୧୮।

ଅର୍ଜୁନ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରିବଟି ଆକାଶ ପୁରୀ ।୧୧୯।

ଆମ୍ଭେହେଂ ଯିବୁଟି ରାଜୁସି ଯାଗକୁ

ବ୍ରହ୍ମାଇନ୍ଦ୍ର ଆଦିକରି ଆସିବେ ହସ୍ତିନାକୁ ।୧୨୦।

ଯେତେ ଧନ ଲାଗଇଟି ରାଜୁସି ଯାଗକୁ

ଦେବ ଭଣ୍ଡାର ଫେଡିବାକୁ ଆମ୍ଭେ କହିଂବୁ କୁବେରକୁ ।୧୨୧।

ଅନେକ ପ୍ରସଂସା କଲେଟି ବିଶ୍ୱେଶ୍ୱର

ଅର୍ଜୁନ ବୋଇଲା ସ୍ୱାମୀ ତୋହୋର ପ୍ରସାଦେ ନାଶିଲୁ ମଗଧେଶ୍ୱର ।୧୨୨।

ଅନେକ ସୁଲଭ ଯେ କରନ୍ତି ପରମଯୋଗୀ

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ଦେବ ଯେ ଶ୍ରୀରଙ୍ଗୀ ।୧୨୩।

ତହୁଂ ଚଳିଗଲେ ହରଷେ ଦେବ ଯେ ମୁରାରି

ପାରିଦଣ୍ଡ ରାଜାମାନେ ସେଠାରୁ ସମସ୍ତେ ବାହୁଡି ।୧୨୪।

ତେଣେ ସହଦେବ ଯୁଝେଷ୍ଠିଂକି ବୋଇଲା ଦେବ ଶୁଣିମା ସାବଧାନେ

ପଛିମ ସୋମନାଥେ ବିଜୟେ ଦେବ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ ।୧୨୫।

ଅନେକ ସମ୍ଭର୍ବେ ଦେବ ଆସନ୍ତି ତିନିଜଣ

ରାଜୁସିଯାଗ ସରିକି ଦେବ ଆଣୁଛନ୍ତି ଧନ।୧୨୬।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ହେଲେ ଧର୍ମରାଜ ଯୁଝେଷ୍ଠି

ନକୁଳ ସହଦେବ ରେ ତୁମ୍ଭେ ଯାଅସି ପାଛୋଟି।୧୨୭।

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନିଣ ବିଜୟେ କୁରୁପତି

ପୁରେ ପୁରେ ଉଚ୍ଛବ କରାନ୍ତି ସେ ମାନଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ।୧୨୮।

ଆହୋ ମନୁରାୟେ ଭୀମ ଅରଜୁନଂକୁ ସଙ୍ଗେ ଘେନିଣ ଦେବ ଜଗଭୂତ

ହସ୍ତିନା ସନ୍ନଧ୍ୟେ ଆସି ବିଜେ ବରୁଣାବନ୍ତ ଯେ ପର୍ବତ ।୧୨୯।

ଅନେକ ସମ୍ଭର ହୋଇ ରାଜା ଧୃତରାଷ୍ଟି

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ରାୟେ ଆସଇ ପାଛୋଟି ।୧୩୦।

ବଇବସୁତ ମନୁ ପୁଚ୍ଛାକଲେ ଅଗସ୍ତିଂକି

କହସି ମହାତମା ମୋତେ ଅମୃତ ରସ ବାକି।୧୩୧।

ଯୁଦ୍ଧରେ ଅପ୍ରମିତ ହୋଇଲା ଭୀମସେନ ମହାବୀରା

ପଚାରନ୍ତି କୁରୁବୀରେ କାହାର ହାଥେ ବଧ ହେଲା ଜାରା ।୧୩୨।

ଓହୋବଳ ଥାଠ ଯହୁଂ ହୋଇଲେ ୟେକ ଭେଟ

ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣ ପ୍ରବେଶିଲେ ବାସୁଦେବଂକ ନିକଟ।୧୩୩।

ରଥରୁ ଓହ୍ଲାଇ ଦ୍ରୋଣ କୃପ ଗାଙ୍ଗବେ

ନାରାୟଣଂକ ପଦ୍ମପାଦେ ବିନୟ ଭଗତିଭାବେ।୧୩୪।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ଭୀଷ୍ମ ଦ୍ରୋଣଂକୁ ନମସ୍କାର କରି

କୁଶଳ ବାରତା ଯେ ପୁଛନ୍ତି ଅନୁସରି ।୧୩୫।

ସଂଜୟେ କହିଲେ ହୋ ଶୁଣିମା ଧୃତରାଷ୍ଟେ

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକୁ ଘେନି ହରି ବିଜୟ କଲେନି ନିକଟେ ।୧୩୬।

ୟେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୁବନକୁ ଅଗୋଚର ଭୀମସେନର ମହିମା

ପ୍ରତକ୍ଷେ ବିଜେକଲେ କି ରୁଦ୍ର ଇନ୍ଦ୍ର ବ୍ରହ୍ମା ।୧୩୭।

କ୍ଷୀରୋଦ୍ର ମଛନେ ଯେହ୍ନେ ଦିଗପାଳ ତିନି

ତେହ୍ନେକ ସରୂପ ଦିଶନ୍ତି କୃଷ୍ଣ ଭୀମ ଫାଲଗୁନି।୧୩୮।

ଜାରାକୁ ବଧ କରି ଆଣିଲେ ଅନେକ ଧନ

ରାଜୁସିଯାଗ ସରିକି ହୋଇବାକ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ।୧୩୯।

ଧୃତରାଷ୍ଟ ବୋଇଲେ ୟେ ବଡ ଅସଂକ୍ଷେପ କଥା

ଜରାସନ୍ଧ ବୋଲି ଦେବ ବଡାଇ ବଳବନ୍ତା।୧୪୦।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ପ୍ରବେଶ ଧୃତରାଷ୍ଟଂକର ଅଗ୍ରତେ

ସନ୍ନଧ୍ୟେ ପ୍ରଣିପତ୍ୟ ହୋଇଲେ ବେନିଭ୍ରାଥେ ।୧୪୧।

ଧୃତରାଷ୍ଟ କୋଳକଲେ ବେନି ଯେ ପୁତ୍ରଂକୁ

ଜାନୁ ଉପରେ ଆଣି ବସାଇଲେ ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକୁ।୧୪୨।

ବାବୁ ଅହିବ୍ରତେ ସିଂଘାର ଯାହାର ପରାକ୍ରମ

ତୁ ତାହାକୁ କେସନକେ ନାଶ କଲୁ ଭୀମ।୧୪୩।

ଭୀମସେନ ବୋଇଲା ଦେବ ଆରୋପିଥିଲି ଯଗ୍ୟଂ

ପଞ୍ଚଦେଶ ଦିବସ ଉପବାସ ଅନ୍ନ ପରିତ୍ୟାଗ ।୧୪୪।

ଶରୀର କ୍ଷୀଣ ତାର କିସ ଯୁଦ୍ଧକରି

ବେନିଫାଳ କରି ଦେବ ପକାଇଲି ଚିରି ।୧୪୫।

ବ୍ୟାସନ୍ତ ପଚାରିଲେ ନୃପତି ଧୃତରାଷ୍ଟେ

ଜାରାସନ୍ଧକୁ ସାଂଗ୍ରାମେ କିଂପେ ଘୁଞ୍ଚିଲେ ରାମକୃଷ୍ଣେ ।୧୪୬।

ଭୀମ ତ ଚିରିଲା ତାକୁ ବେନିଫାଳ କରି

ଶୁଣିଣ ବଡ ଆଶ୍ରିଜ ମୁଂ ହୋଇଲି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ।୧୪୭।

ବ୍ୟାସେ ବୋଇଲେ ବାବୁ ଶୁଣ ହୋ କୁରୁପତି

ୟେହି ଦ୍ୱାପର ଯୁଗେ ବୃହଦ୍ଧ୍ୱଜ ନାମେଣ ନୃପତି।୧।

ୟେହାର ନନ୍ଦନ ଯେ ଭୋପାଳସେନ ରାୟେ

ପୁତ୍ର ବିହୁନେ ସେହି ଅନେକ କଷ୍ଟ ପାୟେ।୨।

ବହୁ ତୀର୍ଥରେ ସେ ଅନେକ ତପ କଲା

ତଥାପି ସେ ରାଜାକୁ ପୁତ୍ର ପ୍ରାପତ ନୋହିଲା।୩।

ଅଷ୍ଟଉତ୍ତର ଶତ କନ୍ୟା ହୋଇଲା ପ୍ରଦାନ

ତଥାପି ରାଜାର ନୋହିଲା ସନ୍ତାନ ।୪।

ପୁତ୍ରହୀନେ ବ୍ରତିଲା ସେ ନବସହସ୍ର ବର୍ଷ ପରିଯନ୍ତେ

ଅନେକ ବିସ୍ମୟେ ରାଜା ପଶିଲା ପ୍ରାଗତୀର୍ଥେ।୫।

ପ୍ରାଗବେଣୀ ଜ୍ୟୋତିପୁରେ ଯାଇଂ ରହିଲା ନୃପମଣି

ସେ ପ୍ରାଗତୀର୍ଥରେ ସେ ବଞ୍ଚିଲା ରୟେଣୀ।୬।

ରୟଣୀ ପ୍ରଭାତେ ତହୁଂ କରଇ ପୟାଣ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଯାଇଂ ପ୍ରାଗତୀର୍ଥରେଣ।୭।

ଆହୋ ନନ୍ଦଭୂପାଳର ସେ ୟେକର ହଡପକାରୀ

ପ୍ରାଗବେଣୀକୁ ଯାଇଥିଲା ହଡପ ଯେ ଲୋଡି।୮।

ସେ ଜ୍ୟୋତିପୁରେ ଯାଇଂ ହୋଇଲା ପରବେଶ

ସେ ନଗ୍ରଲୋକ ରୁଣ୍ଡ ହୋଇ ବିଚାରନ୍ତି ଦୋଷ।୯।

ଯେବଣ ଠାବରେ ରାଜା ବସିଥିଲା ଆସ୍ତାନେ

ଚାଣ୍ଡାଳର ହାଥେ ଖୋଳାଇ ନିଅନ୍ତି ମାଟିମାନେ।୧୦।

ସେ ହଡପକାରୀ ନଗ୍ର ଜନନ୍ତ ପୁଚ୍ଛଇ

ୟେହାର ବସିବା ଥାନଗୋଟି ଖୋଳିଲେ କାହିଂପାଇଂ ।୧୧।

ନଗ୍ରଲୋକ ବୋଇଲେ ତୁକି ନ ଜାଣୁ ୟେହା

ୟେ ଥାନେ ବସିଥିଲା ନନ୍ଦ ଭୂପାଳ ନରନାହା।୧୨।

ଅପୁତ୍ରିକ ରାଜା ସେ ପୁତ୍ର ତାର ନାହିଂ

ରାଜା ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲେ ମୁକତି ଗତି କାହିଂ।୧୩।

ରାଜା ହୋଇକରି ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲେ

ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବତା ତାର ରାଜ୍ୟ ନ ପାଳଇ ଭଲେ।୧୪।

ଭଲେ ଫଳ ଦାୟକ ଯେ ନୋହୋଇ ପୃଥୀ

ଜନ ପ୍ରଜାମାନେ ସୁଖେଣ ନ ବ୍ରତନ୍ତି ।୧୫।

ରାଜା ହୋଇକରି ଯେ ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଲେ

ଅଗ୍ନି ଦେବତାୟେ ହବିର୍ଭାଗ ନ ପାବନ୍ତି ଭଲେ।୧୬।

ଅପୁତ୍ରିକ ହୋଇଥାଇ ଯେବଣ ଦେଶ ରାଜା

ତପଧନ ନ ରହଇ ଦୁଖିତ ହ୍ୱନ୍ତି ପ୍ରଜା ।୧୭।

ସେ ରାଜା ସଭାରେ ବସିଲେ ତିଳେକ ନ ସହଇ ପୃଥୀ

ଅପୁତ୍ରିକ ବସିଲେଟି ଅପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୁଅଇ ବସୁମତୀ।୧୮।

ଅପୁତ୍ରିକ ଜନ୍ମହୋଇ ଯେବଣ ଗ୍ରାମେ ଥାଇ

ପ୍ରଭାତ କାଳେ ତାର ମୁଖଇଂ ନ ଚାହିଂ ।୧୯।

ମେରୁ ସମାନେହେଂ କଣୟ ଦିଲେ ଦାନ

ତେଣେ ସେ ଚାହିଂଲା ପାତେକ ହୋଇବ ଦହନ ।୨୦।

ତାଳେକ ଗହୀର କରି ଖୋଳିବ ଚାଣ୍ଡାଳେ

ଆନ ମୃତ୍ତିକା ଭରି ୟେଣେ ତୋଳାଇବ ଯାଗଶାଳେ ।୨୧।

ଶତଦିନେ ପରିଯନ୍ତେ ୟେଥେ ଦେବାକ ଆହୁତି

ତେବେ ସେ ଶୁଦ୍ଧା ସିନା ହୋଅଇ ବସୁମତୀ।୨୨।

ଶୁଣି ହଡପକାରୀ ବିସ୍ମୟେ ହୋଇଲା

ଅପୁତ୍ରିକ ଲୋକଂକ ପାତକ କହଣା ନ ଗଲା।୨୩।

ଆମ୍ଭେ ନନ୍ଦଭୋପାଳକୁ ସେବାକରୁ ନିତିଦିନ

କେମନ୍ତେ ପାର ହେବ ରାଜାର ୟେଡେ ପାପ କର୍ମ ।୨୪।

ୟେତେ ବିଚାର ତହୁଂ ଚଳିଲା ହଡପକାରୀ

ପ୍ରୟାଗତୀର୍ଥେ ଯାଇଂ ଭେଟିଲେ ଦଣ୍ଡଧାରୀ।୨୫।

ତାମ୍ବୋଳ ଭୁଞ୍ଜାଇ ରାଜାଂକୁ ନ ଚାହିଂଲା ନୟନେ

ନନ୍ଦଭୋପାଳ ବୋଇଲେ ଆଜି ବିକୃତ କିଂପେ ତୋର ମନେ ।୨୬।

ଦେବ କଥାୟେ ଅଛଇ ଯେ କହିବାକୁ କରଇ ଭୟେ

ନନ୍ଦଭୋପାଳ ବୋଇଲା କିଛି ଶଂକା ନ କର କହସି ନିର୍ଭୟେ ।୨୭।

ଜ୍ୟୋତିପୁରେ ତୁମ୍ଭେ ଯେ ବସିଲ ଯେଉଂଣ ଆସ୍ତାନେ

ତାଳେକ ଗଭୀରମାଟି ଖୋଳୁଛନ୍ତି ତହିଂର ହାଦେ ଜନେ ।୨୮।

ବୋଇଲେ ଅପୁତ୍ରିକ ରାଜା ନନ୍ଦଭୋପାଳ ୟେଥି ବସିଥିଲା

ତେଣୁକରି ଭୂମିଖଣ୍ଡି ମହାପାତକୀ ହୋଇଲା।୨୯।

ଆନମୃତ୍ତିକା ପୂରାଇ ୟେଥି କରିବୁଂ ଆହୁତି

ତେବେ ସେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇବ ୟେହି ପୃଥୀ।୩୦।

ଶୁଣିଣ ବିରସ ଯେ ମଗଧେଶ୍ୱର ରାୟେ

ଧିକ ଧିକ ଜୀବନ ମୋର ନାହିଂ ଯେ ତନୟେ ।୩୧।

ପୁତ୍ରର ଅଭାବେଣ ବ୍ରତନ୍ତିଯେଉଂଣ ପ୍ରାଣୀ

ଜୀବନ ଅକାରଣ ତାହାର ପୁରୁଷ ମଧ୍ୟେ ନ ଗଣି।୩୨।

ମନ୍ତ୍ରୀକି ହକରାଇ ତହିଂ ବୋଇଲା ନୃପତି

ଇହଲୋକ ଅକାରଣ ପରଲୋକ ଅଗତି ।୩୩।

ଭୋ ମନ୍ତ୍ରୀ ତୁ ମୋହୋର ରାଜ୍ୟଭାର ସମ୍ଭାଳ

ମୁହିଂ ତପ କରିବି ପୁତ୍ର ହୋଇବ ଯେତେ କାଳ।୩୪।

ମନ୍ତ୍ରୀକଇଂ ରାଜ୍ୟ ସମର୍ପିଲା ନରପତି

ବଦରିକା ଆଶ୍ରମେ ସେ ରଞ୍ଚିଲା ଆହୁତି ।୩୫।

ଦୁତୀ ଈଶ୍ୱର ସେ ଦୁର୍ଭାସା ମହଋଷି

ତାହାନ୍ତ ଧ୍ୟାୟେ କରି ରାଜା ଯୋଗଲୟେ ବସି।୩୬।

ଛାଡିଲା ମୟାମୋହ କୁଟୁମ୍ବ ମୁହାଂସ

ସନ୍ତାନ ନିମନ୍ତେ ଦୁର୍ଭାସାଂକୁ ବଢାଇଲା ମନାସ।୩୭।

କାଳ କାମ ନିଦ୍ରା କ୍ଷୁଧା ରାଜା ସମସ୍ତ ଉପେକ୍ଷି

ସନ୍ତତି ନିମନ୍ତେ ରାଜା ଅଜପା ଲୟେ ବାଚି।୩୮।

ମହାତପେ ନିର୍ଜିତ ରାଜା ହୋଇଲା ଦିବାରାତ୍ରେ

ବସିଲା ନନ୍ଦଭୋପାଳ ନିରାଶ ଉପବାସ ପଞ୍ଚୁଭୂତେ ।୩୯।

ୟେମନ୍ତେ ତପ କଲା ରାଜା ଦ୍ୱାଦଶ ବରଷ

ନିରାଶ ଦେଖିଣ ଦୁର୍ଭାସା ମିଳିଲେ ତାର ପାଶ।୪୦।

ନିରାଶେ ନିଚେଷ୍ଟେ ପଡିଅଛି ନୃପମଣି

ଉପରେ ସିଞ୍ଚିଲେ ମୁନି ଜୀବନ୍ୟସ ମନ୍ତ୍ରପାଣି।୪୧।

ନଖ ମୁଖ ନାସିକା ଚାରୁ ଚରଣ ବିକାଶି

ସାଷ୍ଟମ ହୋଇଣ ରାଜା ବିନୟ ପରକାଶି।୪୨।

ସ୍ୱାମୀ କେଉଂଣ ଦେଶର ତୁମ୍ଭେ ଅଟ ତପୋଧନ

ଦୁଖେ ଅରଜିଲା ତପ କିମ୍ପାଇଂ କଲୁ ଯେ ନାଶନ ।୪୩।

ଆହୋ ରାଜା ତୋର ଯେଉଂଣ ମନୀଷା

ମୁହିଂ ସେହି ମହାତ୍ମା ହୋ ଅଟଇ ଦୁର୍ଭାସା।୪୪।

ନନ୍ଦଭୋପାଳ ବୋଇଲା ମୁଂ ନିସ୍ତରିଲି ନିସ୍ତରିଲି

ଦୁର୍ଗତି ବଞ୍ଚିଲି ନାଥ କାର୍ଯ୍ୟକୁ କାରଣ ଲଭିଲି।୪୫।

ମୁକୁଇଂ ଅନଗୃହ କରିବା ମୁନି ଯେବେ

ମୁହିଂ ତପ କଲି ହାଦେ ସନ୍ତାନ ଅଭାବେ।୪୬।

ପୁତ୍ର ଗୋଟିୟେ ମୋତେ ଦେବାକ ତପୋନିଷ୍ଠି

ସଂସାର ରଂଚନାକୁ ମୁଂ ହୋଇଲି ବଡ କଷ୍ଟି।୪୭।

ପଛିମ କୋଶଳ ମୁଂ ଅଟଇ ଅଧିକାରୀ

ମହାସଂପଦ ରାଜ୍ୟ ମୋର ମଗଧ ନାମେ ପୁରୀ।୪୮।

ମୋହୋର ଅଭାବେ ୟେବେ ରାଜ୍ୟ ଗଲା ନଷ୍ଟ

ବୁଡିଲା ବଂଶ ମୋହୋର ରଖ ହୋ ତପୋନିଷ୍ଠ।୪୯।

ଦୁର୍ଭାସାୟେ ବୋଇଲେ ତୁ ଉଠ ହୋ ମହାରାୟେ

ୟେ ହର ଉଦ୍ୟାନେ ପଶି ଆଣ ହୋ ଫଳ ଗୋଟିୟେ ।୫୦।

ଯେଉଂଣ ଫଳ ପାଅ ଯେ ଘେନିଆସ ନୃପତି

ପାଇବୁ କାରଣ ତୋର ହୋଇବ ସନ୍ତତି ।୫୧।

ଚଳଇ ନନ୍ଦଭୋପାଳ ଋଷିଂକ ବଚନେ

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଯାଇଂ ହର ଉଦ୍ୟାନ ନାମେ ବନେ ।୫୨।

ବୁଲଇ ନିରନ୍ତରେଘୋର ବନେ ଗହନ ଅଟବ୍ୟା

ଚୂତଫଳ ଗୋଟାୟେ ପାଇଲା ରାଜଦେବା।୫୩।

ଘେନିଣ ଦୁର୍ଭାସାଂକ ସନ୍ନିଧ୍ୟେ ମିଳିଲାକ ଆସି

ଦୁର୍ଭାସାୟେ ବୋଇଲେ ତୋର ପ୍ରିୟବତୀ ଭାରିଯାକୁ ଦିଅସି ।୫୪।

ଦୁର୍ଭାସାଂକ ବଚନେ ଯେ ଚଳଇ ଭାନୁବତୀର ନାତି

ବେନି ପାଟରାଣୀ ଯେ ତାହାର ସୁମତି ଚାରୁମତି।୫୫।

ୟେକାନ୍ତେ ହକରାଇଲା ରାଜା ସୁମତି ପାଟରାଣୀ

ଚୂତଫଳ ଗୋଟି ତାର କରେ ଦିଲା ନୃପମଣି।୫୬।

ୟେ ଚୂତଫଳ ଗୋଟି ସୁନ୍ଦରୀ ରେ ଶଉଚବନ୍ତ ହୋଇ ଭକ୍ଷ

ଦୁର୍ଭାସାଂକ ବଚନେ ପୁତ୍ର ହୋଇବ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ।୫୭।

ଦେଇଣ ନୃପତି ଯେ ଗଲାକ ଆସ୍ତାନେ

ଚାରୁମତି ମିଳିଲା ଆସି ସୁମତିର ସନ୍ନିଧ୍ୟାନେ।୫୮।

ଦେଖିଣ ବିଚାରଇ ସୁମତି ପାଟରାଣୀ

କେମନ୍ତେ ଭକ୍ଷିବି ନ ଦେଇ ପ୍ରିୟବନ୍ତୀ ସଂଘାତୁଣୀ।୫୯।

ଚୂତଫଳ ଗୋଟିକ ବେନିଫାଳ କରି କାଟ

ଦୁଇ ସପତଣୀ ଯେ ଭୁଞ୍ଜିଲେ ତାହା ବାଣ୍ଟି।୬୦।

ଋଷିଂକ ମହାମନ୍ତ୍ର ତ ନୋହୋଇ ବିନାଶ

ବେନି ସପତଣୀ ଯେ ହୋଇଲେ ଗର୍ଭବାସ।୬୧।

ବେନି ଭାରିଯା ରାଜାର ହୋଇଲେ ଗର୍ଭବତୀ

ଦେଖିଣ ସାନନ୍ଦ ନନ୍ଦଭୋପାଳ ନରପତି ।୬୨।

ଉତ୍ସବ ବିଧାନ ଯେ କରାଇଲେ ନରସାଇଂ

ୟେମନ୍ତେ ନବମାସ ଯାଆନ୍ତେ ଦଶମାସ ପ୍ରବେଶ ହୋଅଇ ।୬୩।

ଆହୋ ତୁଳାମାସ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ଚଉଠି ଶଉରିବାର

ଆର୍ଦ୍ରାନକ୍ଷତ୍ରକୁ ଭୋଗ୍ୟ ସେ ଦିନର ।୬୪।

ବ୍ୟତିପାତ ନାମେ ଯୋଗ କୌଳବ କରଣ

ତୁଳ ସଂକ୍ରାନ୍ତିକି ଯେ ଭୋଗ ପାଞ୍ଚଦିନ ।୬୫।

ରାତ୍ର ପାଞ୍ଚ ଘଡିରେ ସେ ବେନି ଯେ ଯୁବତୀ

ୟେକାବେଳେ ପ୍ରସବିଲେ ସୁମତି ଚାରୁମତି।୬୬।

ବେନି ଯୁବତୀ ଯେ ପ୍ରସବ କଲେକ

ବେନି ପୁତ୍ର ଉପୁଜିଲେ ହୋଇ ଅର୍ଧେକ ଅର୍ଧେକ।୬୭।

ଶିର ଅର୍ଧେକ ଚକ୍ଷୁ ନାଶିକା ପୁଡାୟେକ

ଭୁଜୟେକ ବକ୍ଷସ୍ଥଳ ଅର୍ଧ ଅର୍ଧ ଯେ ପାଦକ।୬୮।

ୟେକଇ ଶରୀର ଯେ ଉତପତି ବେନିଖଣ୍ଡ

ପଡିଲେ କୁମାର ଯେ ଅର୍ଧେ ଅର୍ଧେ ପିଣ୍ଡ ।୬୯।

ନୃପତିର ଅଗ୍ରତେ ଜଣାଇଲେ ପଢିଆରୀ

ବେନିପୁତ୍ରେ ଉତପତି ହୋଇଲେ ଅନ୍ତପୁରୀ।୭୦।

ଶୁଣିଣ ଭଣ୍ଡାର ଦାନ ଦିଲା ମହାରାଜେ

ହାଟ ପେଣ୍ଠ ତୁଠ ଜୂର ମଗଧଦେଶ ରାଜ୍ୟେ।୭୧।

ବାବୁ ସେ ମହାତ୍ମା ଅଟେ ଧାର୍ମିକ ତପୀଷ୍ଠ

ଦୁର୍ଭାସାଂକ ପ୍ରସାଦେ ଗଲା ମୋର ପୁତ୍ର କଷ୍ଟ।୭୨।

ୟେମନ୍ତ ସମୟେ ଯେ ଗଲାକ ମୁଦୁସୁଲୀ

ରାଜାର ଅଗ୍ରତେ ଜଣାଇ କହିଲେ ପୋଇଲି ।୭୩।

ଦେବ ସୁନ୍ଦର ସୁକୁମାର ହୋଇଲା ପୁତ୍ର ସୁସଞ୍ଚ

ଅର୍ଦ୍ଧ ଅର୍ଦ୍ଧ କାୟେ ଉପୁଜିଲେ ପରପଞ୍ଚ ।୭୪।

ମୁଦୁସୁଲୀ ବଚନ ଶୁଣିଣ ନୃପମଣି

ବିଷାଦ ନନ୍ଦଭୋପାଳ ଶୁଣିଣ ଅମଙ୍ଗଳ ବାଣୀ।୭୫।

ପଟୋଆର ହକରାଇ ବୋଇଲେ ନରପତି

ଆରେ ଶମଶାନ ଭୂମିରେ ନେଇ ପକାଅ ଦୁହିନ୍ତି।୭୬।

ଜାରକୀ ରାକ୍ଷସୀ ଧରିଣ ତାହାନ୍ତ ଭକ୍ଷୁ

ଦୁର୍ଭାସାଂକ ବଚନ ଯେ ୟେସନେକ ସାରିକ୍ଷୁ।୭୭।

ରାଜାର ବଚନେ ତହୁଂ ଚଳିଲେ ଦୋସାଧୁ

ବେନି ପୁତ୍ର ଧରି ଆଣିଲେକ ଅନ୍ତପୁର ମଧ୍ୟୁ।୭୮।

ଶମଶାନ ଭୂଇଂରେ ନେଇ ପକାଇଲେ ବେନିଖଣ୍ଡ

ରୋବନ୍ତି ନନ୍ଦନେ ସେ ଗର୍ଜଇ ଯେନ୍‌ହେ ଷଣ୍ଢ।୭୯।

ରାତ୍ର ଅର୍ଦ୍ଧମାନେ ଶମଶାନେ ଅଇଲା ଜାରକୀ

ଆକ୍ରେଷି ଧଇଲା ସେ ମହୁମାଂସ ଦେଖି ।୮୦।

ମହାଭୀଷ୍ମରୂପ ସେ ଶମଶାନ କ୍ଷେପୁଣୀ

ଦୁହିନ୍ତି ଗିଳିଲା ଯେନ୍‌ହେ ଜଳପ୍ରଭା ଜାଣି।୮୧।

ବଇବସୁତମନୁ ପୁଚ୍ଛା କଲେ ଅଗସ୍ତିତପୋବନ୍ତେ

ବେନିଫାଳ ହୋଇ ସେ ଉତପତ୍ତି ହୋଇଲେ କେମନ୍ତେ ।୮୨।

ଅଗସ୍ତି ବୋଇଲେ ହୋ ୟେକଇ ଆମ୍ଭଗୋଟି

ନ ଜାଣି ସୁମତି ତାହା ବେନିଫାଳ କରି କାଟି ।୮୩।

ୟେକଫଳଗୋଟି ଯହୁଂ କଲା ବେନିଫାଳ

ଦୁଇଖଣ୍ଡ ହୋଇ ଉପୁଜିଲା ୟେକଇ ଦୁଲାଳ ।୮୪।

ଫଳଗୋଟିକ ଯାକ ଯେବେ ସୁମତି ଭକ୍ଷନ୍ତା

ମହାବଳବନ୍ତା ହୋଇ ପୁତ୍ରେକ ଉପୁଜନ୍ତା ।୮୫।

ଆଦ୍ୟହୁଂ ବେନିଫାଳ କଲେକ ବେନିରାଣୀ

ତେଣୁ ସେ ଉପୁଜିଲା ଅର୍ଦ୍ଧ ଅର୍ଦ୍ଧ ଅଙ୍ଗ ଘେନି।୮୬।

ବଇବସୁତମନୁ ପଚାରିଲେ ପରସ୍ତାବେ

ସେ ବନିଖଣ୍ଡ ରହିଲା ରାକ୍ଷସୀ ଜାରକୀର ଗର୍ଭେ।୮୭।

ସେ ପୁଣି କେମନ୍ତେ ହୋଇଲେ କହିବା ମୁନି ହେ

ୟେହା ସଞ୍ଚପିଣ ମୋତେ କହିବା ସନ୍ଦେହେ।୮୮।

ଅଗସ୍ତି ବୋଇଲେ ତୁ ହୋ ଶୁଣ ଯୋଗେଶ୍ୱର

ସେ ବେନିଖଣ୍ଡ ରହିଲା ଜାରକୀ ଗର୍ଭରେ।୮୯।

ଗର୍ଭର ଭିତରେ ସେହୁ ମୁଥେକ ପ୍ରହାରି

ବାହାର ହୋଇଲା କୁମର ପାଞ୍ଜରା ବିଦାରି।୯୦।

ଜାରକୀର ଗର୍ଭେ ପଶିଲେ ମହାବଳବନ୍ତା

ସଂଘରଣ ନ ଗଲା ସେ ରାକ୍ଷସୀ ଗର୍ଭବତା।୯୧।

ଗର୍ଭର ଭିତରେ ସେହୁ ମୁଥେକ ପ୍ରହାରି

ବାହାର ହୋଇଲା କୁମର ପାଞ୍ଜରା ବିଦାରି।୯୨।

ପୁତ୍ର ଉତପତ୍ତି ହୋଅନ୍ତେ ଜାରକୀ ନାଶ ଗଲା

ରୋଦନ କରନ୍ତେ ପୁତ୍ର ପୃଥିବୀ କଂପିଲା ।୯୩।

ତିମିର ବିନାଶ ଯହୁଂ ହୋଇଲା ଶେଷରାତି

ବିଜୟେ ନନ୍ଦଭୋପାଳ ବାହାର ଜଗତୀ ।୯୪।

ଶୁଭଇ କୁମାରର ମହାରୋଦନ ବାଣୀ

କଟୁଆଳ ହକାରୀ ଆଗ୍ୟାଂ ଦିଲାକ ନୃପମଣି।୯୫।

ଆହୋ ଯାଅସି ରେ ଦୋସାଧୁ ଶମଶାନ ଭୂମିକି

କାହିଂର ରୋଦନ ସେ ଆସନି ଯାଇଂ ଦେଖି।୯୬।

ଦୋସାଧୁ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା ଶମଶାନ ଭୂମି

ରାଜାକୁ ଜଣାଇଲା ବଡାଇ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ସ୍ୱାମୀ।୯୭।

ବେନିଖଣ୍ଡି ଶରୀର ଯେ ହୋଇଲାକ ଦେବ ଜଡିକରି

କୁମାର ସମ୍ଭୁତ ହୋଇଲା ଜାରକୀ ବିଦାରି।୯୮।

ଶୁଣିଣ ନନ୍ଦଭୋପାଳ ବିଜୟେ କଲେ ଆପଣେ

କୁମାର ରୋଦନ କରନ୍ତେ ସେ ଶୁଭଇ ଗଗନେ।୯୯।

କୋଳେଣ ଧଇଲା ତାହା ନନ୍ଦଭୋପାଳ ରାୟେ

ଜାରକୀ ମାରି କୁମର ମହାଘୋର ରୋଦନ କୟେ।୧୦୦।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦ ହେଲା ରାଜା ନନ୍ଦଭୋପାଳ

ଜରାସନ୍ଧ ନାମ ଦିଲା ଯେ କୁମାର ମହାବଳ।୧୦୧।

ଘେନିଣ କୁମରକୁ ନୃପତି ବେଗେ ଚଳି

ଅତି ଯତ୍ନ କରି ସେ କୁମାରେ ପ୍ରତିପାଳ ।୧୦୨।

ମହାବଳବନ୍ତା ସେ ହୋଇଲା କୁମରମଣି

ୟେସନେକ ଭେଦ ତାର କେହି ଯେ ନ ଜାଣି।୧୦୩।

ଈଶ୍ୱରେ ଜାଣନ୍ତି ତାର ଜନ୍ମ କାଳର କଥା

ଶ୍ମଶାନବାସୀ ରୁଦ୍ର ଅଟନ୍ତି ସର୍ବଥା ।୧୦୪।

ଶମଶାନ ବାରତା ଜାଣନ୍ତି ବିଶ୍ୱବାସୀ

ତେଣୁକରି ଭୀମସେନକୁ କହିଲେ ବିଶେଷି।୧୦୫।

ଆନର ବେଳେ ବଧ ନୋହୋଇ ସେ ଜାରା

ବେନିଫାଳ କରି ଚିରିଲା ଭୀମସେନ ମହାବୀରା।୧୦୬।

ଅଗସ୍ତିୟେ କହିଲେ ଯେ ବଇବସୁତ ମନୁକୁ

ଜରାସନ୍ଧ ପ୍ରସ୍ତାବ ୟେ କହିଲି ଜାଣ ତୁକୁ ।୧୦୭।

ୟେସନେକ ଭେଦ ଜାଣିଣ ଦଇତାରି

କୂଟେଣ ନାଶ ତାକୁ କଲେକ ମଧୁହାରୀ ।୧୦୮।

ବଦୟନ୍ତି ମହାତମା ଯେ ଘଟଋଷିର ତନୁ

ତୁ ଯାହା ପୁଚ୍ଛା କଲୁ ହୋ ବଇବ ସୁତ ମନୁ ।୧୦୯।

ପାଣ୍ଡବ ସୋହୋଡ ଯେ ବ୍ରିକୋଦର ପରଚଣ୍ଡ

ଜାରା ବିଦାରିଣ ସେ କଲେକ ବେନିଖଣ୍ଡ।୧୧୦।

ୟେସନେକ ସମାର୍ଜନ ରଜାସନ୍ଧର କଥା

ପ୍ରସ୍ତାପ ବାକ୍ୟେ ମହାତ୍ମା ଯେ କହିଲେ ବ୍ରହ୍ମବେତ୍ତା।୧୧୧।

ଆହୋ ଦ୍ରିଯୋଧନ ସହିତେ ଆସନ୍ତି ଥାଠ ଘେନି

ଯେ ଯାହା ଅନରୂପେ ଭଗତିଭାବ ମାନି ।୧୧୨।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ଘେନି ଦେବ ଯେ ଅନନ୍ତ

ଧୃତରାଷ୍ଟ ଗାନ୍ଧାରୀର ଚରଣେ ପ୍ରଣପତ୍ୟ।୧୧୩।

ସକଳ ଚରିତ ଯେ କହନ୍ତି ମଧୁହାରୀ

ବଡଦୁଷ୍ଟ ଜରାସନ୍ଧକୁ ଦେବ ଅଇଲୁ ନିବାରି।୧୧୪।

ଶୁଣିଣ ସାନନ୍ଦ ଯେ ରାଜା ଧୃତରାଷ୍ଟ

ଆଝୁଂ ନିବର୍ତ୍ତ ହୋଇଲା ରାଜାମାନଂକର କଷ୍ଟ।୧୧୫।

ହରି ହେ ଅଦଭୁତ ବାରତା ଶୁଣି ହୋଇଲୁଂ ବିଷାଦ

ବୋଇଲେ ଭୀମ ଅର୍ଜୁନ ହରିଂକୁ ନାଶିଲା ଜରାସନ୍ଧ ।୧୧୬।

ବିଷାଦ ହୋଇଲୁଂ ଶୁଣି ଦେବ ଦୁର୍ଭର ବଚନେ

ବହୁତ ଅପଛାତି ଦିଲୁ ତୁମ୍ଭନ୍ତ ଅଗ୍ୟାନେ ।୧୧୭।

ତୁ ଦେବ କରୁଣାମତ୍ସଳ ପୀତବାସ

ସକଳ ଭୁବନେ ହରି ତୋହୋର ତେଜ ଯେ ପ୍ରକାଶ ।୧୧୮।

ଶ୍ରୀହରି ବୋଇଲେ ତାତ ମୁଂ ଜାଣଇନି ସମସ୍ତ

ଶକୁନିର ଭିଆଣ ଯେ ୟେମନ୍ତ ଚରିତ ।୧୧୯।

ତୁମ୍ଭେ ଗାନ୍ଧାରୀ ଜାଣ ହାଦେ ଶକୁନି କୁଳକ୍ଷୟେ ମନ୍ତ୍ରୀ

ସେହି ସିନା ନାଶ କରାଇବ ତୋହୋର ସନ୍ତତି।୧୨୦।

ପୋୟେ ତୋର ଅବା ବାଳୁତ କାଳହୁଂ ଅତିଦୁଷ୍ଟ

ତୁ ତାହାନ୍ତ ସମାର୍ଜନା କର ହୋ ଧୃତରାଷ୍ଟ।୧୨୧।

ଅନେକ ବାଗେ ଯେ କୁରୁପତିଂକି ତିଆରି

ଭୋତାତ ତ୍ରଇଲୋକ୍ୟେ ଜିଣନ୍ତା ହୋଇଲେ ପାଣ୍ଡବ ଭ୍ରାଥ ଚାରି।୧୨୨।

ଧୃତରାଷ୍ଟେ ବୋଇଲେ ତୁ ଜଗୁ ଜୀବନ ପୁରୁଷଉତ୍ତମା

ଦୁଷ୍ଟଂକର ଦୋଷ ସ୍ୱାମୀ ତୁ କରିବୁ ନା କ୍ଷମା।୧୨୩।

ଅନେକ ଦ୍ରୋହ ନାଥକଲାକ ତୋତେ ଜାରା

ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗେ ନାଶିଲୁ ତୁ ଦୁର୍ଭାର ମହାବୀରା।୧୨୪।

ଅନେକ ବିନୋୟୀ ଯେ କହିଲା କୁରୁବଇ

ସାନନ୍ଦେ ଚଳିଲେ ସ୍ୱାମୀ ଜଗତ ଗୋସାଇଂ ।୧୨୫।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ଯାଇଂ ଧର୍ମରାୟେଂକର ପାଶ

ବିନୟ ଭାବେ ସ୍ୱାମୀ କହନ୍ତି ପୀତବାସ ।୧୨୬।

ମୁହିଂ ଯାଉଅଛି ସ୍ୱାମୀ ଦ୍ୱାରକାଭୁବନକୁ

ଶୁଭ ବାରତା କହିବି ବଳରାମ ଠାକୁରଂକୁ ।୧୨୭।

ଜାରାର ଭୟେ ଦେବ ବହୁତ ମୋତେ କଥା

ତାହାରେ ପାଇଲୁ ଆମ୍ଭେ ଅନେକ ଅବସ୍ତା।୧୨୮।

ଭୋ ଦେବ ଧନୁ ଉତ୍ସବ ବୋଲି ଯାତ୍ରାୟେକ କଲା କଂସ

ନନ୍ଦକୁ ଶ୍ରୀମୁଖ ନିଆଇଲା ଗଉଦବଂଶ ।୧୨୯।

ଗୋପାଳକଂର ତୁଲେ ଆମ୍ଭେ ଗଲୁ ବେନିଭ୍ରାଥେ

ଧନୁ ଉତ୍ସବ ଯାତ୍ରା ଯେ ଦେଖିବା ନିମନ୍ତେ ।୧୩୦।

ଅନେକ ରଙ୍ଗ ଯେ ଯାତ୍ରାର ବିଧାନ

ବିହଡନ୍ତି ରଙ୍ଗେ ସମସ୍ତ ଗୋପାଳ ପୁଅମାନେ।୧୩୧।

ଆମ୍ଭନ୍ତୁ ଦେଖି ଦେବ କଂସ ଯେ ନାଶ ଗଲା

କିଞ୍ଚିତ ମାତ୍ରକେ ତାର ଅଷ୍ଟମଲ୍ଲଯାକ ମଲା।୧୩୨।

ତହୁଂଣ ଗୋପାଳେ ଯେ ନିଭ୍ରାନ୍ତି ମନ ହେଇ

ଅନେକ ଧନରତ୍ନ ଆଣିଲେ ସୁଖେ ବହି ।୧୩୩।

କଂସର ଭାରିଯା ଯେ ହେତୀ ପରହେତୀ

ତାହାଂକର ପିଅର ଯେ ମଗଧେଶ୍ୱର ନୃପତି।୧୩୪।

ବିଧବା ଅବସ୍ତା ହୋଇ ଜରାସନ୍ଧକୁ କଲେକ ଗୁହାରି

ଗୋପପୁରକୁ ଦେବ ଜରାସନ୍ଧ ଦିଲା ଧାଡି।୧୩୫।

ପାଠ ପଢୁଥିଲୁଂ ଆମ୍ଭେ ଶାନ୍ତିପନି ପଣ୍ଡା ଘରେ

ଗୋପପୁର ଲୋକେ ବିକଳେ ପଳାଉଛନ୍ତି ଜରାସନ୍ଧର ଡରେ ।୧୩୬।

ଜାରାର ଭୟେ ତହୁଂ ଅଇଲୁ ଆମ୍ଭେ ଅପସରି

ଅନେକ ଧନରତ୍ନ ଗୋଧାନ ନେଲା ଜୁର କରି।୧୩୭।

ପ୍ରଥମ ଧାଡିରେ ଦେବ ଯେ ଛାଡିଲୁ ଗୋପଦେଶ

ଯମୁନା ପାରି ହୋଇ ମଥୁରାୟେ କଲୁଂ ବାସ।୧୩୮।

ପୁଣି ସମୟେକେ ମଥୁରାକୁ ଦିଲା ଧାଡି

କୁଟୁମ୍ବନ୍ତ ଘେନି ବେନିଭାଇ ଅଇଲୁ ଅପସରି।୧୩୯।

ମଥୁରାକୁ ବେଢିଲା ଦେବ ଘେନି ସନ୍ୟବଳ

ରାଜ୍ୟ ତେଜି ପଳାଇଲୁ ସକଳ ଗୋପାଳ।୧୪୦।

ସ୍ୱାମୀ ମଥୁରା ପୁର ରାଜ୍ୟ ସବୁ ଭାଂଜିଣ କଲା ଜୁର

ଧନଭଣ୍ଡାର ଆଦିକରି ପୋଡିଲା ନବର ।୧୪୧।

ପଳାଇ ଅଇଲୁ ଦେବ ଅନୁସର ବନେ

ତହିଂ ସମୟେକେ ଯେ ବ୍ରତିଲୁ ସର୍ବଜନେ।୧୪୨।

ପୁଣିହିଂ ତହିଂକି ଯେ ବାହିଲା ଜରାସନ୍ଧ

ଅନୁବ୍ରତେ ଲୋଡୁଥାଇ ଶ୍ରୀରାମ ଗୋବିନ୍ଦ।୧୪୩।

ବନ୍ଧୁବର୍ଗ ଘେନି ତହୁଂ ଗଲୁଂ ଅପସରି

ଅନୁସର ବଣକୁ ସେ ପୁଣିହିଂ ଦିଲା ପୋଡି।୧୪୪।

ଗୋମନ୍ତ ପର୍ବତେ ଯେ ବଞ୍ଚିଲୁ ସମୟେ

ତହିଂକି ଧାଡିଦିଲା ଚଉଦବରଷ ଯାୟେ ।୧୪୫।

ତହୁଂ ଅପସରିଣ ଯେ ଆଇଲୁଂ ସର୍ବଜନେ

ସମୟେକେ ବିଶ୍ରାମିଲୁ ଦେବ କଟକ ମଧୁବନେ।୧୪୬।

ଯଦୁ ଋଷିଂକର ସେହୁ ଅଟଇ ଅରଜିଲା ଭୂମି

ତହିଂରେ ସମୟେକେ ବଞ୍ଚିଲୁ ଦେବ ସ୍ୱାମୀ ।୧୪୭।

ତହିଂକି ଦଣ୍ଡ ସାଜିଲା ଯେ କାଳ ଦମନକୁ ଘେନି

ସମଦଣ୍ଡ ଘେନି ତହୁଂ ଘୁଞ୍ଚିଗଲୁ ପୁଣି ।୧୪୮।

ସମୋଦ୍ର ଭିତରେ ଦେବ ରଞ୍ଚିଲୁ ଦ୍ୱାରିକା

ତହିଂରେ ରହିଲୁ ଦେବ ହୋଇଣ ନିଶଂକା।୧୪୯।

ଜାରାର ଭୟେ ଦେବ ଯଦୁବୀରମାନେ

କେହି ବାହାର ନୋହନ୍ତି ମଧ୍ୟ ଯେ ଭୁବନେ।୧୫୦।

ତୋହୋର ପ୍ରସନ୍ନେ ଦେବ ନାଶଗଲା ତେଡେ ରିପୁ

ୟେବେ ସେ ଯାଦବଂକର ବିକାଶିଲା ବପୁ।୧୫୧।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦ ଦେବ ହୋଇବେ ବଳଦେବ

ଦ୍ୱାରିକାରେ ହୋଇବ ଦେବ ଅନେକ ଉତ୍ସବ।୧୫୨।

ଅନେକ ସାନନ୍ଦ ଯେ ହୋଇବେ ଭୋଜ ସାତବଂଶ

ଭୀମସେନଂକୁ ଅନେକ ହୋଇବ ଦେବ ଯଶ।୧୫୩।

ଭୀମସେନର ପ୍ରସାଦେ ଅନେକ ସୁସ୍ତ ପାଇଲୁ ସର୍ବସ୍ଥାପି

ସାଧୁ ସାଧୁ ବଚନ ଗୋଟି ଉପୁଜିବ ଅଦ୍ୟାପି।୧୫୪।

ଯୁଝେଷ୍ଠିଦେବଂକୁ ବୁଝାଇଣ ଦେବ ରାଜା

ଆଗ୍ୟାଂ ହେଲା ହରି ଦ୍ୱାରକାପୁରକଇ ବେଗେ ଯା ଯା ।୧୫୫।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନକଇଂ ସଙ୍ଗେ ଘେନିଣ ଜଗନ୍ନାଥେ

ବାରୁଣବନ୍ତେ ଥାଇଣ ସୁମରିଲେ ବଇନେତ୍ରେ।୧୫୬।

ଚଇତ୍ର କୃଷ୍ଣ ପ୍ରତିପଦା ଦିନ ଜରାସନ୍ଧ ନାଶଗଲା

ଇତ୍ର ଶୁକ୍ଲ ଷଷ୍ଠୀଦିନ ହସ୍ତିନାୟେ ଉତ୍ସବ ହୋଇଲା।୧୫୭।

ଚଇତ୍ର ଶୁକ୍ଲ ସପ୍ତମୀ ଆଉର ଗୁରୁବାରେ

ମୃଗଶିର ରୁକ୍ଷବେଳ ଅଢାଇ ପ୍ରହରେ ।୧୫୮।

ଭୀମ ଅର୍ଜୁନେ ସମାର୍ଜି ଚଳନ୍ତି ବନମାଳୀ

ଦ୍ୱାରିକାପୁରକୁ ଦେବ ଗରୁଡ ପିଠିରେ ଗବନ କରି।୧୫୯।

ଆହୋ କିରାତ ରାଜା ନାମ ଅଟଇ ଅଜପତି

ଶ୍ରୀହସ୍ତେ ଆପଣେ ତାକୁ ଶାଢୀ ଦିଲେକ ଶ୍ରୀପତି।୧।

ଆହୋ ଅଜପତି ତୋର ଯେତେକ ବନଚରମାନ

ସମସ୍ତେହେଂ ଶୁଣ ହୋଇଣ ସାବଧାନ ।୨।

ତେରଲକ୍ଷ ତେଷଠୀ ସହସ୍ର ତୋର ବୀରେ

ଶୁଖିଲା ତରୁନ୍ତ ଯେ ରୁଣ୍ଡ କରିବେ ବନସ୍ତରେ।୩।

ଜୀବଥିବା ବୃକ୍ଷକଇଂ ନ କାଟିବ ଯତନେ

ଜୀବନାଶ ବୃକ୍ଷନ୍ତ ରୁଣ୍ଡ କରିବ ପଶି ବନେ।୪।

ଆହୋ ଯୁଝେଷ୍ଠି ଦେବ କରିବେ ରାଜୁସି ଯଗ୍ୟଂ ସଭା

ଗଜ ଅଶ୍ୱ ଛତ୍ରଶାଳମାନନ୍ତ ତୋଳାଇବା ।୫।

ତେରଲକ୍ଷ ତେତିଶି ସହସ୍ର ଶବରା

ସବୁନ୍ତି ହରି ଦିଲେ ଅଷ୍ଟରତ୍ନେ ଚଉରସା ।୬।